Συνεκμετάλλευση: μια δαιμονοποιημένη λέξη...

Τάσος Παππάς 

 Πολλοί και στη Δεξιά και στην Αριστερά θεωρούν ότι ο όρος... συνεκμετάλλευση ρίχνει νερό στον μύλο των διεκδικήσεων της Τουρκίας και πρέπει να εξοστρακιστεί από τη δημόσια συζήτηση. 

Η απόφαση του πρωθυπουργού να διορίσει σύμβουλο Εθνικής Ασφαλείας τον Θάνο Ντόκο προκάλεσε αρνητικά σχόλια σε δεξιά μέσα ενημέρωσης, ενώ δεν έλειψαν οι αιχμές και από στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Θύμισαν μια δήλωση του κ. Ντόκου προ μηνών στην κυπριακή εφημερίδα «Φιλελεύθερος» περί συνεκμετάλλευσης στο Αιγαίο. 

Τότε είχε δημιουργηθεί μεγάλος θόρυβος, ο κ. Ντόκος, που κατηγορήθηκε για μειωμένη εθνική συνείδηση, έθεσε την παραίτησή του στη διάθεση του πρωθυπουργού, ο οποίος δεν την έκανε δεκτή. Υπερέβη τα εσκαμμένα ο κ. Ντόκος; Διέπραξε σφάλμα; Ιδού η επίμαχη δήλωσή του στην κυπριακή εφημερίδα: «Εφόσον ανακαλυφθούν σημαντικά κοιτάσματα στο Αιγαίο ή (το πιο πιθανό) στην Ανατολική Μεσόγειο, εφόσον το κοίτασμα εκτείνεται στις θαλάσσιες ζώνες και των δύο χωρών (περίπτωση Κατάρ-Ιράν), εφόσον η ποσότητα, η τιμή και οι τάσεις απομάκρυνσης από τα ορυκτά καύσιμα επιτρέψουν την εμπορική εκμετάλλευση του κοιτάσματος και, τέλος, εφόσον η Ελλάδα αποφασίσει ότι αυτό τη συμφέρει, τότε θα μπορούσε να διαπραγματευθεί μια συμφωνία συνεκμετάλλευσης με ποσοστά που θα καθοριστούν σύμφωνα με τα συμφωνημένα θαλάσσια σύνορα». 

Τι λέει ο κ. Ντόκος;

 ● «Εφόσον ανακαλυφθούν σημαντικά κοιτάσματα στο Αιγαίο ή στην Αν. Μεσόγειο». Δεν είναι δεδομένο ότι υπάρχουν. Ακόμη όμως κι αν υπάρχουν δεν είναι δεδομένο ότι είναι αξιοποιήσιμα. Είχα ρωτήσει τον αρμόδιο υπουργό Κ. Χατζηδάκη: «Υπάρχουν;», «είναι εκμεταλλεύσιμα;». Η απάντησή του ήταν η εξής: «Κανείς δεν ξέρει»! 

 ● «Εφόσον το κοίτασμα εκτείνεται στις θαλάσσιες ζώνες και των δύο χωρών». Αυτονόητο; Σίγουρα. Προς επίρρωσιν επικαλέστηκε μάλιστα την περίπτωση Ιράν-Κατάρ. ● «Εφόσον η ποσότητα, η τιμή και οι τάσεις απομάκρυνσης από τα ορυκτά καύσιμα επιτρέψουν την εμπορική εκμετάλλευση του κοιτάσματος». Επίσης αυτονόητο. Για πράσινη ανάπτυξη μιλούν σχεδόν οι πάντες στην Ευρώπη, ένα μεγάλο μέρος των ενισχύσεων που θα δώσει η Ε.Ε. στις χώρες-μέλη της για να αντιμετωπίσουν τα οικονομικά προβλήματά τους προορίζεται για δράσεις και επενδύσεις σ’ αυτό το πεδίο.

 ● «Εφόσον η Ελλάδα αποφασίσει ότι αυτό τη συμφέρει». Δηλαδή, η ελληνική κυβέρνηση, η όποια κυβέρνηση, θα λάβει τις αποφάσεις επί του ζητήματος. Αυτή θα κρίνει αν εξυπηρετούνται ή όχι τα εθνικά συμφέροντα.

 ● «Τότε θα μπορούσε να διαπραγματευτεί μια συμφωνία συνεκμετάλλευσης με ποσοστά που θα καθοριστούν σύμφωνα με τα συμφωνημένα θαλάσσια σύνορα». Μ’ άλλα λόγια πρέπει να έχει προηγηθεί συμφωνία με την Τουρκία για την υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ. Μα, αυτή δεν λέμε urbi et orbi πως είναι η μοναδική διαφορά που δεχόμαστε να συζητήσουμε με τους Τούρκους;

 Για ποιο λόγο λοιπόν βρέθηκε ο καθηγητής Ντόκος στο στόχαστρο; Επειδή ξεστόμισε μια λέξη που είναι απαγορευμένη. Πολλοί και στη Δεξιά και στην Αριστερά θεωρούν ότι ο όρος συνεκμετάλλευση ρίχνει νερό στον μύλο των διεκδικήσεων της Τουρκίας και πρέπει να εξοστρακιστεί από τη δημόσια συζήτηση. 

Προφανώς πιστεύουν ότι αν οι ελληνικές κυβερνήσεις τον υιοθετήσουν θα είναι σαν να δέχονται να μοιραστούν με την Τουρκία οικόπεδα που ανήκουν στη χώρα μας. Ελάχιστοι απ’ αυτούς που τον επέκριναν διάβασαν την πλήρη δήλωσή του. Eμειναν στη λέξη συνεκμετάλλευση. Την έπαθε ο κ. Ντόκος όπως ο Γιώργος Παπανδρέου με τη φράση «λεφτά υπάρχουν» που αποσπάστηκε τεχνηέντως από το κείμενο της παρέμβασής του και έκτοτε τον παρακολουθεί. 

Οι αντίπαλοί του την ανασύρουν συχνά-πυκνά για να τον πλήξουν και να τον γελοιοποιήσουν. Και ο κ. Παπανδρέου αδικήθηκε τότε για τη συγκεκριμένη φράση (το παραδέχτηκε και ο Γ. Δραγασάκης) και ο κ. Ντόκος αδικείται σήμερα με την αποκοπή της λέξης «συνεκμετάλλευση» από το γενικό σκεπτικό του. Συμπέρασμα. Είναι χρήσιμη η συμβουλή που αποδίδεται στον Νίτσε: να μελετάμε αργά και να κάνουμε συνεχώς μπρος-πίσω στα κείμενα που διαβάζουμε... 

 Πηγή:efsyn.gr