«Αδελφέ μου… έλα να σου γνωρίσω τον αδελφό του αδελφού μου»…
Ασφαλώς πολλοί που το διαβάσανε αυτό θα νόμιζαν πως είναι ένα αστείο, ένα λογοπαίγνιο. Και όμως, αυτή η φράση ειπώθηκε πολύ σοβαρά στο...
περίφημο σπίτι στο Καστρί από τον Γιωργάκη Παπανδρέου που μας αποχαιρέτησε την περασμένη βδομάδα στα 95 του χρόνια, γιο της περίφημης Κυρίας Κυβέλης και του Γεωργίου Παπανδρέου, του λεγόμενου και «Γέρου της Δημοκρατίας»…
Και ήταν ακριβής η έκφραση, δεν ήταν αστείο. Ηταν όταν σε μια εκδήλωση στο Καστρί, νομίζω βραδιά εκλογών, αλλά δεν είμαι και σίγουρος, ο Γιωργάκης Παπανδρέου πήγε να συστήσει στον Ανδρέα Παπανδρέου (τον ετεροθαλή αδελφό του από ίδιο πατέρα αλλά από άλλη μητέρα) -εξ ου και το «αδελφέ μου»- τον Δημήτρη Μυράτ, τον γνωστό σπουδαίο ηθοποιό και θιασάρχη, γιο της Χρυσούλας Κοτοπούλη, αδελφής της Μαρίκας Κοτοπούλη, και του Μήτσου Μυράτ, του μεγάλου ηθοποιού και πρωταγωνιστή των αρχών του 20ού αιώνα, ετεροθαλή αδελφό του Αλέξανδρου Μυράτ, γιου του Μήτσου Μυράτ και της Κυρίας Κυβέλης από τον πρώτο γάμο του Μήτσου με την Κυβέλη, πριν τη Χρυσούλα Κοτοπούλη.
Λοιπόν, ελπίζω να καταλάβατε πώς εξηγείται η φράση που έγραψα στην αρχή. Και ο Ανδρέας Παπανδρέου ή κάποιος εκεί γύρω που το άκουσε, απάντησε «ε όχι, βρε αδελφέ»…
Ο Γιωργάκης Παπανδρέου, που αποχαιρετήσαμε την περασμένη βδομάδα, γεννήθηκε το 1927 στην Ελβετία, κρυφά, γιατί το ζεύγος Κυβέλη – Παπανδρέου ήταν παράνομο, αλλά η γέννησή του ανακοινώθηκε το ’28, όταν χώρισαν και οι δύο και παντρεύτηκαν.
Στα 3 του χρόνια έπαθε εγκεφαλίτιδα, όπως ο ίδιος έχει αναφέρει σε ένα αυτοβιογραφικό βιβλίο που είχε γράψει, γραμμένο σαν από πεντάχρονο παιδί αλλά που έστω και κατά λάθος είχε πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία για τους δύο γονείς του. Αυτή η εγκεφαλίτιδα πρέπει να είχε σχέση με το κάποιο ας πούμε νοητικό πρόβλημα που φαινόταν να είχε σε όλη του τη ζωή.
Εζησε μέσα στον πλούτο λόγω Κυβέλης, αλλά και μέσα στην προσοχή και των δύο γονιών του, όχι μόνο λόγω της κατάστασής του, αλλά και γιατί ήταν ο καρπός του μεγάλου έρωτά τους. Εκανε και απόπειρα αυτοκτονίας, έζησε υποτίθεται και μεγάλους έρωτες, χωρίς ποτέ στη ζωή του να καταφέρει κάτι, έστω και λίγο δημιουργικό, έστω και μια σωστή ανθρώπινη σχέση εκτός των γονιών του.
Ωστόσο και προς τιμήν του, παρά την πολύ κακή σχέση με τον Αντρέα, τα ανίψια του από την από 'κεί πλευρά, δηλαδή, ο Γιώργος, ο Νίκος, ο Αντρίκος και κυρίως η Σοφία, τον περιέθαλψαν μέχρι την τελευταία στιγμή, όχι μόνο οικονομικά αλλά και με πολλή αγάπη.
Εζησε μια μεγάλη σε διάρκεια και παράξενη ζωή, αρκετά κακομαθημένος από τους δικούς του, αδυνατώντας προφανώς να ζήσει είτε την ευτυχία είτε τη δυστυχία, μια και ήταν δύσκολο να νιώσει τις έννοιες των πραγμάτων. Εμεινε μια γραφική φιγούρα μιας εποχής ενώ όλα έδειχναν όταν γεννήθηκε το πόσο τυχερό παιδί θα ήταν ως ο καρπός του έρωτα δύο τόσο ξεχωριστών ανθρώπων.
Η ζωή τελικά είναι φοβερός σεναριογράφος…
Πηγή:efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου