αποστηθίζουν φράσεις διασήμων. Η μέθοδος ονομάζεται ‘επίκληση αυθεντίας’ και αυτή την φορά την πλήρωσε ο Ronald Dworkin. Ο αυστηρός καθηγητής κ. Τσακαλώτος, σχολίασε με φλέγμα ανάλογο του Ηλία Ηλιού, πως θα ήταν πιθανότερο να πείσει τον Γιάννη Ραγκούση παρά τον Αμερικανό φιλόσοφο…
Υποθέτω ότι θα ήταν αυστηρός κι ο δημιουργός της συνεκτικότερης ίσως Θεωρίας δικαιωμάτων. Ίσως να έλεγε μια καλή κουβέντα για τον ΓΑΠ, όπως έκανε κι ο Jürgen Habermas τo 2011. Βουλευτές που τυχόν ενδιαφέρονται αληθώς περί Dworkin έχουν δικό τους άνθρωπο να ρωτήσουν δεδομένου ότι ο πλέον ειδικός, καθηγητής Παύλος Σούρλας, διετέλεσε επί μακρόν Πρόεδρος του Ιδρύματος της Βουλής.
Η προτροπή του φιλοσόφου «να πάρουμε τα δικαιώματα στα σοβαρά» και ότι «τα δικαιώματα αποτελούν ατομικά ατού κατά της γενικής ευημερίας» αποτελούν πράγματι εμβληματικές φράσεις του. Κανείς δεν είπε ποτέ ότι ελευθερία και ισότητα είναι τάχα ασυμβίβαστες που περιμένανε τον κ. Μητσοτάκη να τις συμφιλιώσει. Ο αριστερός φιλόσοφος θεωρεί ότι δεν υπάρχει ελευθερία καθ’ εαυτή («we do not have a right to liberty») και αμφισβητεί την λεξικογραφική προτεραιότητα της ελευθερίας, που της αναγνωρίζει ο Rawls.
To tvxs.gr, μέσα στην πανδημία, βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της ενημέρωσης. Στις αντίξοες αυτές συνθήκες, στήριξε την ανεξαρτησία του tvxs.gr
Τονίζοντας την σημασία και τα πλεονεκτήματα της αρχής της ισότητας, καταρρίπτει ιδιαίτερα την ποσοτική προτεραιότητα της ελευθερίας. Φέρνει ένα παράδειγμα, ότι τυχόν ποσοτικοποίηση της ελευθερίας θα οδηγούσε στην παραδοξότητα η άρση των κυκλοφοριακών περιορισμών στο Λονδίνο να παράγει περισσότερη ελευθερία, λόγω μεγέθους και πολυπλοκότητας, από την άρση των θρησκευτικών περιορισμών στην Αλβανία. Ωστόσο όλοι πιστεύουν ότι υπάρχει περισσότερη ελευθερία στην Αγγλία παρά στην Αλβανία, ακριβώς γιατί το θέμα δεν είναι ποσοτικό. Ας κρίνει ο καθένας υπέρ τίνος θα ήταν αυτό το επιχείρημα σε μια συζήτηση περί περιορισμού του δικαιώματος έκφρασης «ολίγων» διαδηλωτών λόγω βλάβης πολυπληθέστερων μαγαζατόρων.
Στο “Rights as Trumps” λέει επακριβώς για τα δικαιώματα ως ατομικά ατού: «Τα δικαιώματα δεν διευκολύνουν την κυβέρνηση αλλά επιβάλλουν πολύπλοκες διαδικασίες που καθιστούν την προαγωγή της γενικής ευημερίας πιο δύσκολη και πιο δαπανηρή. Αν κάποιος έχει ένα δικαίωμα, αυτό σημαίνει ότι είναι λάθος για την κυβέρνηση να του το αρνηθεί, ακόμη κι αν, με αυτή της την άρνηση, επρόκειτο σίγουρα να προαχθεί το δημόσιο συμφέρον». Θεωρεί δε ότι μια κυβέρνηση οφείλει να είναι ανεκτική ακόμη και στην πληθωρική επίκληση του δικαιώματος παρά να το παραβιάσει. Στην πρώτη περίπτωση χάνει απλώς αποτελεσματικότητα ενώ στην δεύτερη μειώνει τους ανθρώπους…
Το ότι ένας νεοφιλελεύθερος επικαλείται μια αριστερή κριτική του Dworkin προς τον Rawls, περί πρωταρχικής θεμελίωσης στην ισότητα, είναι απλώς ασυναρτησία και μάλιστα για φθηνή αλίευση εντυπώσεων (ποιος Συριζαίος ξέρει τον Dworkin;). Στο παιγνίδι των ήχων, φιλελεύθερος - νεοφιλελεύθερος μοιάζουν με απατηλό τρόπο. Ο κ. Μητσοτάκης έχει επιλέξει την συστηματική παραπλάνηση όσων δεν γνωρίζουν τα πράγματα σε βάθος. Τι γίνεται άραγε με όσους τα γνωρίζουν;...
Διαβάστε τη συνέχεια εδώ
Παναγιώτης Α. Τζανετής
Πηγή: tvxs.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου