Σε αντίθεση με πολλές δημοκρατικές χώρες των οποίων τα πολιτικά κόμματα έχουν συχνά ξεκάθαρες φασιστικές, σοσιαλιστικές ή σεχταριστικές τάσεις, τα κόμματα των Δημοκρατικών και των Ρεπουμπλικάνων στις ΗΠΑ μπορεί μεν να εγκολπώνουν κάποια από αυτά τα χαρακτηριστικά, είναι όμως στην ουσία τους φιλελεύθερα, φιλοκαπιταλιστικά και μη σεχταριστικά. Και φυσικά όταν μιλάμε για... δικομματικά πολιτικά συστήματα ο αμερικανικός δικομματισμός κατατάσσεται ίσως πρώτος στη λίστα.
Έχοντας αυτό κατά νου ας οδηγηθούμε λίγες εβδομάδες μπροστά, οπότε και οι Αμερικανοί ψηφοφόροι καλούνται από τους απανταχού «ριζοσπάστες» να καθαιρέσουν τον Τραμπ και να αναδείξουν Πρόεδρο έναν 70άρη λευκό άντρα που έχει επαινέσει στο παρελθόν του υπέρμαχους της «λευκής ανωτερότητας» και έχει ταχθεί υπέρ της ενίσχυσης των πάσης λογής ρατσιστικών σωμάτων επιβολής του νόμου. Στις 3 Νοεμβρίου είναι πιθανό να διεξαχθεί μια φαντασμαγορική παράσταση, «ωδή στην δημοκρατία», με εκατομμύρια Αμερικανούς να ζητωκραυγάζουν τη νίκη του Τζο Μπάιντεν που μέχρι στιγμής προηγείται στις δημοσκοπήσεις.
Πραγματική ωδή στην δημοκρατία και την ισότητα ωστόσο δεν θα πρέπει να θεωρείται τίποτε άλλο από το «μαύρο» κίνημα που εδώ και χρόνια αγκαλιάζει τους αγώνες των αφροαμερικανών, των μεταναστών και των αυτοχθόνων. Ένα κίνημα βάσης που θέτει επί τάπητος, και πολύ περισσότερο φέτος, σε μαζική κλίμακα όλα τα φαινόμενα καταπίεσης που αντιμετωπίζουν οι μειονότητες και η εργατική τάξη των ΗΠΑ, όταν οι Δημοκρατικοί από τους οποίους υποτίθεται ότι αντιπροσωπεύονται αυτοί οι πληθυσμοί, τόσες δεκαετίες επιλέγουν να τα κρύβουν κάτω απ’ το χαλάκι. Εύλογα ερωτήματα που ανακύπτουν επομένως είναι αν μπορεί η δυιστική δομή του κομματικού συστήματος των ΗΠΑ να ικανοποιήσει τα αιτήματα των πλέον καταπιεσμένων τμημάτων του εκλογικού σώματος, αν ελλοχεύει ο κίνδυνος αποδυνάμωσης τέτοιων κινημάτων που ανθίζουν στην αμερικανική κοινωνία υπό τη σκέπη της αναθετικής λογικής και αν πράγματι ο Μπάιντεν και το κόμμα του πρεσβεύουν κάτι διαφορετικό από τον συντηρητικό Τραμπ.
Σε μια πρώτη ανάγνωση, είναι κοινό μυστικό ότι οι λομπίστες ασκούν μεγάλη επιρροή στην πολιτική, με τα δύο κόμματα να παραμένουν σε μεγάλο βαθμό εξαρτώμενα από αυτούς για τις εκστρατείες τους. Το DNC και το RNC δέχονται δωρεές από εκπροσώπους ομάδων συμφερόντων ενώ σε αντάλλαγμα, τα «αιτήματα» των διαφόρων αυτών εκπροσώπων μονοπωλούν στο σχεδιασμό της εκάστοτε πολιτικής των εκλεγμένων αντιπροσώπων με αποτέλεσμα να αντικατοπτρίζονται και στη νομοθεσία. Και τα δύο εθνικά κόμματα έχουν εμπλακεί σε σκάνδαλα που αφορούν τη συγκέντρωση και αποδοχή ξένου χρήματος, όπως στη δεκαετία του 1990 που επιβλήθηκαν πρόστιμα στην εκστρατεία του DNC για τη λήψη εκατομμυρίων δολαρίων σε δωρεές από άτομα στην Κίνα, την Κορέα και τη Βενεζουέλα, ενώ μη κερδοσκοπικός οργανισμός που συνδέεται με το RNC εξασφάλισε εγγύηση δανείου αξίας 2,1 εκατομμυρίων δολαρίων από μια επιχείρηση στο Χονγκ Κονγκ. Πιο πρόσφατα, ο πρώην πρόεδρος του DNC και τώρα κυβερνήτης της Βιρτζίνια, διερευνήθηκε για αποδοχή χρημάτων από αλλοδαπές εταιρείες για την εκστρατεία του (η οποία είναι νόμιμη, σε αντίθεση με την αποδοχή χρημάτων από ξένους υπηκόους), ενώ και ο Donald Trump έχει κατηγορηθεί για παρόμοιες πρακτικές. Οι ηγεσίες και των δύο κομμάτων προσέφεραν επιχειρηματική εύνοια στους πολιτικούς υποστηρικτές τους με τον Πρόεδρος Μπους το 2008 να υπογράφει τη μη δημοφιλή διάσωση της Wall Street από τα δημόσια ταμεία και αργότερα τη διάθεση κεφαλαίων από το πρόγραμμα TARP για να υποστηρίξει τη διάσωση της αυτοκινητοβιομηχανίας. Ή η κυβέρνηση Ομπάμα, που επέκτεινε βιαστικά μια εγγύηση δανείου ύψους 535 εκατομμυρίων δολαρίων στη Solyndra, έναν πλέον πτωχευμένο κατασκευαστή ηλιακών πάνελ, του οποίου οι επενδυτές είχαν δωρίσει στην εκστρατεία Ομπάμα το 2008.
πηγη info-war.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου