Γιατί είναι γόνος...

Το άρθρο της 'Ελενας Ακρίτα για τον Κώστα Μπακογιάννη στα " Νέα"...

" Υπάρχει μια παρανόηση εδώ. Ό,τι και να γράψουμε για τον Κώστα Μπακογιάννη, το παίρνει προσωπικά. Κάναμε μαζί φαντάροι; Μεγαλώσαμε στην ίδια γειτονιά, τον ξέραμε κι από χτες; Δεν έχω καταλάβει. 

Το γεγονός ότι... ασχολούμαστε με το έργο του κι όχι με τον ίδιο ούτε που τού περνάει από το μυαλό. Οίηση; Ίσως. Το σύνδρομο του νεποτισμού; Ενδεχομένως. Όταν προέρχεσαι από ένα πολιτικό τζάκι, όλοι είναι ίσοι εκτός από μερικούς που είναι πιο ίσοι από τους άλλους. Όπως ο δήμαρχος Αθηναίων. 

Στην Τεχνόπολη φέτος πήγα δυο φορές. Την πρώτη γιαλό γιαλό γιατί δεν ήμουν σίγουρη αν τηρούνται τα μέτρα. Την δεύτερη πιο άνετα. Όντως οι άνθρωποι της Τεχνόπολης είναι προσεχτικοί. Οι αποστάσεις τηρούνται με τις βιδωμένες καρέκλες - εκτός από τις διπλές όπου κάθεσαι κολλητά με έναν άγνωστο. Αυτό τουλάχιστον στα καθίσματα που ήμουν εγώ. 

Η φωτογραφία που δημοσιεύτηκε παντού, δείχνει τον δήμαρχο χωρίς μάσκα (κι ας υπήρχε αυστηρή σύσταση για τους υπαίθριους χώρους) με την παρέα του κολλητά. Κολλητά με τους δίπλα, κολλητά με τους πίσω. Και μη μάς λένε μερικοί ότι φταίει η γωνία λήψης κι οι τηλεφακοί. Φωτογράφος δεν είμαι αλλά σαράντα χρόνια δημοσιογράφος, όλο και κάτι κόβει το μάτι μου. Εδώ είναι ξεκάθαρο πως δεν τηρήθηκαν οι αποστάσεις. Όπως είναι επίσης ξεκάθαρο πως ο δήμαρχος όφειλε πρώτος να δώσει το καλό παράδειγμα και να φοράει την μάσκα σε υπαίθριο χώρο, όπως συνιστούν οι λοιμωξιολόγοι. 

Κανονικά για την εγγύτητα θα έπρεπε να του κόψουν πρόστιμο. Και να το πληρώσει. Όπως καλούνται να κάνουν όλοι οι πολίτες. Τα ίδια χάλια έγιναν και με το σιντριβάνι της Ομόνοιας. Το θυμόμαστε το κιτσαριό των wannabe αστών με το ξώπλατο που στριμωχνόταν γύρω γύρω όλοι , όταν εμείς δεν τολμούσαμε να ξεμυτίσουμε από το σπίτι μας. 

Ο Μπακογιάννης έχει αποτύχει. Οικτρά. Κι έχει αποτύχει γιατί επι των ημερών του έγινε το Φιάσκο Αbsolut. Το οποίο ονόμασε ‘Μεγάλο Περίπατο’. Ξόδεψε της Παναγιάς τα μάτια σαν να είναι χαρτονομίσματα της Μονόπολης. Αποτελείωσε την – ήδη κατεστραμμένη – πρωτεύουσα με άπειρες πανάκριβες αηδιούλες. Κάρι ζαρντινιέρες άθλιες οι καημένες. Παγκάκια που κάθεσαι και πυρώνει ο ποπός σου. Φυτά που πεθαίνουν από δίψα. Φοίνικες με ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή. Και κάτι χρωματιστές μωρέ γραμμούλες στους δρόμους σαν ρούχα μαζί που πλύθηκαν κι έχουν γίνει ρόζ. Κι εν μέσω μιας υπερρεαλιστικής φαντασίωσης ενός γιγαντιαίου ‘εγώ’, χιλιάδες οδηγοί με αυτοκτονικό ιδεασμό να κάνουν σλάλομ στον λαβύρινθο της Κολάσεως. 

Αν ξέραμε τί μάς περιμένει, θα τού είχαμε πάρει δώρο μια συνδρομή στο παιχνίδι The Sims. Να φτιαχνει δρόμους, κηπάκια και λουλουδάκια. Και ποδηλατάκια για τους κατοίκους. Να πηγαίνουν βολτούλες και να τον αποθεώνουν. Για έναν Μεγάλο Περίπατο που δεν έμελλε να γίνει ποτέ, ξοδεύτηκαν εκατομμύρια. 

Σε τέτοιες εποχές που η χώρα έχει κάνει το σκατό της παξιμάδι, πετάχτηκε στα σκουπίδια ένα ποσόν υπέρογκο. Ένα ποσόν που δεν το είχαμε, ένα ποσόν που δεν το αντέχαμε. Και τελικώς ένα ποσόν που επειγόντως πρέπει να γυρίσει πίσω στα δημόσια ταμεία. Όλο. Μέχρι σεντ. 

Εδώ δεν είναι ουπς σόρι ένα λάθος κάναμε. Εδώ μιλάμε για κατάφωρη κατασπατάληση δημοσίου χρήματος. Ένα Φιάσκο Αbsolut που θα μείνει στην ιστορία. Ως μελανό σημάδι σε μια θητεία θλιβερή και ανάξια της πόλης μας. Αντί λοιπόν να γλεντάει στη Βίσση, ο Δήμαρχος Μπακογιάννης όφειλε να κάνει δυο πράγματα και να τα κάνει τώρα. Πρώτον να σπεύσει να επιστρέψει τα λεφτά στα ταμεία. Και δεύτερον να πάει σπίτι του. Ούτε το πρώτο θα γίνει, ούτε το δεύτερο. Ούτε τα εκατομμύρια θα γυρίσουν πίσω, ούτε ο δήμαρχος Αθηναίων θα παραιτηθεί. Και ξέρετε γιατί δεν θα παραιτηθεί; 

Γιατί είναι ανιψιός του πρωθυπουργού.

 Γιατί είναι γόνος. 

Και πάνω απ’ όλα, γιατί μπορεί...