Η Τουρκία, κάθε φορά που βρίσκεται αντιμέτωπη με αποφάσεις, ανακοινώσεις και ψηφίσματα διεθνών οργανισμών που επιχειρούν να... χαλιναγωγήσουν την επιθετική εναντίον του Ελληνισμού συμπεριφορά της, επαναλαμβάνει σταθερά και μόνιμα: «πάλι πέρασε ο ελληνικός εκβιασμός και η προπαγάνδα τους». Ακόμα και τώρα, που στέλνει το Oruc Reis στο Καστελλόριζο, αιφνιδιάζοντας και τη φίλη του Μέρκελ, ο Ερντογάν κατηγορεί την Ελλάδα για πρόκληση! Στην Άγκυρα, άλλωστε, επιστρατεύουν παγίως τον ισχυρισμό ότι οι Έλληνες είναι «τα κακομαθημένα παιδιά της Δύσης»! Πολύ πρόσφατα το alter ego του Ερντογάν, ο εκπρόσωπος του Ιμπραχήμ Καλίν, υπονοώντας ότι η στάση της Δύσης έναντι της Ελλάδας υπαγορεύεται από έναν λανθάνοντα φιλελληνισμό, που εδράζεται στην λατρεία της αρχαιότητας, ως άλλος Φαλμεράϋερ αποφάνθηκε, πως «οι σημερινοί Έλληνες δεν έχουν καμία σχέση με τον Σωκράτη, τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη»!
Προφανώς πρόκειται για καθαρή υπεκφυγή και προπαγάνδα, η οποία παρά την αφέλεια της βρίσκει ευήκοα ώτα στη Δύση. Τόσο μεταξύ των πολιτών, που αδιαφορούν πλήρως για όσα συμβαίνουν στην γειτονιά μας και δεν βλέπουν κανένα λόγο για να ενδιαφερθούν να μάθουν, όσο και στις τάξεις των πολιτικών που ενίοτε δυσφορούν, επειδή «πάλι οι Έλληνες μας απασχολούν με μικροζητήματα, αντί να κουβεντιάσουν με τους Τούρκους».
Είναι σαφές πως η Τουρκία στο επίπεδο της Δημόσιας Διπλωματίας, όπως αυτή ορίσθηκε από τον εισηγητή της έννοιας αυτής, Edmund Gullion, το 1965, τα καταφέρνει καλύτερα από την Ελλάδα. Αλλά, ακόμη κι αν δεχθούμε, για την οικονομία της συζήτησης, το επιχείρημα πως «οι Έλληνες είναι τα κακομαθημένα παιδιά της Δύσης», θα πρέπει να αναδείξουμε την πραγματικότητα πως η Τουρκία είναι το χαϊδεμένο παιδί της Δύσης. Ό,τι κι αν κάνει τόσο στο εσωτερικό της, όσο και στον περίγυρο της.
Η τουρκική ιθύνουσα ελίτ "πούλησε" σε πολύ καλή τιμή το "οικόπεδο Τουρκία" σε όλη την διάρκεια του διακανονισμού της Γιάλτας. Ευνοημένη από την γεωγραφία, στο μαλακό υπογάστριο της ΕΣΣΔ, η Τουρκία και η ηγεμονεύουσα τάξη της, απόλαυσαν την θαλπωρή και την έμπρακτη φροντίδα της Δύσης. Αυτή εκφράσθηκε, όχι μόνον με την έκπτωση των αξιών που πρεσβεύει ο Δυτικός Κόσμος, προκειμένου να δικαιολογηθούν τρεις δικτατορίες και άλλα δύο "βελούδινα" πραξικοπήματα.
Εκφράσθηκε και με πακτωλό χρημάτων που συνέβαλαν αποφασιστικά στην οικοδόμηση και διατήρηση ενός καθεστώτος "ανελεύθερης δημοκρατίας". Το ίδιο συνεχίζει και τώρα, σε έναν κόσμο και ένα περιβάλλον γεωπολιτικής ρευστότητας και πολλαπλών προκλήσεων. Η Τουρκία καλλιεργεί την εντύπωση του απαραίτητου εταίρου, που έχει δυνατότητες παρέμβασης σε τρεις ηπείρους.
