Oι μισθοί των νοσοκομειακών γιατρών ήταν έτσι κι αλλιώς χαμηλοί με βάση τα χρόνια σπουδών και ειδίκευσης, πολύ περισσότερο τη φύση της δουλειάς τους - κοντά στην αρρώστια και στον θάνατο.
Τη δεκαετία των μνημονίων η κατάσταση επιδεινώθηκε, βρέθηκαν... με απλήρωτες υπερωρίες και χωρίς στοιχειώδεις υποδομές στα νοσοκομεία, ακόμη και χωρίς γάζες. Περίπου 18.500 γιατροί εργάζονται σήμερα στο εξωτερικό, πολλοί από αυτούς διαπρέπουν.
Οταν η πανδημία έφτασε στη χώρα μας, τα φώτα έπεσαν στο υγειονομικό προσωπικό του δημόσιου συστήματος υγείας. Η σύζυγος του πρωθυπουργού μας κάλεσε να τους χειροκροτήσουμε στα μπαλκόνια στις 9 το βράδυ, όπως συνέβαινε σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Ανεξάρτητα από τον επικοινωνιακό και πολιτικά ιδιοτελή μελοδραματισμό της κυβέρνησης, ο σεβασμός και ο θαυμασμός στους ανθρώπους που έδιναν τη μάχη μέσα και έξω από τις ΜΕΘ ήταν συλλογικός και ισχυρός.
Ολόκληρο το πολιτικό σύστημα, ακόμη και οι ακραιφνείς αντικρατιστές, ανακάλυψαν τη σημασία του ΕΣΥ και η "καραμέλα" της ενίσχυσής του καταναλώθηκε για μήνες. Τελικά, δεν έγινε απολύτως τίποτα. Καμία μόνιμη πρόσληψη, καμία αύξηση αποδοχών, ούτε καν ένα πρόγραμμα ψυχολογικής υποστήριξης που θα μπορούσε να τους προστατεύσει από την επαγγελματική εξουθένωση.
Οι νοσηλεύτριες από την Κρήτη που πήγαν στην Θεσσαλονίκη για να δώσουν τη μάχη στην πρώτη γραμμή συγκίνησαν ολόκληρη την κοινωνία και την ίδια ώρα ενθουσίασαν την κυβέρνηση - ο ένας μετά τον άλλο φλύαροι υπουργοί έκαναν εγκωμιαστικά tweets.
Εύκολο. Αυτά δεν κοστίζουν τίποτα. Ωραία λόγια, αβρότητες, ευχάριστες υποσχέσεις και δήθεν αναγνώριση της προσφοράς των ανθρώπων που όταν επιστρέφουν σπίτι τους το βράδυ βγάζουν τα παπούτσια έξω από την πόρτα και δεν αγκαλιάζουν τα παιδιά και τον σύντροφό τους.
Οι εργαζόμενοι στα νοσοκομεία ξέρουν αν γίνονται διασωληνώσεις εκτός ΜΕΘ, αν επιλέγονται οι ασθενείς για την εντατική, αν υπάρχει επάρκεια στα μέσα προστασίας, αν υπάρχουν προβλήματα στις άλλες μονάδες εκτός Covid, αν αντέχει το σύστημα, αν αντέχουν οι ίδιοι. Ξέρουν ακόμη πως οι ιδιώτες που συνεργάζονται με το ΕΣΥ, όσοι το κάνουν, αντιμετωπίζονται με άλλους όρους από την κυβέρνηση, πολύ πιο προνομιακούς.
Το να πει κανείς ότι η κυβέρνηση έχει χάσει τον έλεγχο στη διαχείριση της πανδημίας και βρίσκεται σε πανικό είναι αυτονόητο. Το να επισημάνει ότι υπάρχουν βαριές κυβερνητικές ευθύνες για την πίεση που δέχονται τα νοσοκομεία είναι αναμενόμενο. Το να εκφράσει φόβο για τον κίνδυνο στη δημόσια υγεία είναι λίγο. Το να διαπιστώσει ότι εκτός από διαχειριστική ανικανότητα και πολιτικό κυνισμό υπάρχει και απανθρωπιά είναι, ίσως, κάτι.
tvxs.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου