Τον Αύγουστο του 2019 ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της ΕΔΕΥ (Ελληνική Διαχειριστική Εταιρεία Υδρογονανθράκων) Γιάννης Μπασιάς ζήτησε επιμόνως από τον αρμόδιο υπουργό Ενέργειας κ. Κωστή Χατζηδάκη να προκηρύξει σε διαγωνισμό πέντε θαλάσσια οικόπεδα με πιθανολογούμενα κοιτάσματα (Εικόνα 1), δύο εκ των οποίων βρίσκονταν...
νότια της Κρήτης (γεωτεμάχια 4 και 5).
Η απάντηση που πήρε από τον κ. Χατζηδάκη ήταν ξεκάθαρα αρνητική: Του αναφέρθηκε ότι δεν θα υπάρξουν νέες παραχωρήσεις. Ως γνωστόν οι τελευταίες παραχωρήσεις, που είχαν πραγματοποιηθεί μέχρι τότε, αφορούσαν τις δύο συμβάσεις που υπογράφηκαν μεταξύ της ΕΔΕΥ και δύο από τις μεγαλύτερες εταιρείες πετρελαίου στον κόσμο (δηλαδή των Exxon Mobil, Total και Ελληνικά Πετρέλαια, Εικόνα 1).
Η θέση του αρμόδιου υπουργού ήταν τότε πως οι παραχωρήσεις που είχαν πραγματοποιηθεί στην Ελλάδα θα ήταν οι τελευταίες και δεν θα έπρεπε να υπάρξει συνέχεια. Το λυπηρό αυτό γεγονός ήταν αρκετό για να μπλοκάρει την μοναδική ευκαιρία που διέθετε η χώρα μας τότε για να κατοχυρώσει δικαιώματα εξορύξεων, μέσω διμερών συμβάσεων νότια της Κρήτης, πριν συναφθεί το μνημόνιο Άγκυρας-Τρίπολης (νεοέμβριος του 2019). Έτσι χάθηκε η ευκαιρία να στηθεί ένα ανάχωμα, δεδομένου ότι τα συμβόλαια για έρευνα και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων ανάμεσα στην Ελλάδα και σε μεγάλες πετρελαϊκές εταιρείες είναι συνολικής διάρκειας 43 ετών.
Ως γνωστόν βάσει της κείμενης νομοθεσίας των υδρογονανθράκων οι συμβάσεις παραχωρήσεων δικαιώματος εξορύξεων προβλέπεται περίοδος οκτώ ετών για έρευνα, 25 ετών για εκμετάλλευση και 10 έτη παράτασης της εκμετάλλευσης, συνολικά 43 έτη. Είναι φανερό ότι τέτοιες συμβάσεις θα αποτελούσαν ένα σοβαρό γεωπολιτικό και νομικό ανάχωμα, αφού θα είχαν προηγηθεί χρονικά.
Αναιτιολόγητη άρνηση
Η αναιτιολόγητη άρνηση του κ. Χατζηδάκη στέρησε την Ελλάδα από αυτό το ανάχωμα. Δεν θα ισχυριστούμε ότι εάν είχαν υπογραφεί αυτές οι συμβάσεις ο Ερντογάν δεν θα είχε προβεί στην κίνησή του. Υποστηρίζουμε, ωστόσο, πως η Ελλάδα θα βρισκόταν σε καλύτερη θέση από αυτή που βρέθηκε το Νοέμβριο του 2019. Γιατί τότε η Κρήτη βρέθηκε "γυμνή" απέναντι στη νομική, οικονομική και γεωστρατηγική εισβολή του διδύμου Ερντογάν-Σάρατζ. (Εικόνα 2).
Η μερική συμφωνία οριοθέτησης ΑΟΖ μεταξύ της Αιγύπτου και Ελλάδος (Εικόνα 3) ήρθε δυστυχώς πάρα πολύ αργά και υπό την αφόρητη πίεση που ασκούσε το μνημόνιο Άγκυρας-Τρίπολης στην Ελλάδα. Το μόνο που προσφέρει η μερική οριοθέτηση είναι ένα νομικό όπλο. Απέναντι στο εκτός διεθνούς δικαίου μνημόνιο Άγκυρας-Τρίπολης στέκεται τώρα η συμφωνία Ελλάδας-Αιγύπτου, η οποία το διεμβολίζει.
Για να διαβασετε ολόκληρο το κείμενο του Ηλία Κονοφάγου, πατήστε ΕΔΩ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου