Ενα μη μέρος.
Ενας ου τόπος...
Έτσι, λίγο λίγο, τόσο που να μην το καταλαβαίνουμε, να μην το νιώθουμε. Μια μικρή αδιόρατη, ανεπαίσθητη διολίσθηση.
"A, όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω.
Αλλά, δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον."
Ελεύθεροι, λέει, με περιοριστικους όρους οι τρεις συλληφθέντες. Τους...
απαγορεύτηκε η συμμετοχή σε οποιαδήποτε διαδήλωση αλλά και η επίσκεψη στην περιοχή των Εξαρχείων.
Κι έτσι, λίγο λίγο, βήμα βήμα, η περιοχή των Εξαρχείων γίνεται κάτι άλλο,
Ένα μη μέρος.
Ένας ου τόπος.
Mια ζώνη αναίρεσης βασικών λειτουργιών και εγγυήσεων της πόλης.
Ένας τόπος εξαίρεσης εντός ή εκτός τειχών.
Ή τα Εξάρχεια μετακινούνται κάπου αλλού, εκτός συνόρων. Πλέουν σε διεθνή ύδατα.
Κι έτσι ενώ μοιάζει να έχουν απαγόρευση εξόδου από τη χώρα, η αλήθεια είναι ότι οι τρεις συλληφθέντες έχουν απαγόρευση εισόδου στη χώρα.
(κι όπως κοιτάζω κάτω προς το Στρέφη, απ' τα υψώματα του Γκύζη, σα να μην ξέρω ποιος είναι μέσα και ποιος είναι έξω...)
"Αντίφωνο Κωστής Παπαϊωάννου"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου