Τσακαλώτος και Σαμαράς…

Να πούμε τα πράγματα απλά. Εάν ήταν κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ και δεν έφερνε στη Βουλή προς ψήφιση τρία νομοσχέδια που κυρώνουν διακρατική συμφωνία επειδή υπήρχε πιθανότητα να τα καταψηφίσει ομάδα βουλευτών θα γινόταν… επανάσταση. Θα ετίθετο εκ των πραγμάτων έμμεσα θέμα δεδηλωμένης. Για να είμαστε, δε, ακριβέστεροι, ο ΣΥΡΙΖΑ το καλοκαίρι του 2015 έζησε κάτι ανάλογο με την συμφωνία συνθηκολόγησης με τους δανειστές και βίωσε μια επώδυνη διάσπαση με αποχώρηση μεγάλου αριθμού βουλευτών του. 

Στην περίπτωση των μνημονίων συνεργασίας με τη Βόρεια Μακεδονία, η κυβέρνηση “αγοράζει χρόνο” για να πείσει τον Αντώνη Σαμαρά και άλλους βουλευτές πως η κύρωσή τους δεν συνιστά αποδοχή και υιοθέτηση της …ιστορικής Συμφωνίας των Πρεσπών. Αλλά δεν ανοίγει ρουθούνι. Ουδείς, μάλιστα, σκέφτεται –και ΟΡΘΩΣ- να αμφισβητήσει ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι “full time” αρχηγός του κόμματος και πρωθυπουργός με άνετη κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Από την άλλη, ο Αλέξης Τσίπρας εμφανίζεται -από μερίδα των μίντια- ως αρχηγός υπό την ομηρεία του Ευκλείδη Τσακαλώτου. Όμως, ούτε ο Σαμαράς είναι…Τσακαλώτος, ούτε ο Τσακαλώτος…Σαμαράς. Για διαφορετικούς λόγους και με διαφορετικό ταμπεραμέντο, ωστόσο, και οι δύο επιδιώκουν να έχουν λόγο και ρόλο και αμφισβητούν την δυνατότητα του Μητσοτάκη και του Τσίπρα να αρχηγεύουν ελεύθερα και μέσα στο πλαίσιο που ορίζουν η κοινοβουλευτική δημοκρατία και ο τρόπος λειτουργίας του πολιτικού συστήματος. 

Θα υποστηρίξουν ορισμένοι πως η “κουλτούρα” της Αριστεράς επιβάλλει διαφορετική αντίληψη σχετικά με την ισχύ του αρχηγού. Εν μέρει μόνο σωστό. Δεν διαπίστωσα, για παράδειγμα, κάποια στελέχη του ΚΚΕ να αμφισβητούν τον ρόλο του Δημήτρη Κουτσούμπα και να περνούν από το κόσκινο κάποια –έστω ατυχή– δήλωσή του για τον πρωθυπουργό ή άλλον πολιτικό του αντίπαλο. Ούτε είδα να ξεσηκώνονται βουλευτές του Μέρα25 για όσα λέει ο Γιάνης Βαρουφάκης. Ακόμα και στο αμφίσημο ΚΙΝ.ΑΛ του 6% η Φώφη Γεννηματά απολαμβάνει τον σεβασμό ή την ανοχή όλων. Από τον πρώην πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου (που προτιμά να σιωπά) μέχρι τον Ανδρέα Λοβέρδο και τον Οδυσσέα Κωνσταντινόπουλο που αισθάνονται κοντύτερα στην κυβέρνηση. 

Ο Αλέξης Τσίπρας δεν είναι αρχηγός μερικής απασχόλησης. Δεν υπάρχει κόμμα παγκοσμίως, και δη κόμμα εξουσίας, που να έχει έναν αρχηγό Δευτέρα, Τετάρτη, Παρασκευή και Τρίτη, Πέμπτη να αρχηγεύουν όλοι μαζί, ή να έχει άλλον αρχηγό το Σαββατοκύριακο. Και πιστεύω πως δεν υπάρχουν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ που θα θεωρούν πως μπορεί να κάνει καλύτερη αντιπολίτευση ή να εκπροσωπήσει καλύτερα τον χώρο στις επόμενες εκλογές κάποιος άλλος πλην του Τσίπρα. Η ρήση του Αβέρωφ για το μαντρί, δυστυχώς έχει αποδείξει την ισχύ της τόσο στα κόμματα της δεξιάς, όσο και στου κέντρου και της αριστεράς. Εν τέλει, ο Δημήτρης Παπαδημούλης έχει δίκιο όταν λέει πως “κανείς δεν περισσεύει”. Αρκεί καθένας να μετρά το μπόϊ του τις σωστές ώρες της μέρας και να μην θέλει ο ίδιος να "περισσεύει"...

Σεραφείμ Κοτρώτσος

libre.gr