Μαξιμαλιστική ρηχότητα...

 
Γιώργος Βαρεμένος

 Από τον Κ. Μητσοτάκη δεν περίμενε κανείς κάτι διαφορετικό. Επικοινωνία, ακόμη κι όταν πρόκειται για τα «όσια των οσίων», την συσπείρωση για την υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας. Από τους ψευτο-μακεδονομάχους της ελεεινότητας και τους ακροδεξιούς που χρησιμοποιεί ως ψηφοσυλλέκτες ακόμη χειρότερα: λούφαξαν και...
καλά έκαναν, διότι όσες φορές βρέθηκαν στην επιφάνεια ή απέκτησαν απόλυτη εξουσία, προξένησαν ιστορικά δεινά και παρέδωσαν τη μισή Κύπρο στην Τουρκία.

Ο ορισμός της προδοσίας. Δεν μιλάμε για διαχωρισμό των Ελλήνων σε προδότες και πατριώτες, ούτε για επιδίωξη πολέμου. Πρέπει όμως να υπάρχει η συνείδηση ότι ο πόλεμος, ακόμη κι όταν δεν τον επιδιώκεις, μπορεί να σου επιβληθεί με τους χειρότερους δυνατούς όρους, όταν ο άλλος διαπραγματεύεται με τα όπλα. Σε παρόμοιες στιγμές είναι τουλάχιστον τακτικό σφάλμα να γίνεται λόγος, από καλοπροαίρετους, για εγκατάλειψη των μαξιμαλισμών. Διότι η επικοινωνιακή κοροϊδία έχει τα όριά της και κάποια στιγμή δεν θα μπορεί η κυβέρνηση να επικαλείται τους ανέμους που παρασέρνουν πολεμικά πλοία ή τον θόρυβό τους για την αποτροπή των ερευνών και ίσως αναγκασθεί να αντιδράσει δυναμικά.

Συνιστά αφέλεια να παραβλέπεις τη συμπεριφορά της τουρκικής πολιτικής ως επιθετικής και αναθεωρητικής περιφερειακής δύναμης σε όλα τα μέτωπα που την περιβάλλουν. Να παραβλέπεις επίσης ότι ο σωβινισμός αποτελεί δομικό στοιχείο στην εσωτερική ζωή της γειτονικής χώρας και δεν θα εκλείψει ακόμη κι αν καταρρεύσει ο Ερντογάν λόγω των οικονομικών προβλημάτων, αλλά αντιθέτως μπορεί να οξυνθεί.


Αν γίνει αποδεκτή η συγκεκριμένη άποψη περί «μαξιμαλισμών», πρέπει ταυτόχρονα να γίνει αποδεκτό ότι ο «μαξιμαλισμός» είναι στοιχείο μιάς άτυπης όπως φαίνεται διαπραγμάτευσης, στην οποία πιθανώς «τρίτοι» αναλαμβάνουν να προωθήσουν θέσεις, που για εσωτερικούς λόγους κάποια ή και οι δύο πλευρές δεν θέλουν να προβάλουν.

Στην περίπτωση των Πρεσπών, είχαμε μια συμφωνία που, με άριστο τρόπο, συνδύαζε την ανάγκη ειρήνης στην περιοχή με την κατοχύρωση των ζωτικών συμφερόντων της χώρας μας, η οποία απεγκλωβίσθηκε από μια άγονη διαμάχη κερδίζοντας ζωτικό «συμμαχικό» χώρο προς Βορράν. 

Η Ελλάδα πιέζεται από τον Τουρκικό μεγαλοϊδεατισμό και, σύμφωνα με τα λεγόμενα του Ερντογάν, ζητάει πράγματα πάνω απ’ τις δυνάμεις της. Τί άλλο να πεί για να γίνει κατανοητό ότι υφέρπει η διάθεση επιβολής; Η Τουρκία διαθέτει μεγάλες ακτές , αυτό όμως δεν σημαίνει ότι μπορεί να αγνοήσει την πραγματικότητα των ελληνικών νησιών και να τα θεωρεί εμπόδιο στα πόδια της. Συγκρότησε την Στρατιά του Αιγαίου για να κάνει τί; Να αμυνθεί; Δεν έχει υπογράψει το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας και τώρα επιθυμεί να μαζευθούν οι χώρες της Μεσογείου για να δημιουργήσουν νέο Δίκαιο, χώρια που ο Ερντογάν θέτει ζήτημα για την Συνθήκη της Λωζάνης.



Είναι δυνατόν να γίνει αποδεκτή διασφάλιση της πρόσβασής της στη θάλασσα, με τρόπο που να οδηγεί σε αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας σε νησιά και βραχονησίδες;

Ένα μέρος της ελληνικής ελίτ έδειξε ιστορικά ότι μπορεί να φθάσει μέχρι και την συνεργασία με τον κατακτητή, ενώ στο σύνολό της ποτέ δεν διέθετε αυτονομία συμφερόντων.

Η Αριστερά έγραψε φωτεινές σελίδες, που ως σήμερα έχουν αντανάκλαση στον συλλογικό ψυχισμό, όταν έπιασε τα μηνύματα των καιρών και πρωτοστάτησε σε εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες και μέτωπα.

Επειδή ο πατριωτισμός μετεμφυλιακά ταυτίσθηκε σε πολλές περιπτώσεις θεσμικά με τον δωσιλογισμό και το πολιτικό εμπόριο, αυτό δεν σημαίνει ότι στις πραγματικές του διαστάσεις δεν αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο της ιδεολογίας και της πολιτικής της Αριστεράς. Το patria o muerte το φώναζαν επαναστάτες. Ο εθνικισμός δεν ταυτίζεται με τον πατριωτισμό, αλλά αποτελεί στρέβλωσή του. Τί εννοούν στην Τουρκία όσοι αξιωματούχοι μιλούν για «γαλάζια πατρίδα»; Απλώς ότι έχουν πρόσβαση και δικαιώματα σε ΑΟΖ;

Η αλήθεια είναι ότι οι ελληνοτουρκικές σχέσεις έχουν αποκτήσει μεγαλύτερη περιπλοκότητα και στρατηγικό βάθος και το αντίδοτο δεν μπορεί να είναι μια πρωτοφανής επικοινωνιακή ρηχότητα, όπου ένας πρίγκηπας απειλεί να μην παρέχει ενημέρωση στην αξιωματική αντιπολίτευση αν εκείνη δεν ακυρώνει τις θέσεις της. Ενώ θα όφειλε να γνωρίζει ότι η αξιωματική αντιπολίτευση παράγει θεσμικά εξωτερική πολιτική ιδιαίτερα σε κρίσιμες στιγμές έντασης, όταν μια κυβέρνηση δεν μπορεί να τα πεί όλα και να στείλει μηνύματα που πρέπει να σταλούν. Ας μείνουμε προς το παρόν στη διαβεβαίωση της Ντ. Μπακογιάννη ότι στην οικογένεια διακρίνονται για την ψυχραιμία τους. Άρα όποιος μπορεί κοιμάται ήσυχος.

ΥΓ1: Τα ακροδεξιά κατοικίδια των ομάδων ψεύδους, που το λουρί τους κρατάει ένας Κ. Μητσοτάκης, θα ξαναβγούν στην αρένα όταν κωπάσουν οι αέρηδες στο Αιγαίο και καταλαγιάσουν οι θόρυβοι των πλοίων και όταν βρεθούν μπροστά τους άοπλοι - κατά προτίμηση πρόσφυγες. 

ΥΓ2: Τελικά τα διαγγέλματα είναι για καθημερινή χρήση. Σε λίγο διαγγέλματα θα μπορούν να κάνουν και οι σιτιζόμενοι  της λίστας Πέτσα.

ΥΓ3: Ως προς το θέμα της εθνικής στρατηγικής, είναι προφανές ότι, για την παρούσα κυβέρνηση, αυτή επηρεάζεται απ’ τις εκάστοτε καιρικές συνθήκες και τις επικοινωνιακές ανάγκες της στιγμής. Αργά ή γρήγορα θα κληθούν να δώσουν εξηγήσεις. Το ζήτημα είναι να μην είναι αργά για τον λαό και την πατρίδα. 

πηγη tvxs.gr