Δεν θα σου βγει σε καλό…
Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης εμφανιζόμενος στην πολιτική είχε μερικά χαρακτηριστικά:... Λαϊκό παιδί, βιοπαλαιστής που σπούδασε, σοβαρός άνθρωπος, εργασιομανής, φιλόδοξος.
Και ικανός: μέσα λίγα χρόνια βρέθηκε στο κέντρο της πολιτικής σκηνής. Ίσως και όπως έλεγαν στην Ιταλία για τον Αντρεότι: «Είναι τόσο ικανός, ώστε είναι ικανός για όλα».
Δαφνοστεφανωμένος υπουργός Δημοσίας Τάξης, -λόγω 17 Ν- γραμματέας του ΠΑΣΟΚ και δελφίνος του Σημίτη.
Όχι και άσχημα για έναν δικηγόρο Βέροιας.
Μετά το πράγμα άρχισε να στραβώνει και έχασε το δρόμο. Το 2015, με το 4% που πήρε το ΠΑΣΟΚ υπό τον Βενιζέλο, δεν κατάφερε να βγει βουλευτής στη Β’ Αθήνας όπου σάρωνε.
Το 2019 δεν είχε κόμμα να πολιτευτεί. Ή νομίζαμε ότι δεν είχε. Επισήμως μετείχε ακόμη στο Κινάλ. Στην πραγματικότητα είχε προσχωρήσει στη ΝΔ.
Όταν έκλεισαν οι κάλπες ανακοινώθηκε αυτό που όλοι είχαν τούμπανο κι αυτός κρυφό καμάρι: υπουργός Προστασίας του Πολίτη.
Μπίγκο; Όχι ακριβώς. Πολύ θυμήθηκαν ότι άλλα έλεγε. Π.χ. να εξελιχθεί το ΠΑΣΟΚ σε «νέο κόμμα με νέα σύμβολα».
Και στη συνέχεια «να δημιουργηθεί μια «νέα Αριστερά» και όχι «Κεντροαριστερά», γιατί απέτυχε». Με το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ μέσα. Από εκεί βρέθηκε στη Δεξιά.
Ασφαλώς το αντάλλαγμα ήταν ελκυστικό, παίρνοντας το υπουργείο στο οποίο είχε ήδη δυο θητείες και πολλές συγκινήσεις. Αλλά εκείνη τη στιγμή δεν βρέθηκε κανείς από τους φίλους του -και είχε πολλούς- να του πει:
«Μιχάλη αυτό το υπουργείο με τη Δεξιά δεν θα είναι σαν αυτό που ήξερες με το ΠΑΣΟΚ. Πού πας να μπλέξεις; Αφού τα βρήκες με τον Μητσοτάκη, ζήτα του κάτι άλλο.
Έτσι έγινε υπερήφανος υπουργός του Κυριάκου, μετά από τρεις πρωθυπουργούς του ΠΑΣΟΚ που τον τίμησαν. Πρώην γραμματέας και υποψήφιος πρόεδρος στο κόμμα που σταδιοδρόμησε, πέρασε απέναντι.
Συμβαίνουν αυτά. Αλλά η πολιτική εκδικείται. Τώρα στην Κατεχάκη όφειλε να κάνει διαφορετικά πράγματα από ό,τι έκανε με το ΠΑΣΟΚ- ή να τα κάνει διαφορετικά: Να ξεσπιτώνει πρόσφυγες, να συλλαμβάνει πιτσιρικάδες, να δέρνει αθώους, να απαγορεύει συγκεντρώσεις. Όπως βρήκες νύφη, όχι όπως ήξερες…
Έτσι άρχισε να ρίχνει νερό στον μύλο μιας σκληρής αντιλαϊκής κυβέρνησης με ακραία ιδεολογία για τη νομιμότητα και την τάξη. Ακόμη και αν άξιζε τον κόπο για το μαύρο αυτοκίνητο, του διαφεύγει κάτι:
Ο Μητσοτάκης δεν τον αγάπησε ξαφνικά. Τον χρησιμοποιεί για να κάνει τη δουλειά που αν έκανε κάποιος από τη ΝΔ θα είχε κόστος. Ως κυματοθραύστη τον θέλει. Όταν κλείσει ο κύκλος θα τον στείλει να κόψει ρόδα μυρωμένα κρίνους ανθούς και πασχαλιές. Πανεύκολο γιατί δεν είναι ούτε καν βουλευτής.
Το τελευταίο περιστατικό στη Βουλή θα έπρεπε να τον προσγειώσει. Να καταλάβει ότι αν κοιμηθείς με αλλήθωρο ως το πρωί θα αλληθωρίσεις. Να σκεφθεί τι δουλειά έχει αυτός με αυτό το κόμμα και με την «κάστα» των χρυσοκάνθαρων που υπηρετεί.
Η συναλλαγή με τον κύκλο Μητσοτάκη τον υποχρεώνει να παπαγαλίζει μια πολιτική για την οποία δεν είναι συνηθισμένος, με ρητορική για την οποία δεν είναι εκπαιδευμένος. Αλλά έχει πάρει από το ΠΑΣΟΚ.
Κατάπιε αμάσητη τη θεωρία για «συμβιβασμό» με την Τουρκία και εξωφρενικές ιδέες σαν αυτές που διακίνησε ο Γεραπετρίτης και η Ντόρα.
Έτσι είπε στη Βουλή ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ «επιστρατεύει εθνικισμό με τα 12 μίλια, λαϊκισμό με τον Παππά και τον 14χρονο και κοινωνικό συντηρητισμό με την πρόταση μομφής».
Η πάγια ελληνική θέση για τα 12 μίλια εθνικισμός; Η διαμαρτυρία για σύλληψη μαθητών και η διαφυγή του ναζιστικού καθάρματος «λαϊκισμός» ; Ούτε οι Μπογδάνοι δεν τα λένε.
Το άρπαξε ο Γιάννης Ραγκούσης και τον κρέμασε στο τσιγκέλι. «Αυτός είναι ραγιαδισμός ή δουλοπρέπεια Ή θα ανακαλέσει ή θα τον αποπέμψει ο Μητσοτάκης».
Και τότε συνέβη το αδιανόητο για έναν άνθρωπο με τη διαδρομή και πολιτική κουλτούρα που έχει πίσω του ο Χρυσοχοΐδης: έσπευσε να τον διορθώσει -δια της αποδοκιμασίας- ο… Πικραμένος.
Χαρακτήρισε «αναφαίρετο δικαίωμα» της χώρας αυτό που ο Μιχάλης είχε καταγγείλει ως «εθνικισμό». Και του είπε κατάμουτρα -ο Πικραμένος: «Δεν διανοούμαι, ότι μπορεί οιοσδήποτε να το αμφισβητήσει».
Ο παλιός Χρυσοχοΐδης θα προτιμούσε να ανοίξει η γη και να τον καταπιεί.
Το ερώτημα αν είναι αν έχει μείνει κάτι από αυτόν τον Χρυσοχοΐδη. Όχι ως ιδεολογία, αλλά ως κοινή λογική και υπολογισμός στις κινήσεις του που τον διέκρινε. Για να καταλάβει πού οδηγείται και τι τον περιμένει στο τέλος. Αν υπάρχει δίπλα του κάποιος να του πει:
–Παράτα τα, Μιχάλη. Δεν θα σου βγει σε καλό. Τους νέους φίλους σου τους ενοχλεί ακόμη και το ότι το ακορντεόν που έπαιζες νέος στα πανηγύρια ήταν κόκκινο...
Γ. Λακόπουλος
Πηγή:anoixtoparathyro.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου