Η «αδιάλλακτη στάση» της Ν.Δ. απέναντι στον φασισμό...

Πώς το κόμμα του Σαμαρά και του Μητσοτάκη ξέπλυνε την εγκληματική συμμορία πριν ανακαλύψει τον όψιμο αντιφασισμό...

 Δεν είχε στεγνώσει καν το μελάνι της δικαστικής απόφασης που χαρακτήριζε τη Χ.Α. εγκληματική οργάνωση και οι προπαγανδιστικοί μηχανισμοί της Ν.Δ. έδειξαν πώς εννοούν τον ρόλο τους στο περίφημο «δημοκρατικό τείχος» απέναντι στον φασισμό. Μετά από... χρόνια συστηματικού ξεπλύματος στο φασιστικό μόρφωμα, άρχισαν ακαριαία την επιχείρηση «αυτοξέπλυμα», απονέμοντας στον εαυτό τους τις δάφνες για την πολιτική του εξουδετέρωση. 

Τα κανάλια της λίστας Πέτσα ευθυγραμμίστηκαν, φυσικά, ακαριαία. Μίλησαν για τον ήρωα Σαμαρά που πήρε την ιστορική απόφαση να τους παραπέμψει στη Δικαιοσύνη μετά τη δολοφονία του Φύσσα και προέβαλαν τον πανηγυρισμό του Κ. Μητσοτάκη για τη νίκη της Δημοκρατίας. Ο πρωθυπουργός δήλωσε υπερήφανος για την αταλάντευτη στάση της παράταξής του απέναντι στο φασιστικό φαινόμενο. «Ούτε στιγμή δεν συμπλεύσαμε με εκπροσώπους τους, είτε σε πολιτικές επιλογές είτε σε κοινοβουλευτικές ψηφοφορίες» δήλωσε, προσπερνώντας αναίσχυντα την εκστρατεία μίσους με αφορμή τη Συμφωνία των Πρεσπών, στην οποία τα δύο κόμματα συνεργάστηκαν αρμονικότατα.

 Οι δίαυλοι Σαμαρά - Χ.Α

. Η εκλογή του Α. Σαμαρά στην ηγεσία της Ν.Δ. συνοδεύτηκε από μια μετατόπιση του κόμματος, το οποίο έως τότε ήταν σταθερά προσανατολισμένο προς τον μεσαίο χώρο. Γνωστοί ακροδεξιοί όπως ο Τάκης Μπαλτάκος και ο Φαήλος Κρανιδιώτης μπήκαν στο επιτελείο του και εκατοντάδες παράγοντες των τοπικών κοινωνιών, με θητεία και δράση στον ακροδεξιό χώρο, έσπευσαν να πυκνώσουν τις τάξεις του κόμματος. Το 2012, μετά την εκλογική κατάρρευση του ΛΑΟΣ, ο Σαμαράς απορρόφησε κορυφαία στελέχη τού Καρατζαφέρη, όπως ο Άδωνις Γεωργιάδης, ο Μάκης Βορίδης και ο Θάνος Πλεύρης, ανθρώπους που είχαν μπει στην πολιτική εκφέροντας τον ρατσιτικό και αντισημιτικό λόγο της Χρυσής Αυγής και είχαν συνυπάρξει με εκπροσώπους της σε δημοτικούς συνδυασμούς και κινητοποιήσεις. Ο Γιώργος Κύρτσος, που στις εκλογές εκείνες ήταν εκπρόσωπος Τύπου του ΛΑΟΣ, προσχώρησε επίσης στη Ν.Δ. και εξελέγη ευρωβουλευτής. 

 Το 2012 η Χρυσή Αυγή μπήκε στη Βουλή με τη στήριξη ενός μεγάλου κομματιού ψηφοφόρων της Ν.Δ. Έκτοτε η δράση της αποχαλινώθηκε, προκαλώντας φρίκη και τρόμο στη δημοκρατική κοινωνία, που έβλεπε το φασιστικό φαινόμενο να δυναμώνει εντυπωσιακά. Έχοντας στο μυαλό του τις χαμένες ψήφους, ο Σαμαράς, εντελώς συνειδητά, απέφυγε να ανοίξει οποιουδήποτε είδους πολιτικό μέτωπο απέναντι στη Χρυσή Αυγή. Δεν ήθελε να κόψει την επικοινωνία με την εκλογική της βάση. Και, εκτός αυτού, στα βασικά πολιτικά συμφωνούσαν. 

 Το μυαλό του Σαμαρά ήταν στο πώς θα αποτρέψει τον κίνδυνο από τα αριστερά και την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ. Είχε ήδη επιλέξει την ατζέντα του μεταναστευτικού κηρύσσοντας πανστρατιά για μια «ριζική λύση» πάνω στο πρόβλημα. «Οι πόλεις μας έχουν καταληφθεί από παράνομους μετανάστες...» δήλωνε τον Μάρτιο του 2012. «Εμείς θα τις ανακαταλάβουμε...». Ενώ τον Ιούνιο του 2012 άνοιξε το θέμα των νηπιαγωγείων: «Έχουν γεμίσει τα νηπιαγωγεία με παιδιά μεταναστών και οι Έλληνες δεν μπορούν να μπουν. Αυτό, τέρμα!».

 Η κυβέρνησή του έβαλε μπροστά το σχέδιο. Ξεκίνησε μαζικές επιχειρήσεις - σκούπα κλείνοντας δικαίους και αδίκους στην Αμυγδαλέζα. Τα κανάλια που στήριζαν αναφανδόν την κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου σήκωσαν το θέμα παρουσιάζοντας καταστάσεις εκτός ελέγχου και Έλληνες σε απόγνωση στις γειτονιές της Αθήνας. Μέσα σ’ αυτό το κλίμα, η Χ.Α. κινήθηκε σαν το ψάρι στο νερό. Η εγκληματική της δράση απογειώθηκε. Πολλαπλασίασε τις επιθέσεις της και έφτασε μέχρι οργανωμένα πογκρόμ εναντίον μεταναστών και κοινωνικών χώρων. Ούτε εισαγγελείς, ούτε αστυνομία, ούτε φυσικά τα κανάλια ενόχλησαν τη φασιστική συμμορία ή έστω κάποιο μέλος της. 

Αντίθετα, περίσσεψαν τα φιλοτεχνημένα πορτρέτα για την ασφάλεια που παρείχε, τα συσσίτια που διένειμε και τα γυμνασμένα της μπράτσα. Και η κυβέρνηση, κάθε φορά που πιεζόταν, απαντούσε με τη θεωρία των δύο άκρων: ναι, είναι ακραίοι αυτοί, αλλά γιατί δεν μιλάμε για την Αριστερά, που είναι επίσης ακραία;

 Αυτή ήταν η συνεισφορά της Ν.Δ. Σαμαρά στον αντιφασιστικό αγώνα. Τον Ιούνιο του 2013, μόλις τρεις μήνες πριν από τη δολοφονία του Φύσσα, ο Μπαλτάκος, δεξί χέρι του Σαμαρά και γ.γ. του Υπουργικού Συμβουλίου, αναφερόταν δημόσια στο ενδεχόμενο κυβέρνησης συνεργασίας Ν.Δ. - Χρυσής Αυγής. 

 Το χρήσιμο δεκανίκι του Μητσοτάκη

 Ο Σαμαράς έδωσε τους φασίστες στη Δικαιοσύνη όταν κατάλαβε ότι είχαν δαγκώσει για τα καλά την εκλογική βάση τής Ν.Δ. και δεν υπήρχε περίπτωση να τους πιέσει με τη λογική τής χαμένης ψήφου. Επιπλέον, το να κάνει τα στραβά μάτια και στη δολοφονία του Φύσσα θα του προκαλούσε τρομακτικό πολιτικό κόστος. Πολύ ωραία τα εξηγεί αυτά ο Μπαλτάκος στον Κασιδιάρη στο βίντεο με τη φιλική τους συνομιλία που διέρρευσε την περίοδο εκείνη…

