Ροσάνα Ροσάντα / Πέθανε η «Μεγάλη Κυρία» της Ιταλικής Αριστεράς...

Η εμβληματική μορφή του ιταλικού κομμουνιστικού κινήματος, η ασίγαστη φωνή της εφημερίδας «Το Μανιφέστο» έφυγε... από τη ζωή πλήρης ημερών και αγώνων. Η είδηση του θανάτου της Ροσάνα Ροσάντα ήρθε από το «Μανιφέστο», την εφημερίδα που δημιούργησε μαζί με άλλα στελέχη το 1963, όταν διαγράφηκαν από το Ιταλικό Κομμουνιστικό Κόμμα. Η Ροσάντα ήταν 96 ετών και πέθανε στη Ρώμη. 

 «Έγινα κομμουνίστρια χωρίς να το ξέρουν οι γονείς μου. Ήταν το 1943. Ο καθηγητής μου Αντόνιο Μπάνφι μού πρότεινε μια λίστα βιβλίων, συμπεριλαμβανομένης του "Κράτος και Επανάσταση του Λένιν"» ανέφερε σε παλιότερη συνέντευξή της.

 Γεννήθηκε το 1924 στην Πόλα της σημερινής Κροατίας. Έλαβε μέρος στην ιταλική αντίσταση και λίγα χρόνια μετά την ένταξή της στο Ιταλικό ΚΚ, ο Παλμίρο Τολιάτι την εμπιστεύθηκε ορίζοντάς την υπεύθυνη πολιτισμού του κόμματος.

 Εξελέγη βουλευτής το 1963, ενώ δεν έπαψε ποτέ να διατηρεί σχέσεις με μεγάλες μορφές του προοδευτικού φιλοσοφικού και πολιτιστικού κινήματος, όπως ο Σαρτρ και ο Φουκώ. Αντιμετώπιζε κριτικά πτυχές του «υπαρκτού σοσιαλισμού», ενώ διατύπωσε ανοικτά τη διαφωνία της με τη σοβιετική επέμβαση στην Πράγα.

 Το 1968 συνέγραψε το δοκίμιο «Η χρονιά των φοιτητών», όπου εξέφραζε την ευνοϊκή άποψή της για το κίνημα της νεανικής εξέγερσης. Το 1969 ίδρυσε μαζί με τους Λουίτζι Πιντόρ, Βαλεντίνο Παρλάτο, Λούτσιο Μάγκρι και άλλα στελέχη του κόμματος το περιοδικό "Il Manifesto" («Το Μανιφέστο»), που εξέφραζε απόψεις διαφορετικές από την επίσημη «γραμμή» του ΙΚΚ. Το περιοδικό μετεξελίχθηκε σε εφημερίδα και κόμμα. 

Η Ροσάντα διαγράφηκε από το Ιταλικό ΚΚ στο 12ο Συνέδριό του στην Μπολόνια, παρά την αντίθετη άποψη του Ενρίκο Μπερλινγκουέρ.

 Η Ροσάντα διετέλεσε διευθύντρια του «Μανιφέστο», ενώ μετά τις εκλογικές αποτυχίες του νέου κόμματος και του Κόμματος Προλεταριακής Ενότητας, αφιερώθηκε αποκλειστικά στη δημοσιογραφία και στη λογοτεχνία.

 Έγραψε βιβλία και μελέτες (μεταξύ άλλων, ένα βιβλίο σε συνέντευξη του Μάριο Μορέτι από τις Ερυθρές Ταξιαρχίες), ενώ οι παρεμβάσεις της δημιουργούσαν πάντοτε αίσθηση. Γι αυτό και ο ιταλικός Τύπος την χαρακτηρίζει σήμερα «αιρετική φωνή της μαρξιστικής Αριστεράς»... 

 Πηγή:avgi.gr