Το φιάσκο του φιλελευθερισμού στην υγεία...

Όταν περνάς πολλές ημέρες στο νοσοκομείο, είτε ως ασθενής είτε [ακόμη και] ως συνοδός, είναι γεγονός ότι βλέπεις... διαφορετικά την τρέχουσα πολιτική κατάσταση - το νόημα της ζωής γενικά. Εκείνο που δεν διαφεύγει την προσοχή κανενός όμως είναι η κραυγαλέα δυσλειτουργία του εθνικού συστήματος υγείας [έλλειψη ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού, φαρμάκων και ιατρικών υλικών, πλημμελής καθαριότητα, γραφειοκρατία κ.ά.]. 

 Φαίνονται ολοκάθαρα η ολιγότητα και η επικίνδυνη ανεπάρκεια της τωρινής κυβέρνησης αλλά και γενικότερα της «ιδεολογίας» του (νεο)φιλελευθερισμού [της ελεύθερης αγοράς που λένε, της ανταγωνιστικότητας και λοιπών φληναφημάτων που τα αναμασάνε και περίπυστοι δημοσιογράφοι - αλίμονό μας]. 

 Αντί αυτή η κυβέρνηση να ζητήσει συγγνώμη από τον ελληνικό λαό για την έως τούδε «φιλοσοφία» της για την υγεία, αντί να φροντίσει να νοικοκυρέψει, όσο γίνεται πλέον, τη δομή του συστήματος υγείας βγαίνει, αδιάντροπα, [είναι σαν να μας φτύνει κατά πρόσωπο] και μας λέει ότι ευθύνες για τη διασπορά του ιού έχουν πλέον μόνο οι πολίτες [οι ατίθασοι, οι ανυπάκουοι, οι αμόρφωτοι] και ότι η ίδια τα ποιεί όλα όπως πρέπει - όπως πρέπει, ναι, για τους φίλους της βιομηχάνους και μεγαλοεπιχειρηματίες. 

Ε, να πεθάνουν και χίλιοι νοματαίοι δεν χάθηκε ο κόσμος... Για προσλήψεις γιατρών μιλάνε και προσλήψεις πουθενά στον ορίζοντα - λίγη τσίπα δεν θα έβλαπτε... Αρκετά νομίζω ανέχτηκε η ελληνική κοινωνία τις αερολογίες των υπουργών της κυβέρνησης Μητσοτάκη, άσε που πολλοί από αυτούς, είναι βέβαιο, θα είναι απόντες στον επόμενο ανασχηματισμό - κάπως πρέπει ο πρωθυπουργός να κρατήσει τα προσχήματα· είναι αργά βέβαια, αλλά ο λόγος εδώ για τη μικροπολιτική που δέρνει το πολιτικό σύστημα.

 Ψάχνει κανείς να βρει έναν σοβαρό υπουργό, έναν στοιχειωδώς συνετό και δεν τα καταφέρνει. Και πώς να γινόταν κάτι τέτοιο όταν όλοι τους είχαν βασιστεί στην αντισυριζαϊκή τους πολιτική και την αντιαριστερή τους οικονομία; 

Ανάγκη πάσα λοιπόν να ενισχυθεί παντοιοτρόπως το σύστημα υγείας διότι πολλοί γιατροί έχουν καταντήσει δημόσιοι υπάλληλοι. Μου έλεγε ένας συνοδός στον αύλειο χώρο κρατικού νοσοκομείου το εξής [στην αρχή δεν τον πίστεψα ο αφελής - ήταν και λίγο λογάς...]: 

«Τι να σου πω, φίλε μου. Είδα ένα γιατρό να κόβει βόλτες στο προαύλιο και να να σκύβει σε μία από τις ζαρντινιέρες. Και τι έκανε; “Ψάρεψε” μια μεγαλοπρεπή γόπα [αποτσίγαρο], κάθισε σε ένα από τα παγκάκια, έβγαλε τον αναπτήρα του, την άναψε και τη ρούφαγε μανιωδώς». «-Ελα, τώρα, υπερβάλλεις», λέω και γίνεται έξαλλος. «Τον είδα αδερφέ, με τα ίδια μου τα μάτια». 

Δεν έδωσα συνέχεια. Δεν πέρασαν λίγες ημέρες και είδα τον εν λόγω γιατρό να κάνει ακριβώς ίδιες κινήσεις με αυτές που μου περιέγραψε ο συνομιλητής μου. Ανατρίχιασα. Τον παρακολουθούσα άναυδος - είχα νωρίτερα και διεκπεραιωτικές στιγμές μαζί του· είχε υπεύθυνη θέση ο απίθανος αυτός, ευτυχώς δεν είχε να κάνει με ασθενείς. Τις επόμενες ημέρες τα ίδια.

 Αυτός ο άνθρωπος «υπηρετεί» το εθνικό σύστημα υγείας. Αδιαφορεί εγκληματικά για τη μετάδοση του ιού, για την υγεία, για τον συνάνθρωπο. Τι να πεις; Απλώς το αναφέρεις διότι υπάρχουν πολλοί τέτοιοι σε όλα τα νοσοκομεία - απλώς δεν μπορούν να τους διώξουν [ερώτηση είναι]. Υπενθύμιση: είναι, δυστυχώς, ολίγιστοι οι υπουργοί τούτης της κυβέρνησης [και ο πρωθυπουργός αλλού, μάλλον, γι' αλλού]... 

 Γιώργος Σταματόπουλος 

 Πηγή:efsyn.gr