"Κανείς δεν έγινε χειρότερος στη ζωή του...

...γιατί μπήκε με χαμηλή βαθμολογία στο Πανεπιστήμιο"...
Βλέποντας, όπως κάθε χρόνο, τα σχόλια για τις χαμηλές βάσεις σε κάποιες σχολές, θα ήθελα να υπενθυμίσω ότι οι βαθμοί που γράφει κάποιος στις εισαγωγικές εξετάσεις δεν έχουν καμία, μα καμία, σχέση με...
αυτό που θα γίνει κάποιος ως επιστήμονας, όταν - και εάν - αποφοιτήσει. Ειδικά σε ένα σύστημα που δεν εξετάζει την ευφυία ή την κριτική σκέψη του μαθητή, αλλά είναι ένας τυφλοσούρτης μεταξύ παπαγαλίας και φροντιστηριακής "προετοιμασίας".
Να θυμίσω επίσης ότι μεγάλοι επιστήμονες ήταν μέτριοι μαθητές, που μπήκαν με το ζόρι στο Πανεπιστήμιο. Παράλληλα υπάρχουν χιλιάδες παραδείγματα αριστούχων των εισαγωγικών που στη μετέπειτα ζωή τους σκόρπισαν τη μετριότητα, όπου κι αν βρέθηκαν.
Προτιμώ σε μία σχολή που έχει εκατό θέσεις να πληρωθούν και οι εκατό, παρά να μείνουν 50 ή 60 ή 80 κενές. Ακόμα και 10 φορές να μπει κάποιος στο αμφιθέατρο, ακόμα και δύο βιβλία παραπάνω να ανοίξει είναι όφελος και για τον ίδιο και για την κοινωνία. Κανείς δεν έγινε χειρότερος στη ζωή του γιατί μπήκε με χαμηλή βαθμολογία στο Πανεπιστήμιο.
Τα ουσιαστικά προβλήματα της Τριτοβάθμιας εκπαίδευσης δεν είναι οι υποψήφιοι με χαμηλή βαθμολογία. Είναι η υποχρηματοδότησή τους, η έρευνα που αντιμετωπίζεται σαν ανέκδοτο, η οικογενειοκρατία και το νταβατζιλίκι των κομματικών νεολαιών.
Μην πυροβολείτε 18χρονους που σε μία και μόνο μέρα της ζωής τους δεν έγραψαν άριστα. Ζητήστε τους να σας εκπλήξουν. Και πολλοί απ' αυτούς να είστε βέβαιοι ότι θα το κάνουν.

Δημητρης Σουλτας (FB)