Ο αναγκαστικός εγκλεισμός και οι ελάχιστες διέξοδοι για άσκηση λόγω των περιοριστικών μέτρων, έχουν οδηγήσει πολλούς στη διέξοδο του τρεξίματος με κωδικό 6 στους δρόμους και τα πεζοδρόμια.
Ωστόσο, αυτού του είδους η άσκηση σε σκληρές επιφάνειες μπορεί...να επιβαρύνει τις αρθρώσεις, τους μύες, τους τένοντες και τους συνδέσμους και σε κάποιες περιπτώσεις η εν λόγω επιβάρυνση μπορεί σύμφωνα με τους ειδικούς, να οδηγήσει σε προδιάθεση για σοβαρό τραυματισμό.
Μιλώντας στο Πρακτορείο FM ο φυσικοθεραπευτής, ειδικός μυοσκελετικής & αθλητικής αποκατάστασης Γιάννης Μυσίρης, εξηγεί ότι το γρασίδι είναι η καλύτερη επιφάνεια για να τρέχουμε, γιατί η μαλακή του επιφάνεια μειώνει τους κραδασμούς που μεταφέρονται από το πέλμα στα γόνατα, στο ισχίο και στην μέση. «Το χώμα ακολουθεί ως δεύτερη επιλογή για τρέξιμο, ενώ την άσφαλτο πρέπει να την αποφεύγουμε, καθώς εκεί το σώμα δέχεται 20% μεγαλύτερες πιέσεις και φορτίσεις από ό,τι στις άλλες δύο επιφάνειες».
Οι στατικές διατάσεις δεν αποτελούν προθέρμανση
Όσον αφορά τις διατάσεις που κάποιοι νομίζουν ότι πριν την προπόνηση βοηθούν τον δρομέα, ο ειδικός επιστήμονας εξηγεί ότι σύμφωνα με τις νέες θεωρίες είναι μύθος.
«Οι κλασικές στατικές διατάσεις, όπου απλώνουμε το πόδι μας π.χ. για να επιμηκυνθούν οι μύες που θέλουμε, και μένουμε σε αυτή τη θέση για αρκετά δευτερόλεπτα, πριν να ξεκινήσουμε το τρέξιμο, δεν έχουν τίποτα να προσφέρουν ούτε ως προθέρμανση (ζέσταμα), ούτε ως πρόληψη οποιουδήποτε τραυματισμού. Αυτό που είναι απαραίτητο, είναι απλά να αυξήσουμε τη θερμοκρασία των μυών μας, με ένα ενεργητικό πρόγραμμα προθέρμανσης, που θα εμπεριέχει απλές ασκήσεις τεντώματος με ταυτόχρονη κίνηση και περπάτημα».
Τα βάρη αυξάνουν τις επιδόσεις
Επίσης καταρρίπτει τον μύθο ότι οι ασκήσεις ενδυνάμωσης στα πόδια μειώνουν την ταχύτητα του δρομέα.
Αντίθετα, εάν θέλει κάποιος να βελτιώσει το τρέξιμο του και την απόδοσή του πρέπει να κάνει ασκήσεις ενδυνάμωσης στα κάτω άκρα. Οι μύες της γάμπας είναι ιδιαίτερα σημαντικοί μύες και πρέπει να δουλεύονται πέραν του τρεξίματος. «Πρέπει να αποδεχτούμε ότι η δυνατότητα να σπρώχνουμε/προωθούμε το βάρος του σώματος μας, χρησιμοποιώντας τους μύες της γάμπας, μειώνεται κατά περίπου 31% από τα 20 μέχρι τα 60 έτη ζωής. Η μείωση της απόδοσης των μυών της γάμπας οδηγεί σε κοντύτερο βηματισμό (αλλοίωση δρομικού προτύπου) στο τρέξιμο, που παρατηρείται συνήθως σε μεγαλύτερους σε ηλικία δρομείς, αλλά και σε ερασιτέχνες δρομείς στο ξεκίνημα τους, με φτωχή φυσική κατάσταση. Οι δρομείς που εντάσσουν τα βάρη στην προπονητική τους ρουτίνα, παρατηρείται ότι έχουν βελτιωμένη δρομική οικονομία (η ποσότητα οξυγόνου που καταναλώνεται σε δεδομένο ρυθμό τρεξίματος) και ταχύτερες επιδόσεις».
Ωφέλειες για τα οστά
Σύμφωνα με τον Γιάννη Μυσίρη δεν ισχύει ούτε ισχυρισμός ότι το τρέξιμο είναι επιβλαβές για τα γόνατα, αλλά αντίθετα βοηθάει στην πρόληψη της οστεοπόρωσης και της οστεοαρθρίτιδας. «Η επαναλαμβανόμενη κίνηση του γόνατος είναι απαραίτητη για τον χόνδρο, προκειμένου να προσλάβει τα απαραίτητα συστατικά. Πρόσφατη μελέτη σε 80 μαραθωνοδρόμους απέδειξε ότι τα οστά γύρω από το γόνατο γίνονται ακόμη πιο ισχυρά. Με την επαφή του ποδιού στο έδαφος κατά το τρέξιμο αυξάνεται η παραγωγή διαφόρων πρωτεϊνών που κάνουν τον χόνδρο δυνατότερο».
Και τα οφέλη του... καφέ
Ωφέλιμος για όσους αθλούνται μπορεί να είναι και ο καφές, καθώς η κατανάλωση μέχρι και 400mg καφεΐνης την ημέρα, μπορεί να συμβάλλει – όταν δεν υπάρχει κάποια ευαισθησία σε αυτή – στην αύξηση της αντοχής και τη βελτίωση της απόδοσης. Ο ειδικός εξηγεί ότι ο καφές δεν έχει καμία απολύτως επίδραση στα επίπεδα υδάτωσης του οργανισμού ή στη συχνότητα επιθυμίας διούρησης, επικαλούμενος σχετικά πρόσφατη μελέτη που έχει δημοσιευθεί στο «International Journal of Sport Nutrition and Exercise Metabolism».
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου