«Δε φτάνει που μας χρώσταγαν, ζητάνε και το βόδι»...

Η υπουργός πολιτισμού μιλάει για «μαύρη εργασία», όταν αυτό το κράτος δεν εξασφάλισε ποτέ συνθήκες επιβίωσης και ασφάλειας στον... κλάδο των καλλιτεχνών. 

 Η ντροπιαστική απάντηση για υπουργό πολιτισμού, της Λίνας Μενδώνη, σε επίκαιρη ερώτηση του βουλευτή του ΚΚΕ Γιάννη Δελή στη Βουλή την περασμένη εβδομάδα, ότι δηλαδή «οι καλλιτέχνες, εν πολλοίς, κινούνται στον χώρο της “μαύρης” οικονομίας», δεν ήταν απλά άκαιρη και άστοχη. 

Το θέμα της ερώτησης ήταν, αν θα αποζημιωθούν οι καλλιτέχνες για τις εκδηλώσεις ζωντανού θεάματος – ακροάματος που αναβλήθηκαν ή ακυρώθηκαν. Με την απάντηση είναι σα να λέει ότι η Περιφέρεια και οι δήμοι που είναι κρατικοί φορείς παρανομούν. 

Οι εκδηλώσεις από τους δήμους και την περιφέρεια γίνονται με κάθε νόμιμο τρόπο. Δεν μπορούν να πληρώσουν «μαύρα». Είναι τόσο άσχετη ή πετάει λάσπη προκειμένου να καταφερθεί -ως συνήθως- εναντίον των καλλιτεχνών; Γι’ αυτό πιστεύουμε ότι μια τέτοια απάντηση κρύβει όλο το μένος της για τους καλλιτέχνες, αλλά και την άγνοιά της για τις συνθήκες δουλειάς των εργαζόμενων στο θέαμα ακρόαμα. Συνθήκες για τις οποίες είναι υπεύθυνες όλες οι κυβερνήσεις. 

Έτσι λοιπόν, τώρα σ’ αυτή, την πέρα των ορίων συνθήκη, που βιώνουν οι καλλιτέχνες, τόσους μήνες χωρίς δουλειά, και τους επόμενους μήνες με ανασφάλεια, αν και πως και πόσοι θα δουλέψουν, τους λέτε ότι «κινούνται στη μαύρη οικονομία»; Εν ολίγοις «δε φτάνει που μας χρώσταγαν, ζητάνε και το βόδι».

 Και γιατί τους χρώσταγαν; 

 Γιατί ποτέ αυτό το κράτος δεν εξασφάλισε συνθήκες επιβίωσης και ασφάλειας στον κλάδο των καλλιτεχνών. 

 Η βιοσυντήρηση, ως επαγγελματικό ζητούμενο και αξία αποκατάστασης, καθιστά τη δουλειά των καλλιτεχνών πολύπαθη Οδύσσεια. Η βελτίωση των όρων εργασίας των καλλιτεχνών έγινε σταδιακά και με πολλούς αγώνες, μέχρι να επιτευχθούν οι κατακτήσεις όπως ήταν για παράδειγμα στους ηθοποιούς, η καθιέρωση των 8 παραστάσεων εβδομαδιαίως, η αργία της Δευτέρας, οι βελτιωμένες συντάξεις, η υποχρεωτική ασφάλιση από το θιασάρχη κ.ά. 

Κατακτήσεις που επιτεύχθηκαν μετά από τις ιστορικές απεργίες των ηθοποιών και με σκληρές διαπραγματεύσεις για την υπογραφή συλλογικών συμβάσεων εργασίας και κανονιστικών διαταγμάτων. Χρόνια τώρα όμως ο κλάδος των ηθοποιών είδε επιδόματα και συμβάσεις εργασίας να καταστρατηγούνται και τη δουλειά να εξανεμίζεται με τις μειώσεις προϋπολογισμών σε κρατικό αλλά και ιδιωτικό επίπεδο. 

 Έτσι ο καλλιτέχνης, υποφέρει τόσο από βιοποριστική ανάγκη όσο και καλλιτεχνική, αφού αντιμετωπίζει πολύ πιο σκληρές συνθήκες ανεργίας και ανασφάλειας, περιοδικής απασχόλησης, πολύμηνης καθυστέρησης καταβολής των δεδουλευμένων, ανυπαρξίας συμβάσεων και κανόνων αμοιβής στο τηλεοπτικό πεδίο εργασίας. Το χρόνιο πρόβλημα του ασφαλιστικού -συνταξιοδοτικού των καλλιτεχνών – λογοτεχνών έρχεται ξανά στην επικαιρότητα επιτακτικά ζητώντας τη λύση του, μέσα στο γενικότερο τοπίο της πιο οξυμένης επίθεσης στα ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα όλων των εργαζομένων.

 Η λύση του ασφαλιστικού – συνταξιοδοτικού των καλλιτεχνών αποτελεί προϋπόθεση για την ανάπτυξη της σύγχρονης καλλιτεχνικής δημιουργίας και ανθρώπινο δικαίωμα κάθε εργαζόμενου. Η κυβέρνηση – όπως άλλωστε και οι προηγούμενες – αντιμετωπίζει την Τέχνη και τους ανθρώπους που τη δημιουργούν σαν αναλώσιμα και ως βιτρίνα, αδιαφορώντας για τους όρους και τις συνθήκες μέσα στις οποίες ο καλλιτέχνης καλείται να δημιουργήσει, συνθήκες που τελικά πολλές φορές τον παροπλίζουν και τον καταργούν. 

Κι από την άλλη να τους λέει ότι κινούνται στη «μαύρη οικονομία». Νοιάστηκε ποτέ η υπουργός για τα μειωμένα ένσημα των καλλιτεχνών, δίωρα, από 2 έως το πολύ 5 μέρες την εβδομάδα; Πως θα συμπληρωθούν τα ένσημα για την συνταξιοδότησή τους. Οι καλλιτέχνες το αποφάσισαν ή οι κυβερνήσεις και οι νόμοι τους που είναι πάντα υπέρ των εργοδοτών; Αλήθεια και όσους εργάζονται στο χώρο του θεάματος ακροάματος και τους οποίους το ίδιο το κράτος τους υποχρέωσε να κλείσουν τα μπλοκάκια τους γιατί οι δουλειές τους είναι περιστασιακές και δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στο ετήσιο χαράτσι και οι οποίοι πληρώνονται με τίτλο κτήσης, πληρώνοντας και φόρο και ΕΦΚΑ, αυτούς τους θεωρεί ότι κινούνται στη μαύρη εργασία; 

Αν όχι τότε γιατί δεν εντάσσονται στους πληττόμενους και τους εξαιρεί από το επίδομα; Οι περισσότεροι ποσοστούχοι (θεατρικοί συγγραφείς, σκηνοθέτες), στο χώρο του θεάτρου, αλλά και εφ’ άπαξ αμειβόμενοι (σκηνογράφοι, μουσικοί, ενδυματολόγοι, χορογράφοι, κ.ά.) πληρώνονται με τίτλο κτήσης. Ξέρετε κυρία υπουργέ πού κυκλοφορεί η μαύρη εργασία; Στο χώρο του πολιτισμού η μαύρη εργασία όπου υπάρχει, υπάρχει εξαιτίας σας!...

 Πηγή:imerodromos.gr