Το μέλλον περιέχει συγκρούσεις...

Νίκος Ξυδάκης

Η κοινοβουλευτική μονομαχία της Κυριακής θα αργήσει να επαναληφθεί. Με εξαίρεση τον προϋπολογισμό, ο Κυρ. Μητσοτάκης θα αποφύγει να εμφανιστεί στη Βουλή· όλα τα μεγάλα θέματα θα προτιμήσει εφεξής να τα χειρίζεται με τις εκλεκτικές αποσιωπήσεις, τις διαρροές και το New Speak της επικοινωνιακής του μηχανής. Τα... μεγάλα θέματα: πανδημία, κρίση εθνικής ασφάλειας, ύφεση και ανεργία.

Ο Αλέξης Τσίπρας επέλεξε να επιτεθεί στο πεδίο της οικονομίας, για να δείξει τον αντικοινωνικό χαρακτήρα της κυβερνητικής πολιτικής. Η φαστ τρακ ρευστοποίηση των στεγαστικών και επαγγελματικών δανείων, υπέρ των τραπεζών, αναμένεται να δράσει διαλυτικά στην κοινωνική συνοχή το επόμενο έτος. Η πολιτικοποίηση της διαχείρισης της πανδημίας και της γεωπολιτικής κρίσης δεν ετέθησαν με την ίδια σφοδρότητα από τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αλλά δεν θα αργήσουν κι αυτές. Στην εξωτερική πολιτική ιδίως έχει θέσει σκληρές προϋποθέσεις εξαρχής και επιμένει. 

Αμηχανία στα εθνικά

Ο Κυρ. Μητσοτάκης, με κρίσιμες αποσιωπήσεις και αδειάσματα υπουργών του, κατέθεσε την τεράστια αμηχανία του στην εξωτερική πολιτική, η οποία ήδη προκαλεί τριγμούς στο κόμμα του και συναντά τείχος κριτικής από την αντιπολίτευση. Είναι πρόδηλο ότι παρασκηνιακά έχει αναλάβει δεσμεύσεις, έναντι του Ερντογάν και των διαμεσολαβητών ΗΠΑ και Γερμανίας, για ένα πλαίσιο διαπραγμάτευσης, το οποίο όμως δεν μπορεί να φανερώσει στην ελληνική κοινή γνώμη και τις πολιτικές δυνάμεις. Ηταν το πιο αδύνατο σημείο στην κοινοβουλευτική του παρουσία την Κυριακή. 

Και είναι φανερό επίσης ότι δεν επιθυμεί διάλογο επί του θέματος, πολύ περισσότερο δεν επιθυμεί να συγκαλέσει συμβούλιο πολιτικών αρχηγών για εξεύρεση κοινού άξονα, διότι θα αναγκαστεί να ανοίξει τα χαρτιά του και να δεσμευτεί. Ο Κυρ. Μητσοτάκης προτιμά να το χειρίζεται πολιτικά σε πολύ στενό κύκλο και επικοινωνιακά να παράγει ελεγχόμενο θόρυβο και μετατοπίσεις ατζέντας.

 

Σουρεαλισμός στα οικονομικά 

Αμήχανος φάνηκε και στο πεδίο της οικονομίας. Οι ισχυρισμοί του ίδιου και του Χρ. Σταϊκούρα, περί ανάπτυξης και επενδυτικής ευφορίας, αλλά και ότι το «μαξιλάρι» είναι δικό τους προϊόν, είναι ιλαροί και ταυτοχρόνως εξοργιστικοί και σουρεαλιστικοί. Ο Πρωθυπουργός εκτιμά, φαίνεται, ότι οι οδυνηρές επιπτώσεις της πάνδημης κρίσης στην εργασία και το εμπόριο, μπορούν να διασκεδαστούν με επικοινωνιακά τρικ και υποσχέσεις επικουρήσεων από το Ταμείο Ανάκαμψης. 

Εντούτοις, η ζοφερή πραγματικότητα της παγωμένης αγοράς απλώνεται σταθερά, μαζί με τα κρούσματα της πανδημίας. Και είναι ακριβώς αυτοί οι χειρισμοί στην οικονομία που δίνουν την εικόνα μια κυβέρνησης που ενεργεί ερήμην της κοινωνίας και των ιστορικών περιστάσεων, βασισμένη σε σχεδιασμούς, ταξίματα και δεσμεύσεις προ κρίσεως. Και αυτοί οι χειρισμοί, συνδυασμένοι με αλλεπάλληλα σκάνδαλα αδιαφάνειας και εξυπηρετήσεων, δίνουν επίσης την εικόνα μιας κυβέρνησης αντικοινωνικής και αυταρχικής, που προωθεί διαδικασίες συγκέντρωσης κεφαλαίου, αναδιάρθρωσης της αγοράς και συνεκδοχικά εξάρθρωσης της κοινωνίας.

Στρατηγική εκδίπλωση της Αριστεράς

Ο Αλέξης Τσίπρας διέκρινε ορθώς μια τακτική ευκαιρία στον Πτωχευτικού Κώδικα, ένα εμβληματικό νομοσχέδιο που προκαλεί αναδιάρθρωση κεφαλαίων και πλήττει ακριβώς τα μικρομεσαία στρώματα που είχε φενακίσει προεκλογικά η Νέα Δημοκρατία. 

Η τακτική κίνηση της πρότασης δυσπιστίας υπηρετεί διττό στρατηγικό στόχο: την ευθεία αντιπαράθεση με τη Νεοδεξιά του Κ. Μητσοτάκη και την ανάδειξη μιας κοινωνικής Αριστεράς που συγκρούεται ανοιχτά με τη Νεοδεξιά. Η Αριστερά διαφοροποιείται γενετικά στα πεδία της αναδιανομής και της κοινωνικής δικαιοσύνης, και αφήνει πίσω της επίσης τους καταναγκασμούς κληρονομιά των μνημονιακών πολιτικών. 

«Η δεύτερη φορά στην εξουσία θα είναι αλλιώς», επεσήμανε ο Τσίπρας στο τέλος του κοινοβουλευτικού σφυροκοπήματος. Η Αριστερά θα πολιτευθεί πάνω στην αναδυόμενη κοινωνική πόλωση, ανάμεσα σε μια μεγάλη πλειοψηφία που θα βυθίζεται στην επισφάλεια ή και τη φτώχεια, και σε μια μειοψηφία που θα παρακολουθεί ατταβιστικά ή ωφελιμιστικά τις νεοδεξιές ανισότητες.

Υπό αυτή την έννοια, η χθεσινή κοινοβουλευτική αντιπαράθεση μπορεί να θεωρηθεί ότι ανοίγει μια νέα πολιτική περίοδο: ο πολιτικός ανταγωνισμός θα ακολουθεί κατά πόδας τον κοινωνικό ανταγωνισμό που φουντώνει απρόβλεπτα, με φόντο την υπαρξιακή επισφάλεια της πανδημίας...

tvxs.gr