Όχι άλλο μαύρο...

Σιγά που θα τρομάξουμε με λίγο μαύρο στις Μυκήνες. Το συνηθίσαμε το μαύρο τους και μας γίνεται όλο και πιο ευκολοχώνευτο έτσι όπως μας το σερβίρουν στα πρωτοσέλιδά τους και από το πρωί έως το βράδυ στη μικρή οθόνη. Σε μικρές εύπεπτες δόσεις, για να πηγαίνει αδιαμαρτύρητα κάτω. Κάποια μέρα όλο αυτό το μαύρο που...
σερβίρουν η κοινωνία θα τους το γυρίσει πίσω. Σε μαύρο φυσικά.

«Το πολύ - πολύ αυτό που θα βλέπουν οι επισκέπτες τις επόμενες μέρες να είναι λίγο μαύρο στο χώμα. Έχει καεί αυτό που ονομάζουμε πούσι, το βλέπετε κι εσείς. Είναι τα ξερά χόρτα που είναι απολύτως ξυρισμένα». Μ’ αυτά τα παρηγορητικά λόγια η υπουργός Πολιτισμού «έσβησε» χθες τη φωτιά που είχε ξεσπάσει στο Διαδίκτυο και στα social media για την καταστροφή που όλοι έβλεπαν σε φωτογραφίες να έχει συντελεστεί στον αρχαιολογικό χώρο των Μυκηνών μετά την πυρκαγιά της Κυριακής.

Με λίγα λόγια, η υπουργός μάς διαβεβαίωσε πως δεν έγινε και τίποτα το φοβερό στις Μυκήνες, δικαιώνοντας με τον τρόπο αυτό και την επιλογή των χορηγούμενων από τη λίστα Πέτσα ΜΜΕ να υποβαθμίσουν την είδηση της «δήθεν» καταστροφικής πυρκαγιάς. Και κάπως έτσι επιστρέψαμε στην καθημερινή μας κανονικότητα, που τίποτε το ανησυχητικό δεν συμβαίνει σ’ αυτόν τον τόπο και όλα βρίσκονται υπό τον έλεγχο του επιτελικού κράτους του Κυριάκου Μητσοτάκη και των άριστων υπουργών του.

Και φυσικά, με λίγο «μαύρο» στις Μυκήνες δεν χάλασε κι ο κόσμος. Τόσο μαύρο έχει πέσει στις ζωές μας εδώ κι έναν χρόνο, λίγα καμένα ξερόχορτα θα μας τρομάξουν; Εδώ δεν μας τρόμαξε το μαύρο που έριξαν σε εργαζόμενους και συνταξιούχους. Εδώ δεν μας τρόμαξε το μαύρο που έριξαν στη δημόσια Υγεία, στη δημόσια εκπαίδευση και στο περιβάλλον. Εδώ δεν μας τρομάζει η καθημερινή μαύρη προπαγάνδα των ΜΜΕ, το μαύρο του Χρυσοχοΐδη στη δημοκρατία και το μαύρο του Μηταράκη στα δικαιώματα των προσφύγων.

Σιγά που θα τρομάξουμε με λίγο μαύρο στις Μυκήνες. Το συνηθίσαμε βλέπεις πια το μαύρο τους και μας γίνεται όλο και πιο ευκολοχώνευτο έτσι όπως μας το σερβίρουν στα πρωτοσέλιδά τους και από το πρωί έως το βράδυ στη μικρή οθόνη. Σε μικρές εύπεπτες δόσεις, για να πηγαίνει αδιαμαρτύρητα κάτω και να το συνηθίζουμε και να το αποδεχόμαστε σαν κάτι το κανονικό.

Σαν το μαύρο που μας σέρβιραν τις προάλλες, λέγοντάς μας πως δεν γίνεται αυτό το κράτος να παίρνει τα λεφτά των νέων για να τα δίνει στους ηλικιωμένους.

Αυτό ήταν πιο μαύρο κι από το καμένο πούσι της κυρίας Μενδώνη. Και, όπως και να το κάνεις, έπεσε λίγο βαρύ. Τόσο, που κάποια μέρα όλο αυτό το μαύρο που σερβίρουν η κοινωνία θα τους το γυρίσει πίσω. Σε μαύρο φυσικά...
Κατσάκος Πέτρος
avgi.gr