Ποτέ, λοιπόν, πια φασισμός...

Το θέμα βεβαίως είναι, πρωτίστως, η βαριά καταδίκη της Χρυσής Αυγής ως εγκληματικής-ναζιστικής οργάνωσης. Δεύτερη σκέψη όλων όμως οφείλει να είναι η... ανεύρεση και παγίωση εκείνων των τρόπων οι οποίοι θα εμποδίσουν την εμφάνιση τέτοιων εκτρωμάτων, που διεκδικούν πολιτικό περίβλημα - τρομάρα τους. 

Και αυτό διότι πολλά σταγονίδια κυκλοφορούν ακόμα στα σπλάχνα της δύσμοιρης κοινοβουλευτικής μας δημοκρατίας. 

 Κάτι που δεν είναι εμφανές αλλά είναι υπαρκτό είναι η φασίζουσα συμπεριφορά πολλών εξ ημών στην κάθε μέρα μας - προϊόν αυτό της ανταγωνιστικής κοινωνίας και της διάχυσης της ιεραρχίας στη συνάφεια [η επικράτηση επί του άλλου με το οποιοδήποτε αθέμιτο μέσο]. 

Καλούνται άρα και η πολιτεία και η ίδια κοινωνία να πάρουν τα μέτρα τους [οι εκπαιδευτικοί έχουν σημαντικό ρόλο εδώ]. 

 Λάθος που έγραψα ότι δεν είναι εμφανές· ο εκφασισμός της καθημερινής ζωής είναι διασκορπισμένος και καλύπτει πολλούς κοινωνικούς χώρας, ιδιαίτερη εύνοια όμως τυγχάνει από τον χώρο της επικοινωνίας [τηλοψία και μέσα κοινωνικής (;) δικτύωσης]. 

Επίσης ενίοτε παρεισφρέει και στην Ολομέλεια της Βουλής, όπου κανείς μπορεί να ακούσει χυδαίο, εθνικιστικό, άμα τε και ρατσιστικό λόγο. 

 Επιτακτικό είναι ασφαλώς να καταδικαστεί στη συνείδηση της ελληνικής κοινωνίας η ναζιστική οργάνωση [η Δικαιοσύνη να σταθεί στο ύψος της] και να απαλλαγεί η χώρα από αυτό το μίασμα και καλό είναι που όλα τα πολιτικά κόμματα [δεν ξέρω τι λέει εκείνος ο ανεκδιήγητος Βελόπουλος] βγαίνουν δημόσια και καταδικάζουν την οργάνωση και τα μέλη της [τον αρχηγό της και τα πρωτοπαλίκαρά του - που μόνο παλικάρια δεν αποδεικνύονται τον τελευταίο καιρό· της φακής ναι]. Κάνει εντύπωση που πολλοί αναγνώστες απόρησαν και εξέστησαν (!) με το πρωτοσέλιδο της «Εφ.Συν.» επειδή συμμετείχαν τάχα Μητσοτάκης και κυρίως Σαμαράς, λίγες μέρες μάλιστα πριν από την έκδοση της απόφασης. 

Ας ληφθεί υπόψη ότι οι δύο αυτοί πολιτικοί άντρες με την τοποθέτησή τους αυτή δεσμεύονται απέναντι στους ψηφοφόρους καθώς και σε ολόκληρο τον ελληνικό λαό να μην ξαναδείξουν ανοχή είτε [αυτό είναι που μετράει] εύνοια σε τέτοια βδελυρά μορφώματα. 

 Κατανοητό θα ήταν αν είχαν ανεγείρει απλώς ενστάσεις, όχι όμως και να καταδικάσουν την πολύ σημαντική αυτή πρωτοβουλία της εφημερίδας, ουσιαστικά δε παρεμβατική και καίρια. 

Απολυτότητες και φανατισμοί δεν χωρούν σε μια ανεξάρτητη και μάλιστα συνεταιριστική εφημερίδα. Το θέμα παραμένει ένα αυτή τη στιγμή: ποτέ πια φασισμός, κάτι που έχει ειπωθεί ξανά στο παρελθόν, ειδικά μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου αλλά ήταν μόνο ευχή - καθώς φαίνεται το ολιγαρχικό σύστημα χρειάζεται τους ακραίους δολοφόνους του, οι οποίοι μόνο σε φασιστικούς κύκλους ανθοφορούν επίσημα (με την κάλυψη ακραίων δεξιών αντιλήψεων κυβερνήσεων· αυτό το λαμβάνουν υπόψη οι σκεπτόμενοι πολίτες και δεν επαναπαύονται [δεν θα έπρεπε να εφησυχάζουν]). 

Είμαστε όμως υποχρεωμένοι να λέμε και να ξαναλέμε αυτό το σύνθημα, έστω και αν παραμένει σύνθημα και όχι τρόπος λειτουργίας των πολιτευμάτων: Ποτέ πια φασισμός, λοιπόν - και καλό θα ήταν να γίνει αυτό συνείδηση του καθενός [μας]... 

 Γιώργος Σταματόπουλος 

 Πηγή:efsyn.gr