αφήνει τις μισές από κάτω της και τις άλλες μισές από πάνω της.
Πρακτικώς λοιπόν όταν υπάρχουν ακραίες τιμές, πχ τμήματα μικρών χωριών ή νησιών με ελάχιστο αριθμό μαθητών, αυτά δεν επηρεάζουν τόσο ισχυρά όσο γίνεται με τον μέσο όρο, παράγοντας σύγχυση και αποπροσανατολισμό. Ο Μέσος Όρος αποτελεί εδώ κλασσική περίπτωση μιας τυπικά ορθής ανακοίνωσης που αποκρύπτει την αλήθεια, ομνύοντας στο όνομα της. Κάπως έτσι είχε απαντήσει κι ο Γέρος Παπανδρέου στον Κων/νο Καραμανλή στην Βουλή: «όπου ευημερούν οι αριθμοί, υποφέρουν οι άνθρωποι…»
Φαίνεται ότι η υπουργός γνωρίζει κι από επικοινωνία γι’ αυτό δεν έχασε ούτε στιγμή στο twitter για να κατακεραυνώσει άμεσα τον προκάτοχο για έναν ατυχή αστεϊσμό, με αυστηρό δεοντολογικό ύφος.
Δεν το έπραξε, ας πούμε, ο πολύ βαρύτερα θιγόμενος Κατρούγκαλος, ωστόσο η αντίδραση της υπήρξε θεμιτή, αν αναλογιστούμε ότι εκπροσωπεί σχεδόν μονοπωλιακά, το φύλο της στο Υπουργικό Συμβούλιο του «Κυριάκου».
Είναι άσσος στις δημόσιες σχέσεις για αυτό και μας γνωστοποίησε σε ανύποπτο χρόνο ότι η τρίτη κουβέντα του βρέφους της ήταν «Κυριάκος», με την βεβαιότητα ότι κανείς δεν θα τη ρωτήσει μήπως η δεύτερη κουβέντα του μωρού ήταν «Αντώνης». Αυτό ίσως να την διέσωσε στον ανασχηματισμό αλλά όχι και στο επιδεικτικό άδειασμα της από τους κκ. Θεοδωρικάκο – Μητσοτάκη, στο θέμα της χρηματοδότησης των μασκών στα σχολεία. Ίσως στο σύστημα Μητσοτάκη να μην την θεωρούν επαρκώς ευλαβή.
Γνωρίζει επίσης κι από πολιτικές τεχνικές της εξουσίας, όπως δείχνει η πρόσφατη δήλωση του κ Γκίκα Μαγιορκίνη ότι η πληθώρα των μαθητών σε μια τάξη δεν βλάπτει (άκουσα ότι γίνονται έρευνες μήπως ωφελεί κιόλας …). Αντιμετωπίστηκε ως κοινός ψευδομάρτυρας, ωστόσο την δουλειά του αλεξικέραυνου την έκανε. Οι τεχνοκράτες είναι σαν τα juke boxes, πρόθυμοι και αναλώσιμοι. Οι δε νόμοι των κύκλων της εξουσίας είναι σαφείς: μας αδειάζουν ανώτεροι, αδειάζουμε κατώτερους!
Παρεμπιπτόντως, γιατί οι σχολικές αίθουσες δεν μπορούν να δουλέψουν διπλοβάρδια, όπως συνέβαινε επί γενεές; Εκτός κι αν το αληθινό εμπόδιο βρίσκεται στην αναγκαία πρόσληψη περισσοτέρων εκπαιδευτικών προκειμένου να λειτουργήσουν τα διπλά τμήματα. Τότε, το θέμα της σχολικής στέγης και το ότι δεν προλαβαίνουμε τάχα να αλλάξουμε την κατάσταση, αποτελεί πρόσχημα.
Το επίδικο είναι αν η πολυτάλαντη κα Κεραμέως γνωρίζει κι από δίκαιο; Δεν εννοώ αν είναι μια νέα περίπτωση «αριστείας» όπως οι κ.κ. Λούλης, Διαματάρης ή Κοντολέων. Τυπικώς σίγουρα διαθέτει όλα τα αναγκαία πιστοποιητικά εξάλλου, πέραν της ιδίας, κι όλη η οικογένεια της αποτελείται από διακεκριμένους νομικούς.
Πανελλήνιες και Δίκαιο
Στα πρόσφατα αποτελέσματα των Πανελληνίων εξεδήλωσε την ικανοποίηση της. Της πιστώνεται θετικά το άνοιγμα των σχολείων τον Μάιο και η ασφαλής διεξαγωγή των εξετάσεων κατά τον μήνα Ιούνιο αν και υπήρξαν υπερβολικά πολλά συμβάντα με τα θέματα (ακόμη και λογοκλοπής) καθώς και πλήθος από καταγγελίες εκπαιδευτικών. Παράλληλα υπήρξε και η πρωτοφανής αδικία έναντι συγκεκριμένων κατηγοριών υποψηφίων με την ανερμάτιστη κατανομή των θέσεων ανάμεσα σε όσους «έδιναν» με το νέο και το παλαιό σύστημα εξέτασης και εισαγωγής.
Η ίδια εμμονή με τον μέσο όρο, που έβγαλε το ψευδεπίγραφο «δεκαεπτά μαθητές ανά τάξη» επικράτησε κι εκεί. Προτού δηλώσουν προτίμηση συστήματος οι υποψήφιοι, διαβεβαιώθηκαν επισήμως ότι οι θέσεις θα μοιραστούν αναλογικά, δηλαδή αναλόγως με τους πληθυσμούς που θα δηλώσουν προτίμηση στο καθένα σύστημα. Πουθενά δεν αναφερόταν ο περίφημος μέσος όρος.
Έστω ότι εκ των δέκα υποψήφιων προηγούμενων ετών για σχολές υγείας προτιμήσανε το παλιό οι οκτώ (80%) ενώ οι δέκα ανάλογοι για σχολές οικονομίας προτίμησαν το παλιό κατά 20%. Τότε οι διαθέσιμες θέσεις θα έπρεπε να πάνε στους «παλιούς» κατά 80% στις σχολές υγείας και κατά 20% στις οικονομικές σχολές. Αμ δε … Κάποιος/α εφηύρε τον μέσο όρο και είπε: τι 80% και 20%, ας βάλουμε 50% κατά μέσο όρο. Αποτέλεσμα; Οι μελλοντικοί γιατροί που διάλεξαν το «παλιό» αδικήθηκαν σφόδρα και οι μελλοντικοί οικονομολόγοι που διάλεξαν το «παλιό» ευνοήθηκαν σφόδρα.
Φταίει άραγε η Υπουργός για όλα αυτά; Όσο έφταιγε ο κ Τόσκας ή ο Αρχηγός της Αστυνομίας, που ένας τροχονόμος έστελνε τα αυτοκίνητα από λεωφόρο Μαραθώνος προς Μάτι. Ασχέτως του τι θα αποφανθεί η δικαιοσύνη, η κοινή λογική λέει ότι μάλλον δεν είχαν ευθύνη για μια απόφαση που δεν ρωτήθηκαν, που ποτέ δεν την έμαθαν και που είναι αμφίβολο αν προλάβαιναν καν να την τροποποιήσουν. Κατ’ αναλογία δεν φαίνεται να φταίει για όλα όσα συνέβησαν στις Πανελλήνιες η κα Κεραμέως.
Σε αντίθεση όμως με το Μάτι, όπου όλα έγιναν μέσα σε ελάχιστες ώρες, εδώ η υπόθεση είχε όχι πολλές ώρες διαθέσιμες αλλά πολλούς μήνες. Εντοπίστηκε αμέσως, λόγω διαμαρτυριών των ενδιαφερομένων, διαπιστώθηκε ότι κάποιος άσχετος έθεσε σε κίνδυνο τις Πανελλήνιες και ετέθη το θέμα της αποκατάστασης. Αν το παραδεχόταν και το άλλαζαν θα γινόταν μεν πολιτικός θόρυβος αλλά δεν θα είχε αδικηθεί κανένα παιδί. Η εναλλακτική μέθοδος σε τέτοιες περιπτώσεις είναι γνωστή: Αποσιώπηση δια των καναλιών και ενδελεχής υπολογισμός του πολιτικού κόστους.
Δώσανε με το ‘παλιό’ στον αδικούμενο κλάδο μερικές χιλιάδες. Πολλοί εξ αυτών είτε εισήχθηκαν τελικά εκεί που θέλανε είτε, πολλοί περισσότεροι, ήταν έτσι κι αλλιώς πολύ μακριά, οπότε δεν αδικήθηκαν προσωπικώς. Τι απομένει; Λίγες εκατοντάδες, που είδαν τα παιδιά τους πχ. να χάνουν την Ιατρική λόγω της βλακείας με τον μέσο όρο και είναι τώρα πυρ και μανία αλλά είναι ολίγοι (περίπου 200 άτομα). Άσε τους να βρούνε το δίκιο τους στα δικαστήρια και μέχρι τότε κάνε το παγώνι!
Αυτή η λύση επελέγη και οι προϋποθέσεις της ήταν δύο. Ο λαμβάνων τις αποφάσεις να έχει το δίκαιο γραμμένο στο παλιότερα των υποδημάτων του και τα μονοφωνικά ΜΜΕ να επιτρέπουν τέτοιους χειρισμούς δια της παρασιώπησης και της διαστρέβλωσης. Η γνωστή «αντικειμενικότητα» τους που έχει προκαλέσει πια μιθριδατισμό επηρεάζει ακόμη και τις αντιδράσεις των άμεσα θιγομένων που αισθάνονται πια μάταιο το να διαμαρτυρηθούν.
Θα πει κανείς πως είναι δυνατή μια τέτοια κυνική αντίληψη δικαίου στο έδαφος μιας τέτοιας νομικής παράδοσης, τέτοιων πτυχίων, τόσων τίτλων; Θα απαντήσω με μια ερώτηση: του κυρίου Μαγιορκίνη Γκίκα τις πιστοποιήσεις τις έχετε εξετάσει; Είναι καλές και αυτές, αλλά άμα μπερδέψεις την επιστήμη με την πολιτική…
Κι όλα αυτά προς δόξα της εξαφανισμένης εμπιστοσύνης του κοινού στους θεσμούς, της επιστήμης συμπεριλαμβανομένης...
Παναγιώτης Τζανετής
Πηγή:tvxs.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου