Μασκαράδες με ή χωρίς μάσκα...

Δεν γίνεται να ξεχάσουμε τον ανεκδιήγητο υπουργό Ανάπτυξης, την εποχή που οι μάσκες ήταν δυσεύρετο προϊόν για τους πολίτες, να γυρνάει από κανάλι σε κανάλι και να μας λέει ότι...

«δεν πρέπει να αγοράζουμε μάσκες, οι μάσκες είναι μόνο για τους ασθενείς που δεν θέλουν να κολλήσουν τους άλλους συμπολίτες τους. Εμείς οι υπόλοιποι δεν πρέπει να φοράμε, μας κάνει κακό»

Και αίφνης όλος ο κυβερνητικός θίασος αποφάσισε να εμφανιστεί με μάσκα. Με μάσκα ο Ν. Χαρδαλιάς από το γραφείο του στην Πολιτική Προστασία, στο τελευταίο του τηλεοπτικό μήνυμα. Με μάσκα ο Άδ. Γεωργιάδης από το υπουργικό του γραφείο, στην τελευταία του τηλεοπτική εμφάνιση. Με μάσκα ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Υγείας, στις φωτογραφίες τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Όλοι με μάσκα. Όλοι αυτοί που μέχρι πριν από λίγες ημέρες απέφευγαν να τη φορέσουν στις δημόσιες εμφανίσεις τους μεταφέροντας ένα άλλο μήνυμα στους πολίτες. Χωρίς μάσκα συνωστιζόταν ο πρωθυπουργός στα εγκαίνια του μετρό στη Νίκαια. Χωρίς μάσκα συνωστιζόταν ο υπουργός Ανάπτυξης στα αποκαλυπτήρια της προτομής του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου στον Πειραιά. Χωρίς μάσκα αλλά με την προστασία μιας εικόνας της Παναγίας συνωστιζόταν προ ημερών και ο υφυπουργός Πολιτικής Προστασίας μαζί με τους θαμώνες νυχτερινού κέντρου.

Αυτή την αντιφατική εικόνα με τα εξίσου αντιφατικά μηνύματα που εξέπεμπε η κυβέρνηση είναι δύσκολο να την αποδεχτεί σήμερα ο πολίτης ως ένδειξη σοβαρότητας και υπευθυνότητας. Όχι γιατί δεν εμπιστεύεται τους επιστήμονες και τα υγειονομικά πρωτόκολλα αλλά γιατί αντιλαμβάνεται τον εμπαιγμό των κυβερνώντων, που πρώτοι «χαλάρωσαν» και τώρα πάλι πρώτοι εμφανίζονται ως πρότυπα και υποδείγματα «ατομικής ευθύνης» ώστε να μετακυλίσουν την πολιτική τους ανεπάρκεια στις πλάτες των πολιτών. Γιατί οι κυβερνώντες, του ίδιου του πρωθυπουργού προεξάρχοντος, με τις πανηγυρικές εμφανίσεις τους και τη βιασύνη του πρόσκαιρου πολιτικού οφέλους, έσπευσαν να δημιουργήσουν μια εικόνα επίπλαστης επιστροφής στην κανονικότητα καθώς εξέπεμπαν διαρκώς μηνύματα αντιφατικά, που ανέτρεψαν το αίσθημα κοινωνικής ευθύνης και συλλογικής αναγκαιότητας για τη διατήρηση των μέτρων προστασίας.

Έτσι λοιπόν, όπως και να εμφανίζονται σήμερα, όπως και να φωτογραφίζονται σήμερα και όποια επικοινωνιακή τακτική και αν ακολουθούν σήμερα, δεν γίνεται να ξεχάσουμε πώς λειτουργούσαν μέχρι χθες. Δεν γίνεται, για παράδειγμα, να ξεχάσουμε τον ανεκδιήγητο υπουργό Ανάπτυξης, την εποχή που οι μάσκες ήταν δυσεύρετο προϊόν για τους πολίτες, να γυρνάει από κανάλι σε κανάλι και να μας λέει ότι «δεν πρέπει να αγοράζουμε μάσκες, οι μάσκες είναι μόνο για τους ασθενείς που δεν θέλουν να κολλήσουν τους άλλους συμπολίτες τους. Εμείς οι υπόλοιποι δεν πρέπει να φοράμε, μας κάνει κακό». Αυτά θυμόμαστε και ξέρουμε να διαχωρίζουμε τους υπεύθυνους πολίτες με μάσκα από τους μασκαράδες με ή χωρίς μάσκα...

Πέτρος Κατσάκος
avgi.gr