Χάνεται ο έλεγχος...

ΟΛΑ ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ δείχνουν ότι βρισκόμαστε μόλις στην αρχή του δεύτερου, μεγάλου κύματος της πανδημίας: σταθερά πάνω από 200 νέα κρούσματα καθημερινά, υπερδιπλάσια από αυτά της ανοιξιάτικης έξαρσης του ιού. 

Το πρώτο δεκαπενθήμερο του...
Αυγούστου καταγράφηκε το 38% των διαγνώσεων από την αρχή της πανδημίας. Ο μέσος όρος ηλικίας έπεσε στα 36 έτη, οι βαριές νοσηλείες υπερδιπλασιάστηκαν από την αρχή του μήνα, οι θάνατοι αυξάνονται.

Η ΑΝΗΣΥΧΙΑ για το επόμενο διάστημα μεγαλώνει, καθώς δεν έχει αποτυπωθεί η πιθανή διασπορά από τη σταδιακή επιστροφή των εκδρομέων του Αυγούστου. Κανείς δεν γνωρίζει τι επιφυλάσσει το φθινόπωρο, όταν θα επανεμφανιστούν σε παράλληλη δράση με τον κορονοϊό οι εποχικές ιώσεις.

ΑΠΕΝΑΝΤΙ σ’ αυτήν την κατάσταση, η οποία μόνο απρόβλεπτη δεν μπορεί να χαρακτηριστεί, η κυβέρνηση και οι φορείς προστασίας της δημόσιας υγείας ακόμη ψάχνουν αδέξια βηματισμό. Η κυβέρνηση παραπαίει μεταξύ των διαψευσμένων προσδοκιών από το άτσαλο άνοιγμα του τουρισμού και της επείγουσας ανάγκης να αποφευχθεί μια ανεξέλεγκτη έξαρση της πανδημίας.

Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ για ακόμη μια φορά απογείωσε το δόγμα της ατομικής ευθύνης, καθιστώντας ουσιαστικά τους νέους «ενόχους» για κάθε νέο κρούσμα. Κι ας απεικονίζεται ο ίδιος, ανήμερα Δεκαπενταύγουστο, να παρακολουθεί πιστούς να μεταλαμβάνουν, να μη φορούν μάσκα ή τη σύζυγό του να ασπάζεται ιερέα.

ΤΑ ΜΠΡΟΣ-πίσω των κυβερνητικών μέτρων, οι εναλλαγές επικίνδυνης χαλάρωσης και αναποτελεσματικής αυστηροποίησης, οι παλινωδίες, τα επιλεκτικά λοκ ντάουν, η απουσία ελέγχων στους χώρους εργασίας, τα καθυστερημένα και λιγοστά ακόμη διαγνωστικά τεστ, το σκοτσέζικο ντους στον κλάδο της εστίασης με τα ωράρια λειτουργίας και η διαρκής μετάθεση της ευθύνης στην κοινωνία προδίδουν απώλεια ελέγχου. Είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να συμβεί τώρα, στην αρχή του μεγάλου κύματος.

ΑΝΤΙ σπασμωδικών και αποσπασματικών μέτρων, αντί της τακτικής «βλέποντας και κάνοντας», χρειαζόμαστε ένα ολοκληρωμένο, συνεκτικό και στέρεο σχέδιο ανάσχεσης της πανδημίας, σε βάθος πολλών μηνών. 

Τα πρωτόκολλα ατομικής ευθύνης που απαιτεί από την κοινωνία η κυβέρνηση δεν έχουν καμιά πειστικότητα χωρίς μια αντίστοιχη συμπεριφορά του κράτους και των επιφορτισμένων με την προστασία της δημόσιας υγείας υπηρεσιών. Η περίοδος της ελαφρότητας, της επικοινωνίας και των σόου τελείωσε. Τώρα είναι η ώρα της αληθινής πολιτικής. Είναι ζήτημα ζωής και θανάτου. Κυριολεκτικά...

efsyn.gr