Τα «γιατί»...

...για το Έθνος, τον Σαββίδη και το «διπλό» κλείσιμο...
Επίκαιρο άρθρο για τον Ιβαν, που γράφτηκε έναν χρόνο πριν, από το Harddog:
 Σαν σήμερα, πριν από έναν χρόνο, στις 31 Ιουλίου 2019, αναρωτιόμασταν «Γιατί ο Σαββίδης αγόρασε το εν αχρησία και βασανισμένο Έθνος;», την...
ημερήσια έκδοση του οποίου μόλις είχε αναστείλει. Και, ακόμα, γιατί δεν «χτύπησε» δυνατά τα Νέα, που είχαν ακόμα ζωή, ενώ το Έθνος ήταν μια νεκρή έκδοση και η αγορά της αποτελούσε μια «τρέλα», που ήθελε
πλέον πολλές ακόμα τρελές εκδοτικές κινήσεις (τρελές οικονομικά, εννοείται) για να ξανασταθεί στα πόδια της. Στο ίδιο θέμα αναφέραμε ότι ο επιχειρηματίας «πόνταρε σε κουτσό άλογο» και εξηγούσαμε το γιατί, επισημαίνοντας την απαξίωση της έκδοσης επί ημερών Μπόμπολα. Σε ένα σημείο του άρθρου θυμίζαμε ότι ο Σαββίδης είχε επισκεφθεί στα γραφεία τούς εργαζόμενους, τους είπε ότι η κυκλοφορία ήταν μεγαλύτερη από εκείνη που περίμενε και τους ζήτησε να κάνουν ό,τι πρέπει για να μην ξαναβρεθεί η εφημερίδα στην κατάσταση που ήταν επί Πήγασου. Αλλά οι εργαζόμενοι ζούσαν σε μια παρατεταμένη ανασφάλεια, ώσπου ήρθε η απώλεια του ημερήσιου φύλλου. Τώρα, που ούτε το Έθνος της Κυριακής ευδοκίμησε και φτάσαμε στο «διπλό» κλείσιμο, αναδημοσιεύουμε αυτούσιο εκείνο το άρθρο (εδώ η δημοσίευση τότε), χωρίς να αλλάξουμε λέξη. Σαν να γράφτηκε πριν από μια ώρα: 

Το ερώτημα αναπάντητο, η απορία ανικανοποίητη: γιατί ο Ιβάν Σαββίδης αγόρασε το Έθνος και δεν πάλεψε (δυνατά όμως) να πάρει Τα Νέα; Και οι δύο εφημερίδες ήταν πληγωμένα άλογα –που βρίσκονταν άλλοτε στην κορυφή της κούρσας των κυκλοφοριών–, αλλά το Έθνος είχε κάτι χειρότερο: ήταν κουτσό άλογο κι ένας Πήγασος  με τραυματισμένα φτερά.  Μια εφημερίδα που είχε μεγαλουργήσει επί δυναστείας Μπόμπολα αλλά και αχρηστευτεί από την ίδια.  Ο Σαββίδης ήθελε και θέλει να μπει δυνατά στα μίντια γιατί ξέρει τη δύναμή τους. Στο Open επένδυσε πολλά, αλλά δεν του βγήκε προς το παρόν. Θα το παλέψει. Για τα Νέα η ενσφράγιστη προσφορά του αποδείχθηκε κατά τα πολύ μικρότερη εκείνης του Μαρινάκη.

** Ο εφοπλιστής πήρε τον ΔΟΛ όταν ήταν προβληματικός, αλλά ο Οργανισμός ακόμη ζούσε, είχε σφυγμό.
** Ο επιχειρηματίας πήρε το Έθνος όταν είχε κλείσει, βρισκόταν σε αχρησία και εν αχρηστία. Το πήρε νεκρό και βασανισμένο από όσα είχαν προηγηθεί. Έβγαλε τον βαρύ τίτλο από το ψυγείο και προσπάθησε να τον ζωντανέψει, αλλά η κρυονική βρίσκεται ακόμα στον κόσμο της επιστημονικής φαντασίας, στον κόσμο του ιδεατού για ιντερνετικά παραμύθια.

Αυτό που κάνει τη διαφορά 

Αλλά και η προσπάθεια ανάνηψης τού Έθνους δεν συνοδεύτηκε με μια «επενδυτική τρέλα» που θα μπορούσε να πετύχει το ανέλπιστο. Δηλαδή  διαφήμιση, μεγάλα ονόματα, προσφορές, δημοσιογραφικές τομές, πολυσέλιδα, αποστολές, νέες ιδέες, έρευνες -και δεν ξέρω τι άλλο πρόσφορο που μπορεί να βοηθήσει τον μαστιζόμενο Τύπο. Όλα αυτά βέβαια θέλουν όραμα, θέλουν και λεφτά, που δεν κάνουν πάντα την ευτυχία, μπορούν να κάνουν όμως τη διαφορά αν επενδυθούν με βάση την αξιοσύνη των ανθρώπων. Σύμφωνοι, λέμε τρέλες. Εδώ είναι δύσκολο να ανακάμψει ολόκληρο το υπό εξαφάνιση είδος που λέγεται «έντυπη ενημέρωση» και θα ανέκαμπτε μια εφημερίδα νεκρή ή, έστω, πολυτραυματίας; Όμως, η αγορά του Έθνους (πακέτο με την Ημερησία) ήταν από μόνη της μια τρέλα. Η οποία θα είχε ελπίδες μόνο αν συνεχιζόταν με μια ακόμα τρέλα: την οικονομική ενίσχυση με μέτρα των καλών ημερών του Τύπου και ίσως παραπάνω. Τα «λεφτά για πέταμα» της αγοράς της εφημερίδας ήθελαν κι άλλα «λεφτά για πέταμα» στη συνέχεια.

Το Έθνος του Σαββίδη κινήθηκε σε έναν χώρο θνησιγενή –τον χώρο των εφημερίδων– και έκανε αυτό που λέμε «φιλότιμη προσπάθεια». Προσπάθησε να αλλάξει το στιλ του (άρα αποκόπηκε τελείως από τους παλιούς αναγνώστες), άλλαξε και ξανάλλαξε διευθυντική ομάδα, άλλαξε το μάνατζμεντ (Όμιλος Μάρτη), αλλά δεν άλλαξε την προδιαγεγραμμένη μοίρα του. Και τελικά, έμεινε ως κυριακάτικο φύλλο. Μπορείς να πεις ότι κάτι είναι κι αυτό -και θα δούμε πιο κάτω το γιατί.

Το βήμα που δεν έγινε τότε

Πριν από τρία χρόνια ετοιμαζόταν με εντολή Σαββίδη μια πολύ δυναμική κυριακάτικη έκδοση, είχε βρεθεί ο τίτλος και το επιτελείο, είχε γίνει έρευνα αγοράς, προχώρησαν τα σχέδια, αλλά το μεγάλο βήμα του Ιβάν στα μίντια έμεινε τότε μετέωρο. Με το κυριακάτικο Έθνος, που συγκριτικά με το ημερήσιο πάει πολύ καλά, έγινε πραγματικότητα ο στόχος της εβδομαδιαίας εφημερίδας. Δεν είναι αυτό που ήθελε, αλλά -είπαμε- κάτι είναι κι αυτό...

Η ελπίδα που δεν επαληθεύτηκε 

Τον Οκτώβρη του 2017, λίγες εβδομάδες μετά την επανέκδοση του Έθνους, ο Ιβάν Σαββίδης επισκέφθηκε τα γραφεία τους εφημερίδας και εμψύχωσε το προσωπικό. Ήταν ακόμα ημέρες ευτυχίας και ελπίδας. Τίποτα από όσα έγιναν τότε δεν επαληθεύτηκαν στη συνέχεια. Γιατί:
1) Ευχαρίστησε ιδιαιτέρως τον Δημήτρη Μάρη για τη συνεργασία, η οποία εν τέλει διεκόπη κακήν κακώς.
2) Ανέφερε ότι η κυκλοφορία ήταν μεγαλύτερη από εκείνη που περίμενε, αλλά τελικά το Έθνος έκλεισε με περίπου 2.500 φύλλα.
3) Ζήτησε από τους εργαζόμενους να κάνουν ό,τι πρέπει για να μην ξαναβρεθεί η εφημερίδα στη κατάσταση που ήταν επί Πήγασου, αλλά βρέθηκε.
4) Στόχος του ήταν να ανέβει το Έθνος στην κορυφή, αλλά το τέλος τη βρήκε στις θέσεις της ουράς.