Πολιτικό και ταξικό θράσος...

Με ένα σμπάρο πολλά τρυγόνια φιλοδοξεί να χτυπήσει η κυβέρνηση -και ο υπουργός Εργασίας προσωπικά- εντάσσοντας σε νομοσχέδιο ένα συνονθύλευμα διατάξεων, οι οποίες ρυθμίζουν από ζητήματα ωραρίου εργασίας μέχρι... θέματα συνδικαλιστικών και απεργιακών δικαιωμάτων που θίγουν όχι μόνο την ισχύουσα εργατική νομοθεσία, αλλά και θεμελιώδεις αρχές του Συντάγματος ή του δικαίου της Ε.Ε.

Την ιδεολογική εμμονή της Ν.Δ. εναντίον των λιγοστών κατακτήσεων των εργαζομένων που έχει αφήσει όρθιες ο οδοστρωτήρας των μνημονίων την ξέρουμε και δεν μας εκπλήσσει. Μας εκπλήσσει ωστόσο η πολιτική αναίδεια με την οποία η κυβέρνηση επιλέγει αυτήν ακριβώς τη στιγμή της κορύφωσης της πανδημίας -με την αγωνία των ανθρώπων να χτυπάει κόκκινο και την αμηχανία των υπουργών να εμπνέει τρόμο-, για να ανοίξει μέτωπο με τα συνδικάτα και να ποινικοποιήσει ουσιαστικά το δικαίωμα στην απεργία.

Μας προξενεί επίσης εντύπωση ότι την ώρα που εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας απειλούνται από τις επιπτώσεις της πανδημίας και των περιοριστικών μέτρων και ενώ η αγορά εργασίας ρευστοποιείται σε πρωτοφανή έκταση, ο υπουργός Εργασίας Γ. Βρούτσης ιεραρχεί ως προτεραιότητες αυτά που σκοπεύει να νομοθετήσει: την ανατροπή της συνδικαλιστικής νομοθεσίας, την αποδυνάμωση του απεργιακού δικαιώματος, την αύξηση των απλήρωτων υπερωριών, την εκδικητική απομόνωση των υπό απόλυση εργαζόμενων, την ουσιαστική κατάργηση της εργατικής διαφοράς μέσω ΣΕΠΕ, που ήταν ένα ελάχιστο, παρηγορητικό μέσο προστασίας από την αυθαιρεσία των εργοδοτών.

Ποιος υπαγορεύει αυτές τις προτεραιότητες τώρα, πέρα από την ιδεολογική και ταξική εμπάθεια του κυβερνώντος κόμματος; Ποιος παρήγγειλε στον υπουργό Εργασίας αυτές τις κραυγαλέα φιλεργοδοτικές ρυθμίσεις; Ποια επιχειρηματικά λόμπι και τεχνοκρατικά «παρεάκια» τις εισηγήθηκαν; Ποια στρατηγική για τις εργασιακές σχέσεις και την αγορά εργασίας υποτίθεται ότι υπηρετούν;

Ορισμένα από τα ερωτήματα είναι προφανώς ρητορικά, μια και γνωρίζουμε ότι κάποιες από τις ρυθμίσεις είναι δημόσια εκφρασμένες προτάσεις του ΣΕΒ ή «σκονάκια» με αιτήματα μεγάλων επιχειρήσεων του λιανεμπορίου ή της βιομηχανίας που φτάνουν στα υπουργικά γραφεία.

Ωστόσο μας ξεπερνάει πραγματικά το πολιτικό και ταξικό θράσος με το οποίο το υπουργείο Εργασίας τα προωθεί σε αυτή την κρίσιμη φάση, ενώ εδώ και μήνες δεν είχε καν την πρόνοια να επιβάλει στους μαζικούς χώρους παραγωγής στοιχειώδη πρωτόκολλα προστασίας των εργαζομένων από τον κορονοϊό. Τελικά η κυβέρνηση εξελίσσεται η ίδια σε πανδημία...

efsyn.gr