 Παρά την εμπλοκή της με τη Δικαιοσύνη, η Χ.Α. δεν αποδυναμώθηκε. Τη βοήθησαν να παραμείνει στο προσκήνιο οι εκστρατείες μίσους που εξαπέλυσε ο Κ. Μητσοτάκης για το προσφυγικό. Τον Μάιο του 2018, η Ν.Δ. μαζί με φασιστικές ομάδες οργάνωσε ένα επεισοδιακό συλλαλητήριο στη Λέσβο με αφορμή την παρουσία του Τσίπρα στο νησί για το τοπικό αναπτυξιακό συνέδριο. Εκεί, ακροδεξιοί επιτέθηκαν σε δημοσιογράφους και επιχείρησαν να εισβάλουν στα γραφεία της τοπικής οργάνωσης του ΣΥΡΙΖΑ. Δύο μέρες πριν, οι ίδιες ομάδες, άτομα γνωστά στη Μυτιλήνη, είχαν επιτεθεί σε πρόσφυγες στην πλατεία Σαπφούς τραυματίζοντας 35 άτομα, κυρίως γυναίκες και παιδιά. «Τα επεισόδια στη Μυτιλήνη δυστυχώς επιβεβαιώνουν τους φόβους μας, διογκώνουν το αίσθημα απώλειας της δημόσιας ασφάλειας των Ελλήνων πολιτών και πλήττουν τη διεθνή εικόνα της χώρας» ήταν η αντίδραση της Ν.Δ. Κανένα μέτωπο στον φασισμό και στην Ακροδεξιά. 

 Πάνω στο ίδιο πρότυπο, νεοδημοκράτες και χρυσαυγίτες συνεργάζονται σε όλη τη χώρα σε επιθέσεις εναντίον προσφύγων και δομών φιλοξενίας. Αλλά η πλέον δημιουργική συνεργασία έγινε στα συλλαλητήρια για το μακεδονικό. Εκεί στελέχη της Ν.Δ. έδωσαν το «παρών» μαζί με τη Χρυσή Αυγή και άλλες φασιστικές ομάδες. Έγιναν επιθέσεις σε πολίτες, σε σπίτια και σε γραφεία βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, σε εβραϊκά μνημεία, αλλά ούτε μία λέξη αποδοκιμασίας δεν ακούστηκε από τη Ν.Δ. 

 Τον Ιανουάριο του 2015, μετά το συλλαλητήριο για το μακεδονικό, ομάδες ακροδεξιών με την παρουσία βουλευτών της Χ.Α. επιχείρησαν να καταλάβουν το Κοινοβούλιο. Τα επεισόδια κράτησαν τέσσερις ώρες. «Πανικόβλητοι μπροστά στην οργή των Ελλήνων και χωρίς καμία σοβαρή αφορμή, έριξαν μεγάλες ποσότητες χημικών για να διαλύσουν τους εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες που συγκεντρώθηκαν από όλη την Ελλάδα για να διαδηλώσουν ειρηνικά εναντίον της επιζήμιας Συμφωνίας των Πρεσπών» σχολίασε τότε η Ν.Δ. «Εγώ δεν είδα τον Λαγό στα επεισόδια» είπε ο Άδωνις Γεωργιάδης. 

 Καμία αδιάλλακτη στάση απέναντι στον φασισμό δεν έδειξε λοιπόν η Ν.Δ. Η στάση της ήταν να συμπλέει μαζί του και να τον εξαφανίζει από το κάδρο όποτε αυτό την συνέφερε. Κι αυτό γιατί ο χρυσαυγιτισμός ανθίζει εκεί που η Ν.Δ. μαζεύει ψήφους. Στις ρίζες του χρυσαυγιτισμού βρίσκονται δηλώσεις στελεχών της Ν.Δ. όπως ο Αθανασίου, ο Κυρανάκης, ο Μπογδάνος, ο Καράογλου, ο Μαρκόπουλος και άλλα ακροδεξιά «λουλούδια» του κυβερνητικού κόμματος... 

Άγγελος Τσέκερης avgi.gr