Η Δύση χαϊδεύει Τουρκία
Η Δύση, που χωρίς δισταγμό ανέλαβε εκστρατείες για τον "εκδημοκρατισμό" και την επιβολή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο μακρινό Αφγανιστάν και Ιράκ και ευνόησε τον διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας, κλείνει τα μάτια στη σφαγή των Αλεβιτών και στο πάρκο Γκεζί (2013). Επίσης, η Δύση αδιαφορεί πλήρως για την μοίρα 20 εκατομμυρίων Κούρδων και το αδικαίωτο αίτημα τους να αποκτήσουν πολιτικά και πολιτιστικά δικαιώματα.
Το χαϊδεμένο παιδί, παραμένει χαϊδεμένο ακόμη κι όταν εισβάλλει σε Συρία και Ιράκ, και ενισχύει ποικιλοτρόπως τους τζιχαντιστές τους οποίους αξιοποιεί ως τάγματα θανάτου σε Λιβύη και Ναγκόρνο Καραμπάχ. Παραμένει χαϊδεμένο και όταν αγοράζει οπλικά συστήματα από τη Ρωσία, στρατηγικό ανταγωνιστή του ΝΑΤΟ, αδιαφορώντας πλήρως για το πλήγμα που επιφέρει στις αμυντικές δυνατότητες της Συμμαχίας.
Απολαμβάνει τις φροντίδες ισχυρών χωρών της Δύσης, ακόμη και όταν στην εξωτερική της πολιτική εφευρίσκει ένα δικό της Δίκαιο και επιδεικνύει συμπεριφορά μπεχλιβάνη, ο οποίος, με λυμένο το ζωνάρι του, αναζητεί ευκαιρία για καυγά σε ανατολίτικη εμποροπανήγυρη. Περιγελά τις απειλές για "μέτρα και κυρώσεις" που ψελλίζουν περιδεείς ηγέτες και εκπρόσωποι θεσμικών οργάνων της ΕΕ. Την ίδια ώρα διαπιστώνει πως με τον τρόπο αυτόν εκταμιεύονται λεφτά κι άλλα λεφτά, για να παραμένει το χαϊδεμένο παιδί της Δύσης.
Υποκρισία
Τί να το κάνει το "καρότο", όταν το "μαστίγιο" είναι μια ακόμη κακοπαιγμένη θεατρική παράσταση όσων έχουν αναγάγει την δομική υποκρισία σε υψηλή τέχνη. Πριν από λίγες ημέρες, ο Σενέρ Λεβέντ, ένας εύψυχος Τουρκοκύπριος δημοσιογράφος και εκδότης της εφημερίδας "Αφρίκα" στα Κατεχόμενα, στο τακτικό άρθρο στην εφημερίδα της Λευκωσίας "Πολίτης" έγραψε την πικρή διαπίστωση:
«Οι παγκόσμιες δυνάμεις δεν του ασκούν (του Ερντογάν) οποιανδήποτε σοβαρή πίεση. Φίλος του είναι και ο Πούτιν. Φίλος του και ο Τραμπ. Φίλος του και ο Μπόρις Τζόνσον. Η δε Μέρκελ είναι σαν τον άγγελό του. Του εξασφαλίζει ελευθερία κινήσεων το γεγονός ότι δεν δέχεται απολύτως καμία σοβαρή πίεση από πουθενά. Και αποδυναμώνει τον αγώνα όσων αγωνίζονται εναντίον του.
Υπάρχουν κάποιοι που τους έκανε χατίρια και στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο Συμβούλιο της Ευρώπης και στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Την ώρα που καταπατούνται κατάφωρα τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Τουρκία, ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων Ρομπέρτο Σπάνο μπορεί να πηγαίνει στην Τουρκία και να κουβεντιάζει ευχάριστα με τον Ταγίπ Ερντογάν».
Αυτό που θα έπρεπε να έχουν καταλάβει στη Δύση είναι ότι η Ρωσία είναι πιο καθαρή στον κυνισμό με τον οποίον ασκεί την πολιτική της. Πρωτίστως στην Γερμανία θα έπρεπε να έχουν καταλάβει πως το πνεύμα του μιλιταρισμού δεν εξωραΐζεται, δεν τιθασεύεται, δεν καλλωπίζεται. Το πνεύμα του μιλιταρισμού, δομικό στοιχείο της Τουρκίας, μόνον αποκαλύπτεται, ταπεινώνεται, ηττάται και εξαφανίζεται. Είναι το πικρό και σκληρό μάθημα δύο πολέμων που ξεκίνησαν από την Ευρώπη, πριν γίνουν παγκόσμιοι...
Δημήτρης Χατζηδημητρίου
slpress.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου