Εφόσον συνεχίζουμε να πιστεύουμε πως η εικόνα μιλάει από μόνη της, και μία φορά μονάχα αν δούμε τα δύο σημαδιακά βίντεο από την Κενόσα του Ουισκόνσιν, θα καταλάβουμε πόσο...
βαθιά ηττημένη χώρα είναι σήμερα οι ΗΠΑ, κοινωνικά, ηθικά και πολιτισμικά. Και πόσο μεγάλος είναι ο κίνδυνος να γίνει όλεθρος η ήττα, αν στις προεδρικές εκλογές επιβραβευθούν ο Ντόναλντ Τραμπ και ο τραμπισμός. Ένας τραμπισμός που στο συνέδριο των Ρεπουμπλικανών αποκαλύφθηκε σαν μια οικογενειακή επιχείρηση εφιαλτικά αμοραλιστική.
Στο ένα βίντεο ο λευκός αστυνομικός πυροβολεί με πισώπλατη παλικαριά επτά φορές τον Αφροαμερικανό Τζέικομπ Μπλέικ, στην πόρτα του αυτοκινήτου του και μπροστά στα τρία ανήλικα παιδιά του. Άλλη μια μέρα στη δουλειά για τον λευκό, άλλη μια μέρα στον φόβο και τον κίνδυνο για τον μαύρο· είχε λέει μαχαίρι στο κάθισμα του συνοδηγού, μόνο που το ανακάλυψαν με κάμποσες μέρες καθυστέρηση. Το είπε με τον τρόπο του ο παλαίμαχος αστέρας του ΝΒΑ Βινς Κάρτερ: «Όταν βγάζω τα σκουπίδια, παίρνω πάντα μαζί μου το κινητό και την ταυτότητά μου». Μπορεί να είναι πασίγνωστος, αλλά παραμένει μαύρος. Δηλαδή, για τη νοοτροπία του «μέσου λευκού Αμερικανού», και του Τραμπ, παραμένει δυνάμει ή εκ φύσεως παραβατικός, άρα στόχος.
Στο δεύτερο βίντεο ένας έφηβος λευκός, βαριά οπλισμένος, ανεβοκατεβαίνει τον δρόμο σαν κινούμενη απειλή, αλλά και με το ύφος του κληρονομικού ιδιοκτήτη της χώρας. Κάποια στιγμή πυροβολεί και σκοτώνει, ο κόσμος τον κυνηγάει και φωνάζει στους αστυνομικούς να τον συλλάβουν, κι αυτός πυροβολεί στα τυφλά πια και ξανασκοτώνει. Κι ύστερα, με το καμάρι του θηρευτή που μόλις πέτυχε τον στόχο του, περνάει ανενόχλητος ανάμεσα στους ενστόλους και εξαφανίζεται. Κατάφεραν να τον συλλάβουν ώρες αργότερα, κι έπειτα από τη μαζική κατακραυγή. Σε άλλη πολιτεία. Στο Ιλινόι. Τώρα, ο δεκαεπτάχρονος Κάιλ Ριτενχάουζ κατηγορείται για δύο φόνους.
Στο ΝΒΑ το συζητούσαν μέρες. Τα δύο βίντεο είχαν συγκλονίσει τους παίκτες στη «φούσκα» τους, που δεν ήταν βέβαια κοινωνικά αδιάβροχη. Έβλεπαν ότι τα συνθήματα στις φανέλες δεν αρκούσαν. Και πάγωσαν το παιχνίδι. Είπαν «δεν πάει άλλο», με πρώτους τους Μιλγουόκι Μπακς του Γιάννη και του Θανάση Αντετοκούνμπο. Η απόφαση των «Ελαφιών» δεν ήταν απροσδόκητη.
Πρώτη η δική τους ομάδα διαδήλωσε σύσσωμη τον Ιούνιο κατά του ρατσισμού, μετά τη δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ. Τώρα πια, ο Τραμπ δεν μπορεί να λέει ότι «είναι απλώς κάτι τύποι που παίζουν μ’ ένα τόπι»...
kathimerini.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου