Η στροφή της Αθήνας, ο Ερντογάν και ο “φίλος” του Τραμπ...

Εντείνεται το διπλωματικό πόκερ αλλά και οι επιχειρησιακές δράσεις Ελλάδας και Τουρκίας ενόψει της επόμενης κρίσιμης ημερομηνίας, που θα καθορίσει πολλά: την έκτακτη Σύνοδο Κορυφής στις 24 και 25 Σεπτεμβρίου. Οι αποφάσεις της οποίας θα έχουν πολλά μηνύματα και προς τις δύο εμπλεκόμενες χώρες: ...
προς τη χώρα – μέλος αν ο συνασπισμός ευρωπαϊκών κρατών, υπό την επωνυμία Ε.Ε., είναι διατεθειμένος να προχωρήσει σε απτές ενέργειες, αλλά και προς την Άγκυρα για το μέλλον των ευρωτουρκικών σχέσεων.
Ταυτοχρόνως, είναι σαφής η επιθυμία του αμερικανικού παράγοντα για αποκλιμάκωση, κάτι, όμως, που μένει να αποδειχθεί πόσο πιεστική θα γίνει και προς ποιους, όσο πολεμικά σκάφη και αεροσκάφη βρίσκονται αντιμέτωπα με διαρκή τον κίνδυνο ενός ατυχήματος, με απρόβλεπτες συνέπειες.

Ο «φίλος» του Ρ.Τ. Ερντογάν, Πρόεδρος Τραμπ έχει μια μεγάλη προσπάθεια μπροστά του, να τα φέρει όλα τούμπα στο εσωτερικό πολιτικό σκηνικό αποδεικνύοντας ότι υπάρχει η σιωπηλή εκείνη Αμερική που συνεχίζει να τον προτιμά έναντι των Δημοκρατικών –και, άρα, καιρός για ειρηνευτικές πρωτοβουλίες μεταξύ, μάλιστα, δύο κρατών – μελών της ίδιας Συμμαχίας δεν υπάρχει.

Παρά το γεγονός ότι στις πρόσφατες τηλεφωνικές συνομιλίες ο Ντ. Τραμπ δεν πήρε θέση υπέρ του ενός ή του άλλου, και επειδή πολλοί, πολιτικοί, διπλωμάτες, στρατιωτικοί και απλοί πολίτες έχουν απορήσει για την αδιαμφισβήτητη επιτυχία του Τούρκου Προέδρου να είναι τόσο κοντά στον Αμερικανό ομόλογό του, μια μικρή αναφορά σε ένα από τα δεκάδες βιβλία που έχουν γραφεί για τον Πρόεδρο των ΗΠΑ ίσως και να εξηγεί πολλά.

Από το “Fire and Fury” («Πυρ και Μανία», εκδόσεις Πατάκη) του νεοϋρκέζου δημοσιογράφου, Michael Wolff, και το πιο κάτω απόσπασμα: «Τις πρώτες ημέρες της μεταβατικής περιόδου, υψηλόβαθμος Τούρκος αξιωματούχος ρώτησε επιφανή Αμερικανό επιχειρηματία, με ποιον τρόπο η Τουρκία θα είχε πιο προνομιακή σχέση με τις ΗΠΑ, αν πίεζε τους Αμερικανούς στρατιωτικούς στο τουρκικό έδαφος (σ.σ. με τις βάσεις που διαθέτουν οι ΗΠΑ) ή αν πρόσφερε στον νέο Πρόεδρο ένα πολυτελές ξενοδοχειακό συγκρότημα στον Βόσπορο;» (σελ. 343).

Τούτων δοθέντων, η ελληνική κυβέρνηση επανεκτιμά την κατάσταση και φαίνεται πως επενδύει περισσότερο στη χώρα που εξ αρχής στάθηκε δίπλα σε Αθήνα και Λευκωσία –προφανώς για τους δικούς της λόγους και συμφέροντα-, τη Γαλλία του Ε. Μακρόν.

Γι’ αυτό και η Αθήνα αγοράζει για αρχή μια ντουζίνα πολεμικών αεροσκαφών Rafale, με την ‘RealNews” να κάνει χαρακτηριστικά στο πρωτοσέλιδό της, για τη «Συμφωνία που αλλάζει τις ισορροπίες».

Στο πλαίσιο σημειωτέον μιας ευρύτερης συμφωνίας αμυντικής συνεργασίας που -σύμφωνα με το ρεπορτάζ των Μ. Δεναξά και Γ. Λυκουρέντζου στην ίδια εφημερίδα- θα υπογραφεί πιθανότατα στις 10 Σεπτεμβρίου, στο περιθώριο της Συνόδου των χωρών του Νότου, που συγκαλεί ο Γάλλος Πρόεδρος στην Κορσική και στην οποία θα παραστεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Επιπλέον, στο παιχνίδι παραμένουν και οι φρεγάτες τύπου FDI/Belharra.

Συνεπώς, πριν την καθοριστική Σύνοδο Κορυφής…

Νίκος Παπαδημητρίου
libre.gr