Γ. Λακόπουλος
Δεν θέλουμε να εκλεγεί στον ΟΟΣΑ στη θέση του Άνχελ Γκουρία μια Ελληνίδα; Πως δεν θέλουμε. Και στον ΟΗΕ θέλουμε και στο ΝΑΤΟ -ακόμη και στους... Παγετώνες του Βόρειου Πόλου.
Το ερώτημα είναι είναι πώς πατάει πόδι μια χώρα σ’ αυτές τις θέσεις.
Η απάντηση είναι απλή: αν μπορεί να διαμορφώσει ευνοϊκό συσχετισμό, απέναντι σε άλλες χώρες που επιδιώκουν το ίδιο.
Πρώτα διασφαλίζεται αυτό και μετά γίνεται συζήτηση για πρόσωπα.
Μην βάζουμε το κεφάλι στην άμμο: μια χρεοκοπημένη μικρή χώρα της περιφέρειας σαν τη σημερινή την Ελλάδα, δεν μπορεί να το διασφαλίσει. Ειδικά με κυβέρνηση που βολοδέρνει στο διεθνή χώρο περιμένοντας από τρίτους να της λύσουν τα προβλήματα.
Το είδαμε και με την υποψηφιότητας της Ντόρας Μπακογιάννη – που προτάθηκε από την… Κύπρο- στο Συμβούλιο της Ευρώπης.
Αυτά ο σημερινός ένοικος του Μεγάρου Μαξίμου τα ξέρει και αντιλαμβάνεται ότι σ’ αυτό το επίπεδο η Ελλάδα δεν μπορεί να κάνει πολιτική.
Αλλά ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν κάνει πολιτική. Ποτέ δεν έκανε. Κάνει παιχνίδια εξουσίας. Άλλωστε με παιχνίδι -κληρονομημένης- εξουσίας μπήκε και ο ίδιος στη Βουλή. Δεν θέλει να είναι πολιτικός. Θέλει να είναι επικυρίαρχος.
Το ίδιο -αρκούντως μικροκομματικό- παιχνίδι κάνει τώρα με την υπερφίαλη υποψηφιότητα Διαμαντοπούλου, για τον ΟΟΣΑ- βάζοντας το κάρο μπροστά από το άλογο. Προφανώς δεν πιστεύει ότι η «προσωπικότητα» της Διαμαντοπούλου θα καθαρίσει το επόμενο καλοκαίρι. Θα ήταν μικρομεγαλισμός άλλωστε.
Ο Πρωθυπουργός έχει αίσθηση των διεθνών μέτρων και σταθμών. Ξέρει ότι μια «κομματικοδίαιτη» πολιτικός -διαρκώς λιθοβολούμενη από το κόμμα του- που απέτυχε να μπει στη Βουλή και ψάχνει από καιρό θέση εκτός Ελλάδας με μέτριο επίπεδο τυπικών προσόντων και πιο μέτρια θητεία Κομισιόν, δεν έχει τύχη επειδή συντηρεί ένα ΙΧ «Δίκτυο» δημοσίων σχέσεων.
μέσω παγκόσμιας κρίσης, επικεφαλής στον ΟΟΣΑ με μεσάνυχτα στα οικονομικά θα ήταν καλαμπούρι.
Αν δει κανείς το προφίλ του απερχομένου -και καταγόμενου από μεγάλη χώρα, όπως το Μεξικό- Άνχελ Γκουρία,-που ανέβασε ψηλά τον πήχη στον ΟΟΣΑ με τη 14ετή θητεία του– το καταλαβαίνει: υψηλού επιπέδου οικονομικές σπουδές, μεταπτυχιακά στην Αγγλία και το Χάρβαρντ, έξι γλώσσες, κρίσιμες διεθνείς θέσεις.
Με μεταπτυχιακές σπουδές στο Πάντειο «και αγγλικά κτηθέντα προ 15ετίας», που δεν αναφέρει καν στο βιογραφικό της, δεν γίνεται δουλειά. Ρωτήστε και στο Μπερλεμόντ.
Το νταραβέρι με το «Friends of Europe», το «Notre Europe», το κομματικό «Νέα Κοινωνική Ευρώπη», δεν θεωρούνται διεθνής καταξίωση. Πολύ περισσότερο δεν θεωρείται το φωτογραφικό άλμπουμ με υπηρεσιακές συναντήσεις και διάφορους πρώην -προσκεκλημένους με τα έξοδα πληρωμένα.
Στον ΟΟΣΑ μιλάμε για πάνω από 150 συνεντεύξεις για να κερδίσει ένας υποψήφιος- είναι ήδη οκτώ- την εμπιστοσύνη των 37 χωρών του Οργανισμού. Και πλάτες από συνδυασμό ισχυρών κυβερνήσεων. Όχι από μια χώρα υπό διεθνή οικονομικό έλεγχο.
Από μόνη της η ιδιότητα του πρώην ευρωκομισάριου δεν είναι και τόσο σπουδαίο παράσημο, όπως νομίζουμε στην Ελλαδα.
Ο Χρ. Παπουτσής και η Μαρία Δαμανάκη το κατάλαβαν και κινήθηκαν στα κυβικά τους. Δεν πούλησαν αέρα κοπανιστό σε ιθαγενείς.
Να είμαστε σοβαροί. Για να έχει αξιοπρεπή αντιμετώπιση η Ελλάδα σ’ αυτή την αναμέτρηση ήθελε άλλου τύπου υποψηφιότητα. Ένα σωρό συμβατές προσωπικότητες έχει στον διεθνή χώρο. Και άλλους τόσους η συντηρητική παράταξη στην Αθήνα. Αν ήθελε η κυβέρνηση από άλλο χώρο, θα αναζητούσε κάποιον σαν τον Κ. Σημίτη ή τον Νίκο Χριστοδουλάκη.
Ας μην κρυβόμαστε. Ο Μητσοτάκης από διεθνείς οργανισμούς γνωρίζει. Όπως γνωρίζει και τα κυβικά της Διαμαντοπούλου. Και δεν περιμένει να του φέρει το χρυσόμαλλο δέρας. Το γνωστό παιχνίδι παίζει.
Ο σκοπός του είναι να εντάξει -χωρίς να σηκωθούν και οι πέτρες στη ΝΔ- και την κυρία στο επίσημο προσωπικό σύστημα του, αλλά όχι στην κυβέρνησή του- ικανοποιώντας απλώς αντίστοιχες επιθυμίες επιχειρηματικών κύκλων.
Η «Αννούλα» υπήρξε από τις εκλεκτές πελάτισσες της διαπλοκής, επί Σημίτη. Έτσι εξηγείται και η νύξη του Λοβέρδου για συμμετοχή της Φώφης -παρότι δεν μπορούν ούτε να μυρίσει η μια την άλλη- στο κόλπο.
Ο Μητσοτάκης κάνει τη δουλειά του και την κάνει από καιρό με επιτυχία. Αλλά με τη συμμετοχή της και σ’ αυτή την πίστα -σαν την coca-cola, που πάει με όλα- η Διαμαντοπούλου στέλνει μήνυμα ευτελισμού της πολιτικής και των ιδεολογιών.
Αντί να επιδιώξει τον σεβασμό στο χώρο, που την ανέδειξε με αξιώματα κατ’ απονομήν, επιβεβαιώνει τις φήμες που την ακολουθούν όταν μετά την πολιτική, κοινωνική και οικονομική αποκατάστασή της στο ΠΑΣΟΚ έσπευσε με απληστία στον Μητσοτάκη.
Να εξηγούμαστε: προτού γίνει πρωθυπουργός -για να την «τιμά» η πρότασή του.
Ο Κυριάκος -που λέει κι ο Λοβέρδος- κέρδισε έναν πόντο στο παιχνίδι του. Η ίδια έχασε και το τελευταίο φύλο συκής. Κακόμοιροι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ που είχατε μπλέξει...
Πηγή:anoixtoparathyro.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου