Υπεροψία, μέθη και ευήθεια -ρεσιτάλ…

Πέτρος Μανταίος

 Ολα τα ’χε ο μπαξές του πρωθυπουργού στη δευτερολογία του (την πρωτολογία δεν την είδα) που την απήλαυσα. Τι γίνεται τελικά; Ποιος είναι ο κύριος; Πού την πάει τη μαούνα; Τι να συμψηφίσεις; Γιατί ακούω πολλούς να λένε: «Αν οι άλλοι δεν έκαναν αυτά που έκαναν, όπως τα έκαναν… Δεν θα ερχόντουσαν ετούτοι να μας… αποτελειώσουν!» Δίκιο έχουν, λογικά σκέφτονται. Αλλά... εδώ έχουμε υπέρβαση της λογικής. Δεν συγκρίνονται τα μεγέθη. Οι «άλλοι» κάνανε μια πολιτική: στραβή, κουτσή, ανάποδη, όπως θέλετε πείτε την.

Ενώ «ετούτοι» είναι μακράν πάσης πολιτικής υποψίας. Αγριεύουν, μαλώνουν, απειλούν, τσαμπουκαλεύουν, λένε σε αρχηγό άλλου κόμματος (από το βήμα της Βουλής παρακαλώ· την κορυφή της δημοκρατίας και του διαλόγου, που επιβάλλεται, νομίζω, να είναι κόσμιος) ότι «λέει σαχλαμάρες» («Λέτε σαχλαμάρες, κύριε Βαρουφάκη», έτσι είπε ο υπερόπτης, ο μέθυσος –με την αρχαία σημασία, του απύλωτου–, ο ευήθης σ’ αυτό το ρεσιτάλ πέραν του καλού και του κακού…), προβάλλοντας το κοινοβουλευτικό του ήθος. Το άλλο ήθος του δεν με απασχολεί, δικό του είναι, ας το κάνει ό,τι θέλει και δεν μου πέφτει λόγος. Ομως η δημόσια παρουσία και ο δημόσιος λόγος του πρωθυπουργού «όλων των Ελλήνων» με νοιάζουν και με κόφτουν, ως μέρος και εγώ του όλου των Ελλήνων.

Οσο για το κρεσέντο στο φινάλε αυτού του υπερ-εγωτικού ρεσιτάλ: «Και στο Πολυτεχνείο υπήρχαν άνθρωποι όλων των πολιτικών παρατάξεων, απλά κάποιοι έχτισαν καριέρες πάνω στο Πολυτεχνείο και κάποιοι άλλοι κράτησαν την αντίσταση την οποία έκαναν για τον εαυτό τους. Αντε να τελειώνουμε πια με αυτά τα ιδεολογικά άβατα. Τα ακούσατε για την Αντίσταση, θα τα ακούσετε και για το Πολυτεχνείο». Υπάρχει τρόπος να σπάσει, αν θέλει, ο ίδιος αυτό το «άβατο»: να συμμετάσχει στην αυριανή πορεία. Ποτέ δεν είναι αργά…

efsyn.gr