λαθρεπιβάτης της ιστορίας που ‘απαγόρεψε τον Μπωντλαίρ’, διαπράττοντας μια απρέπεια διαχρονική και παγκόσμια, πέρασε μαζί του στην αθανασία. Στην διήγηση της ιστορίας ο δικαστής χρησιμεύει ως contrast, γιατί η διαιώνιση της μικρότητας του υπογραμμίζει το μεγαλείο του άλλου. Όλοι κάπου χρησιμεύουν…
Στα λεωφορεία, λίγα χιλιόμετρα από το Σύνταγμα, διαβάζει κανείς την επιγραφή Κυνοσάργους. Οι φιλίστορες γνωρίζουν ότι το σύμπλοκο κύων + αργός (λευκός) παραπέμπει στην άσπρη σκύλα που άρπαξε το σφάγιο που επρόκειτο να θυσιαστεί προς τιμήν του Ηρακλέους. Την στρώσανε στο κυνήγι κι εκεί όπου αυτή το παράτησε, σύμφωνα με τους χρησμούς, έπρεπε να στηθεί ηρώον! Έτσι φτιάχτηκε το «Ηράκλειον του Κυνοσάργους» και τρύπωσε στην αθανασία μια …. άσπρη σκύλα. Συμβαίνουν αυτά …
Μπορείς να εξασφαλίσεις λοιπόν την θέση σου στην ιστορία κατά αρνητικό τρόπο διαπράττοντας μια ασυνήθιστα μεγάλη απρέπεια και τα σχετικά παραδείγματα αφθονούν.
Στα χρόνια του corona virus έμελλε να προστεθεί άλλο ένα στην νήσο Νάξο. Στην κορύφωση της πανδημίας πέθανε ο Μανώλης Γλέζος και αφού τα πράγματα βελτιώθηκαν υπήρξαν, ετεροχρονισμένα, διάφορες τιμητικές εκδηλώσεις.
Ο άνθρωπος σύμβολο για όλη την Ευρώπη, ο πρώτος παρτιζάνος της όπως τον χαρακτήρισε ο Ντε Γκώλ, που στο Ευρωκοινοβούλιο μπορούσε να παίρνει το λόγο εκτός σειράς, γιατί όλοι οι λαοί σκύβανε το κεφάλι μπροστά του. Όχι κι όλοι, γιατί ουδείς προφήτης στον τόπο του… Το δημοτικό συμβούλιο Νάξου απέρριψε με ψήφους 14-11 την πρόταση του Σχολικού Συμβουλίου, προς μετονομασία του Γενικού Λυκείου Νάξου σε ΓΕΛ ΝΑΞΟΥ “ΜΑΝΩΛΗΣ ΓΛΕΖΟΣ”!
Διαβάζω στα τοπικά ρεπορτάζ πράγματα που γράφτηκαν στα πρακτικά όπως: «δεν μπορούμε να παραβλέψουμε πως η μεταπολεμική ιστορία του Γλέζου ήταν σ’ έναν συγκεκριμένο πολιτικό χώρο και αποτέλεσε το έμβλημά του». «Θέλει χρόνο προκειμένου να ωριμάσει το θέμα της προσωνυμίας. Ν το αγκαλιάσει η κοινωνία, να γίνουν ζυμώσεις… πρέπει να είμαστε ενωτικοί, η κοινωνία έχει διχαστεί. Η παιδεία πρέπει να ενώνει όχι να χωρίζει» ήταν μερικές από τις φράσεις του δημάρχου. «Σώνει και καλά, σε ενάμισι μήνα ν’ αποφασίσουμε για την προσωνυμία» ήταν μια άλλη τοποθέτηση. «Δίνουμε πολιτική χροιά στο πρώτο σχολείο του τόπου» συμπλήρωσε. Και να την πάλι η αναφορά στην διχασμένη τοπική κοινωνία, λόγω της προσωνυμίας του σχολείου και να πάλι «οι ζυμώσεις» «Σήμερα δεν είναι η μέρα των κομμουνιστών» κα κάμποσα ακόμη. Μια παράδοξη αρνητική ψήφος, της ΛΑΙΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ, εστίασε στο ότι κατά την γνώμη του ο Γλέζος δεν ήταν σε όλη του τη ζωή κομμουνιστής. Δεν σκέφθηκε να αντιπροτείνει την ονοματοδοσία μόνο του ισογείου…
Με τις τρεις θανατικές του καταδίκες, τις ακόμη περισσότερες απόπειρες δολοφονίας, τα δεκάξι χρονάκια φυλακές και εξορίες και με μια βουνοκορφή στο Παμίρ να παίρνει το όνομα του και να το χάνει αργότερα για τα όσα είπε για την Πράγα του 68, πόση ανάγκη έχει από μια πινακίδα; Στωικός όπως ήταν, οι συμπατριώτες του αποφάσισαν ότι θα πρέπει να περιμένει υπομονετικά και κυρίως να φροντίσει τα παιδιά να μένουν ανεπηρέαστα από την πολιτική! Αντί να απαιτήσουν να προστεθεί ως μάθημα ξεχωριστό σε όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες η ζωή του «Νώλη» απ’ τ’ Απεράθου …
Συχνά άνθρωποι στην αψάδα της μάχης έκαναν πράγματα εξαίρετα αλλά αποδείχθηκε πως ήταν κυρίως το κύμα της στιγμής που τους σήκωσε τόσο ψηλά. Με κίνδυνο φυσικά της ζωής τους αλλά οι νέοι συχνά δεν δίνουν και τόση σημασία σε αυτό τον κίνδυνο. Σημειώθηκε λοιπόν πολλές φορές το φαινόμενο, όταν η ξεχωριστή ενέργεια δεν ήταν αποτέλεσμα μιας συνειδητής απόφασης αλλά κυρίως παρόρμησης, η υπόλοιπη ζωή να διαψεύδει τη στιγμή Το απέδωσε αυτό στην «ΣΑΤΡΑΠΕΙΑ» ο Κ. Καβάφης.
Δεν ήταν λοιπόν τόσο η σημαία, που μαζί με τον Λάκη Σάντα, ως πιτσιρικάδες κατέβασαν από τον ιστό στην Ακρόπολη. Αυτό που κάνει τον Μ Γλέζο και τόσο δύσκολο στο να τον «καταπιούν» ήταν η σταθερότητα και η αφοσίωση μιας ζωής. Το παράδειγμα του ακυρώνει όλους τους επιχειρούμενους συμψηφισμούς και η συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου της Νάξου μαρτυρά την αλήθεια πολύ καλύτερα από τα στρογγυλεμένα λόγια όσων από την διαδρομή μιας τέτοιας ζωής επικεντρώθηκαν μόνο την διαφοροποίηση του 2015.
Τα προσωπικά κίνητρα των αρχόντων της νήσου παραμένουν δυσανάγνωστα Ωστόσο κάποιος ας τον προσέχει τον κ. δήμαρχο γιατί στον ενθουσιασμό του ίσως το επόμενο ιστορικό του ανδραγάθημα να είναι η κατεδάφιση της Πορτάρας. Προς το παρόν μπήκε στην ιστορία με αρνητικό τρόπο διαπράττοντας μια ασυνήθιστα μεγάλη απρέπεια. Σαν τον λογοκριτή του Μπωντλαίρ, αν τον έχει ακούσει ποτέ...
Παναγιώτης Α. Τζανετής
tvxs.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου