Λιβύη όπως Σικελία;...

Ποια είναι η επόμενη μέρα στην Τρίπολη και στη Βεγγάζη χωρίς τους... Σαράζ και Χάφταρ αντίστοιχα;  

Ένα ερώτημα που παραπέμπει στο μεγάλο και κυρίαρχο ερώτημα κατά πόσον είναι δυνατή συμβιβαστική πολιτική φόρμουλα που θα τερματίζει την εμφύλια σύγκρουση και δεν θα απειλεί την εμπλοκή και παρουσία στη Λιβύη της Ρωσίας και της Τουρκίας.

 Με τα σημερινά δεδομένα η ειρήνευση στη Λιβύη προβάλλει να έχει ως προαπαιτούμενο έναν ευρύτερο διακανονισμό μεταξύ της Τουρκίας από τη μια μεριά και της Γαλλίας, της Αιγύπτου και των συμμάχων της στον αραβικό κόσμο από την άλλη. 

 Μέχρι στιγμής οι μακάριοι κατέχοντες, η Ρωσία και η Τουρκία, είχαν διαμορφώσει μια συγκρουσιακή συνύπαρξη στη Λιβύη με κοινό παρονομαστή, πρώτον, τον αποκλεισμό της Δυτικής Συμμαχίας που ανέτρεψε τον Καντάφι το 2011 και, δεύτερον, την αμοιβαία νομιμοποίηση της εμπλοκής τους στην εμφύλια σύρραξη. 

 Το ερώτημα που τίθεται από τις εξελίξεις στον αραβικό κόσμο, όπου διευρύνεται κάθε μέρα που περνά υπό την ηγεσία του Καΐρου και του Ριάντ η αντιτουρκική συμμαχία, είναι πώς θα διαμορφώσει τη γραμμή πλεύσης της η Μόσχα, αρχής γενομένης από τη Λιβύη.

 Με δυο λόγια, πού θα επενδύσει γεωπολιτικά η Μόσχα, στη συγκρουσιακή συνεργασία με την Αγκυρα κατά το μοντέλο που διαμορφώθηκε στη Συρία και στη Λιβύη ή στη δυναμική της αντιτουρκικής συσπείρωσης στον αραβικό κόσμο όπου ήδη καταγράφεται πυρετώδης δραστηριοποίηση της Γαλλίας και του Ισραήλ; 

 Τούτων λεχθέντων η μόνιμη παρουσία της Τουρκίας στη Λιβύη καταγράφεται ως απειλή όχι μόνον από την Αίγυπτο αλλά και τα κοσμικά καθεστώτα Τυνησίας, Αλγερίας και Μαρόκου και βέβαια από τη Γαλλία που διοίκησε και τις τρεις χώρες ως αποικιακή μητρόπολη.

 Κάθε μέρα που περνά πληθαίνουν τα μηνύματα που προειδοποιούν ότι η εμπλοκή του Ερντογάν στη Λιβύη θα αποβεί μοιραία για τις περιφερειακές του φιλοδοξίες, όπως ακριβώς συνέβη με τη Σικελική Εκστρατεία της Αθήνας... 

 Γιώργος Καπόπουλος 

 Πηγή:efsyn.gr