Το Just the two of us είναι από εκείνες τις εκπομπές που τις βλέπεις για να περάσεις μερικές «ανάλαφρες» ώρες· εκπομπή-αποσυμπιεστής σε μια εποχή που η τηλεόραση μπορεί, κάποιες ώρες, να λειτουργεί ως βαλβίδα ασφαλείας. Αρκεί να σε σέβεται· και να σέβεται τον εαυτό της. Κάτι που δεν...
έκανε το Just the two of us. Στην (υποτίθεται;) μουσική εκπομπή που αξιολογεί κυρίως, φωνές, επέπλευσε
επί σειρά επεισοδίων και ένα φωνητικό ναυάγιο που, προφανώς, συμπλήρωσε το καστ των ζευγαριών για να γίνεται πλάκα. Πλακατζής ο ίδιος, που προσφέρθηκε να εκτίθεται στο κοινό με αστεία που δεν τα λες έξυπνα. Χοντροκομμένη μπαλαφάρα από έναν (συμπαθή είναι αλήθεια) άνθρωπο που δεχόταν να γίνεται ανοικτά προσβλητική πλάκα για την χοντροφωνή του· πλάκα από τον παρουσιαστή-δύναμη (υπό την απόλυτη εποπτεία του γίνονται όλα στο «σόου»), πλάκα και από την επιτροπή η οποία έχει, κατά τα άλλα, σοβαρά ονόματα.
Και ενώ η επιτροπή σχεδόν τον πρόσβαλε στις πρώτες εκπομπές για κάποιες πολύ τραβηγμένες, πολύ χοντρές, απόπειρες «χιούμορ», στη συνέχεια άρχισε να τον εγκωμιάζει (καθόλου αυθόρμητα, νομίζουμε) για τον ανοιχτή καδιά του, για τη χαρά ζωής που ήταν κ.λπ. Τον καταχέριζαν για τη φωνή του και τον αποθέωναν για τη «χαρά ζωής». Οι βαθμολογίες των κριτών τον έστελναν στον πάτο και η ψηφοφορία του κοινού (που μετρούσε μάλιστα ετεροχρονισμένα αφού η εκπομπή δεν ήταν λάιβ, άρα οι ψήφοι λαμβάνονταν υπόψη στην επόμενη) τον έστελνε στο επόμενο επεισόδιο.
Η πλάκα αρχικά είχε… πλάκα· αρχικά, μόνο… Γιατί μετά, η διάσωση του διασκεδαστή με τις ψήφους του κοινού (που κανείς δεν εξηγούσε πόσες είναι και πώς συνυπολογίζονταν στη γενική κατάταξη) απέκλειε φωνές και (κάποιες) φωνάρες. Ώσπου το Σαββατόβραδο, έγινε αυτό που άφησε άφωνη την επιτροπή, με κοκαλωμένα πρόσωπα. Την ίδια επιτροπή που λίγο πριν είχε πάλι καταβυθίσει τον διαγωνιζόμενο με τους βαθμούς της, αλλά τον είχε ανεβάσει πάλι στα ύψη με τα «είσαι χαρά ζωής» και τα άλλα εγκώμια. Τόση ήταν η έκπληξη της επιτροπής, που ένας από τους κριτές –εξαιρετικά καταξιωμένος στον χώρο του, σπουδαίος θεατράνθρωπος–, παρηγορώντας το πολύ καλό φωνητικά και δραματικά ζευγάρι που είχε βαθμολογηθεί με δεκάρια από την επιτροπή, αλλά τελικά έμεινα έξω, είπε «εγώ ντρέπομαι (μικρή σιωπή…) που δεν συνεχίζετε». Πράγματι, είναι να ντρέπεσαι. Γενικά για κάποια κομμάτια της ελληνικής τηλεόρασης, όχι μόνο για τα μουσικά «σόου» που γίνονται σόου κωμωδίας.
ΚΑΤΙ ΑΚΟΜΑ 1: Μεταξύ σοβαρού και αστείου (εμείς κρατάμε το σοβαρό) όταν ένα μέλος της επιτροπής δήθεν κοντραρίστηκε με ένα άλλο, ο παρουσιαστής είπε, γελώντας, «μην τσακωνόσαστε». «Εσύ δεν μας είπες να τσακωνόμαστε;» απάντησε το μέλος, πάντα γελώντας. «Ναι, αλλά στις πρώτες εκπομπές, τώρα έχουμε τελικό», η απάντηση.
ΚΑΤΙ ΑΚΟΜΑ 2: Το Open, τώρα που κάνει προσπάθεια να σταθεί στα πόδια του και να ψηλώσει, χρειάζεται, μαζί με πολλά άλλα, σοβαρότητα ακόμα και στις ψυχαγωγικές εκπομπές του. Σοβαρότητα και αξιοπιστία.
ΚΑΤΙ ΑΚΟΜΑ 3: Τα κανάλια καθορίζονται και από την ποιότητα του κοινού τους, που τα επιλέγει σύμφωνα με τη δική τους ποιότητα.
harddog-sport.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου