Όταν έκλαψε ο Κιμ...

Το δάκρυ κορόμηλο έχυσε ο Κιμ Γιόνγκ Ουν στο τελευταίο διάγγελμά του. Την αιτία γι’ αυτό το μαύρο δάκρυ του απροσπέλαστου ηγέτη, μόνο τα ελληνικά ΜΜΕ μπορούσαν να αποκαλύψουν. Δεν είναι άλλη από τη... συνειδητοποίηση ότι δεν είχε την ευκαιρία ο Μεγάλος Τιμονιέρης να γνωρίσει από κοντά τον Κυριάκο Μητσοτάκη. 

Θα είχε τόσα πολλά να μάθει, που ούτε ο πατέρας του Κιμ Γιόνγκ Ιλ ούτε ο παππούς του Κιμ Ιλ Σουνγκ θα μπορούσαν να του διδάξουν. Πριν απ’ όλα, δεν παίρνεις τον δρόμο της δαιμονοποίησης όταν μπορείς να πάρεις εκείνον της αγιοποίησης. 

Δεν υπάρχει λόγος το πολίτευμα να έχει τη μορφή αυταρχικού ασιατικού δεσποτισμού, όταν μπορεί κάλλιστα να είναι αστική κληρονομική δημοκρατία, με τη βούλα της λαϊκής ετυμηγορίας. Τρόπο θέλει και όχι κόπο. Το σύστημα δεν πρέπει να είναι άκαμπτο αλλά να διαθέτει την απαραίτητη επικοινωνιακή ευελιξία. Όταν πεθάνει ο πατέρας σου, δεν χρειάζεται να χτυπιέται ο λαός στις πλατείες κλαίγοντας γοερά. 

Αρκεί ένας διακριτικός θρήνος μέσω των ΜΜΕ, ακόμη και από εκείνους που, όταν ζούσε, τον χαρακτήριζαν εφιάλτη. Αυτή είναι η εναλλαγή συναισθημάτων που δίνει ενδιαφέρον στη δημοκρατία και την ξεχωρίζει από τη ρουτίνα του απολυταρχισμού. Όταν θέλεις να βγάλεις την αδελφή σου από τη μέση, δεν της δίνεις το κεφάλι στο πιάτο. Καταγγέλλεις το νεποτισμό, εσύ ο γόνος, και της αφαιρείς το πολιτικό έδαφος κάτω από τα πόδια σιγά-σιγά ωσάν το μαρτύριο της σταγόνας. 

Η γυναίκα του Καίσαρα δεν πρέπει απλώς να είναι κομψοτάτη, αλλά και να φαίνεται, και να το λέει ο κόσμος όλος. Μπορεί να κοστίζει κάποια 20 εκατομμύρια παραπάνω, αλλά τον προϋπολογισμό γιατί τον έχουμε;

Αν ο Κιμ νοιώθει πίεση από την πανδημία, θα έπρεπε να ξέρει ότι διαγγέλματα γίνονται μόνο κατά την πρώτη φάση, σχεδόν κάθε μέρα, κάτι σαν μπρέκφαστ. Ευκαιρία ν’ αφήσει παράμερα τα τυριά γκούντα και έμενταλ, στα οποία φέρεται εθισμένος, ώστε να μπορεί ο Τιμονιέρης να βγάλει φωτογραφία με ποδήλατο, δίπλα σε νεόνυμφους, όπως ο Μητσοτάκης, για να έχουν οι ψηφοφόροι μια χαρούμενη εικόνα, όταν η ζωή τους πάει να γίνει ποδήλατο.

 

Στη δεύτερη φάση, έπρεπε να το ξέρει ο Κιμ ότι διαγγέλματα πρέπει να γίνονται για ο,τιδήποτε άλλο μπορεί να «σκεπάσει» τα προβλήματα της πανδημίας, της οικονομίας και των εξωτερικών προκλήσεων. Όπως επίσης ότι  υπουργό Προστασίας του Πολίτη δεν βάζεις έναν ιδεολογικά φανατικό, αλλά παίρνεις έναν μεταμοντέρνο πολιτικό μπάτλερ που θα σου υποδείξουν, ο οποίος δεν έχει ιδεολογικά κολλήματα. Κάθε φορά που στήνεις την φάμπρικα περί των άκρων, θα επιτίθεται σε μια πάνδημη συγκέντρωση για να σου στρώσει το έδαφος. Όποιος δεν έχει κολλήματα, δεν έχει και δισταγμούς.

Μην τα πολυλογούμε, ο Κιμ Γιόνγκ Ουν μπορεί να δει τί έπαθε ο Τράμπ, ο οποίος ξόδευε 1 εκατ. δολάρια τη μέρα στα social media και για να αγοράζει δεδομένα από το Facebook του κ. Ζούκερμπεργκ. Ο οποίος κ. Ζούκερμπεργκ έρχεται τώρα να απαγορεύσει τη δημοσιοποίηση δηλώσεων του κ. Τραμπ για την πανδημία, ως fakenews. Όσα κοκτέηλ και να δοκιμάσει ο αμερικανός Πρόεδρος, αυτό δεν καταπίνεται με τίποτε. Κι εδώ την λύση θα μπορούσε να δώσει ο κ. Πέ-Τσά (για να το πούμε στα κορεάτικα) ως ειδικός εντεταλμένος στο εμπόριο της πληροφόρησης.

ΥΓ: Κάπου εδώ το σουρεαλιστικό του πράγματος κινδυνεύει να γυρίσει από κωμωδία σε τραγωδία. Ο κ. Μητσοτάκης δεν ανέχθηκε μία πάνδημη αντιφασιστική γιορτή γιατί του χάλαγε την αντι-Σύριζα μανέστρα. Οπλίσθηκε με τοξικότητα και διχασμό, επιχειρώντας με αυτοσχεδιασμούς να αντιμετωπίσει, εκτός των άλλων, και την παροξυμμένη και καλά σχεδιασμένη τουρκική προκλητικότητα. Μέγας κίνδυνος....

Γιώργος Βαρεμένος

tvxs.grα