Aρνητές του ιού...
Το φάντασμα ενός πολιτισμικού πολέμου κυκλώνει τη χώρα και πολλές άλλες που πέρασαν δύσκολα το πρώτο, φονικό κύμα της επιδημίας. Μπορεί μερικές λέξεις να τρομάζουν δυσκολεύομαι όμως να προτείνω άλλη για αυτό που συμβαίνει με τις δοξασίες και τη στάση πολλών συμπολιτών μας.
Κανείς φυσικά δεν μπορεί να ξέρει...
τον αριθμό των αρνητών, ούτε την αναλογία των εχθρών της μάσκας σε επιμέρους κοινωνικές κατηγορίες, ηλικιακές κλίμακες και επίπεδα εκπαίδευσης.
Σε μεγάλο βαθμό οι εικασίες μας για αυτά τα μεγέθη είναι επηρεασμένες από το καθημερινό βίωμα και τις (αναπόφευκτες) προκαταλήψεις του. Και έπειτα είναι το μεγάλο κάτοπτρο των social media που διαθλά τις τελικές εντυπώσεις και τους όρους της αντιπαράθεσης.
Σε αυτόν πάντως τον πολιτισμικό πόλεμο η παρουσία του ιού και οι συνέπειές του είναι μόνο η αφορμή. Θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί διάφορα σενάρια για αυτή τη νέα φάση εχθροπάθειας στην κοινωνική μας ζωή: πως έχουμε να κάνουμε με μια καινούρια ενσάρκωση της Αγανάκτησης ή με μια ακόμα ένδειξη της χρόνιας κρίσης εμπιστοσύνης στις «ελίτ». Κάτι όμως που είχε φανεί και στην οικονομική κρίση του 2010 μοιάζει σήμερα να γίνεται όλο και πιο ακραίο: η απουσία εμπιστοσύνης σε οτιδήποτε προβάλλει ως «επίσημη», κυρίαρχη ή εγκεκριμένη αλήθεια. Τότε όμως, στις απαρχές της οικονομικής κρίσης, μπορούσε να πει κανείς πως αμφισβητούνταν μια ερμηνεία της χρεοκοπίας και των αντίστοιχων πολιτικών αποφάσεων.
Τώρα συμβαίνει κάτι διαφορετικό: η διασπορά της καχυποψίας για τα ίδια τα πρωτόκολλα της επιστήμης και για τα σκληρά ιατρικά δεδομένα. Ακόμα και αν στο ιδεολογικό μίξερ του αντιμνημονίου μπορούσε να συναντήσει κανείς και όσους αρνούνταν το ίδιο το συμβάν της χρεοκοπίας (κάποιοι έλεγαν ότι η δημοσιονομική κρίση είναι μια φούσκα για να «πουληθεί η χώρα στους ξένους» κλπ), τώρα έχουμε την άρνηση της πραγματικότητας του ιού και των αποτελεσμάτων του: ένα τμήμα της κοινωνίας που υποθέτω πως είναι πολύ μεγαλύτερο από όσο εκδηλώνεται, «δεν πιστεύει». Για την ακρίβεια, κινείται με την ιδέα πως όλο αυτό είναι μια κατασκευή των media και κάποιων κέντρων εξουσίας ώστε να πειθαρχήσουν τις ανήσυχες ψυχές και να επιτύχουν διάφορα χρηματικά και ιδεολογικά οφέλη.
Στη σκιά του covid και αυτού του παράξενου ελληνικού καλοκαιριού ζούμε μια ανατροπή: έχει διαμορφωθεί ένα στρατόπεδο εναντίωσης στην πραγματικότητα της υγειονομικής απειλής στο όνομα κάποιας βαθύτερης και αυθεντικής αλήθειας. Η μυθολογία διεκδικεί την αλήθεια και μάλιστα ισχυρίζεται πως μόνο αυτή ξεσκεπάζει τα επίσημα ψέματα. Όπως και σε άλλα ζητήματα, υφάνθηκε ένα πλεκτό δοξασιών που συνδυάζει τον παραδοσιακό συντηρητισμό με τον μικροαστικό αντικρατισμό.
Για να διαβάσετε ολόκληρο το κείμενο του Νικολα Σεβαστάκη, πατήστε ΕΔΩ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου