«Μετά από μήνες στην ξενιτιά ήρθε επιτέλους και η δικιά μου στιγμή να επαναπατριστώ. Φτάσαμε στη 1 το βράδυ, προ δύο εβδομάδων, και ομολογουμένως σχεδόν παρασύρθηκα να χειροκροτήσω ξέφρενα μαζί με τους...
συνεπιβάτες μου κατά την προσγείωση. Το ξέρω, ακούγεται γελοίο, αλλά οι έξι μήνες μακριά από τους δικούς μου μαζί με τη σκέψη ότι άφηνα πίσω μου το βροχερό γερμανικό καλοκαίρι και λίγο η ανάμνηση των εισιτήριων του Μαρτίου που έγιναν άτοκο δάνειο-voucher στην Aegean, έφταναν για να με βάλουν σε πανηγυρικό κλίμα που κατάφερα να επιστρέψω. Εξάλλου, όπως διάβασα, ναυτεργάτες παραμένουν ακόμη αποκλεισμένοι έξω.
Φυσικά είχα κάνει και εγώ ό,τι περνάει απ’ το χέρι μου για να μπω στη χώρα με το γράμμα του νόμου. Και με αυτό εννοώ ότι είχα συμπληρώσει το PLF (Passenger Locator Form) μια μέρα πριν και είχα παραλάβει το QR code μου σε e-mail. Πώς πληροφορήθηκα για την ύπαρξη αυτού του «σημαντικότατου» κρατικού εγγράφου ούτε εγώ δεν ξέρω, πώς αποφάσισα κιόλας να το πάρω στο σοβαρά είναι ακόμα μεγαλύτερο ερώτημα.
Όταν, όμως, οι αεροσυνοδοί της Lufthansa μας μοίρασαν άλλα δύο ολόιδια ερωτηματολόγια για να τα συμπληρώσουμε την ώρα της πτήσης, απογοητεύτηκα που εμπιστεύτηκα τη γραφειοκρατία του ελληνικού κράτους, αφού μάλλον θα έπρεπε να τους πω το ίδιο πράγμα σε 10 έγγραφα και 20 γλώσσες πριν με αφήσουν να πιώ έναν freddo cappuccino. Σημειωτέον ότι η Lufthansa μοίρασε αναψυκτικά, σάντουιτς και έγγραφα του ελληνικού κράτους, αλλά δεν φιλοτιμήθηκε να μοιράσει και κανένα στυλό, οπότε 200 άτομα πρέπει να μοιραστήκαμε τα 2-3 υπάρχοντα.
Και φτάνουμε στο καλύτερο: κατά την αποβίβαση ξαναδημιουργείται μια τεράστια ουρά με αποστάσεις αναπνοής. Κανένας υπάλληλος δεν μας πληροφορεί για το τι συμβαίνει και η ουρά απλά προχωρά με ρυθμούς χελώνας. Στο βάθος διακρίνω 5 παραβάν με ιατρικό προσωπικό και καθίσταται προφανές ότι θα τεστάρουν τον κόσμο. Σιγά σιγά κάποιοι γίνονται ανήσυχοι από την αναμονή και προσεγγίζουν το προσωπικό του αεροδρομίου. Τότε μόνο βγαίνει ανακοίνωση για όσους έχουν το QR code του PLF. Ανακούφιση! Βλέπω ήδη κόσμο μπροστά μου να δείχνει το QR και να προσπερνά την ουρά για να παραλάβει τις αποσκευές του, χωρίς φυσικά να κάνει τεστ.
Φτάνει όμως η σειρά μου και ένας τύπος απλά κοιτάει τον κωδικό μου και μάλλον τον σκανάρει με προηγμένη νανοτεχνολογία στα μάτια του, γιατί μου λέει «παρακαλώ περιμένετε». Την κάτσαμε! Στις σειρές μπροστά αρχίζει ήδη να γίνεται σούσουρο και έχουν αρχίσει τυπικοί ελληνικοί τσακωμοί. «Τι είναι αυτό το PLF πια;», «γιατί δεν μας πληροφόρησε κανείς;», «μα εγώ έχω PLF, αφήστε με να περάσω» κλπ.
Τότε και μόνο τότε, οι υπάλληλοι που δεν προσπάθησαν καν να επιβάλλουν αποστάσεις ασφαλείας πριν λίγο, αποφάσισαν ότι πρέπει να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους και να προσπαθήσουν να ηρεμήσουν τα πνεύματα. Μεταξύ άλλων, μας πληροφόρησαν ότι ακριβώς επειδή είναι αδύνατον να ασχολούμαστε με το κάθε ΦΕΚ της κυβέρνησης, εκείνοι είναι κάπως χαλαροί μαζί μας και επιλέγουν να μην επιβάλλουν το υποτιθέμενο πρόστιμο για όσους δεν έχουν συμπληρώσει το PLF.
Για να μην σας τα πολυλογώ, έμεινα μιάμιση ώρα όρθιος μέχρι να κάνω και εγώ το τεστ (διαδικασία δευτερολέπτων) και να μπορώ να φύγω. Εκ των υστέρων διάβασα ότι αν έχω κολλήσει τον ιό κατά την διάρκεια του ταξιδιού μου, δεν θα προλάβει να φανεί στο τεστ. Ξέρω ότι στις 4 ώρες πτήση και συνωστισμό με τόσο κόσμο είναι πιθανότερο να το κόλλησα στο ταξίδι, παρά στους 4 μήνες της πανδημίας στη Γερμανία.
Τέλος, μια παράκληση για το ελληνικό κράτος: αν δεν είναι ρεαλιστική η επιτάχυνση της διαδικασίας, ας γίνει τουλάχιστον έστω λίγο πιο αργή, ώστε αφότου κολλήσω τον ιό, να τον περάσω κιόλας στην ουρά…»
Η Κάθοδος των Μυρίων
Η διήγηση της Οδύσσειας στο Ελ Βενιζέλος φωτίζει κάπως λοξά το θέμα πανδημία και τουρισμός και οδηγεί τον κοινό νου σε σκέψεις. Υπάρχουν κι άλλα ανησυχητικά σημεία, πέραν της τόσης τεχνικής αβελτηρίας και του αυξημένου αριθμού των διαπιστωμένων κρουσμάτων που ανακοινώνονται, καθημερινά:
Συνολικά, εκ των εισερχομένων στην χώρα ελέγχθηκε μέχρι τώρα περίπου το ένα έβδομο και εντοπίστηκαν περίπου 400 φορείς. Άρα πέρασαν χωρίς να εντοπιστούν, πάνω-κάτω, άλλοι 2000 έως 2500. Η αρχική πρόγνωση για τουλάχιστον 10.000 θετικούς που θα έρθουν με τον λιγοστό τουρισμό, φαίνεται να επιβεβαιώνεται.
Η διασπορά είναι το χειρότερο εξ όλων όσων παρατηρούνται. Εφ’ όσον βλέπουμε μόνο την κορυφή του παγόβουνου μετράει πολύ το πόσες μικρές κορυφούλες διαπιστώνονται. Αριθμητικά οι 150 στο Κρανίδι μπορεί να μην διαφέρουν από μια διασπορά με 2-3 σε κάθε νομό της χώρας όμως επιδημιολογικά δεν έχουν καμία σχέση. Είναι πολύ ευκολότερο να αποφύγεις ένα μεγάλο παγόβουνο παρά καμιά εκατοστή «μικρά». «Μικρή» εξάλλου είναι μόνο η εμφανής κορυφή.
Η κατηγορία «αυθορμήτως προσερχόμενοι» εκφράζει αυτό που ανέφερε ο ταξιδιώτης της Οδύσσειας Η εμφάνιση συμπτωμάτων σε ανθρώπους που ήρθαν πριν λίγες μέρες ενοχοποιεί τις συνθήκες ταξιδιού και άφιξης και παραπέμπει σε πολυπληθέστερους ασυμπτωματικούς συνταξιδιώτες.
Η διοχέτευση μεγάλου μέρους θετικών τουριστών, σε περιοχές υγειονομικής καχεξίας αποτελεί ξεχωριστό πρόβλημα. Ήδη έχουν σημειωθεί οι πρώτοι θάνατοι από περιστατικά που προήλθαν από νησιά του Αιγαίου. Τα περί «θωράκισης» έχουν πια συζητηθεί εκτενώς.
Η ταχύτητα με την οποία παρθένες περιοχές (πχ Θεσπρωτία, Χαλκιδική, νησιά) εξελίσσονται στις χειρότερες της χώρας δίπλα στην Καστοριά, την Ξάνθη και φαινομενικώς την Αργολίδα. Παραδόξως οι περιοχές χωρίς παρόμοια εμπειρία κατά την άνοιξη συμπεριφέρονται, μέχρι να τους συμβεί, με αμεριμνησία λες και είναι άλλη χώρα.
Το πνεύμα του απείθαρχου νότιου μεταδίδεται σαν πυρκαγιά σε ξερά χόρτα στους βόρειους επισκέπτες μας που θεωρούσαν ανέκαθεν την «ελληνική ελευθερία» στοιχείο απαλλαγής από την ρουτίνα της νομιμοφροσύνης (παρόμοια οδική συμπεριφορά).
Σε αντίθεση με τον Μάρτιο, υπάρχει πλέον ευρεία διάσταση συμφερόντων και συμπεριφορών μεταξύ πελατών- επιχειρηματιών- ευάλωτων. Αν αρχικά απέναντι στις υγειονομικέ επιταγές ήταν μόνο η άγνοια και η παραδοξολογία τώρα προστίθεται συχνά και η συμφεροντολογία.
Υπάρχει το σύνδρομο του «περιούσιου λαού» όπως ενισχύθηκε από ιδιοτελείς διηγήσεις περί Μωυσέως. Στο πιο απομακρυσμένο καφενείο μπορείς να ακούσεις για τον ρόλο του ποδοσφαιρικού αγώνα Αταλάντα – Βαλένθια στο Μιλάνο, τον Φλεβάρη. Εδώ στις 4 Μάρτη, κι ενώ υπήρχε ήδη ο πρώτος θάνατος, έγινε ο αγώνας μπάσκετ Ολυμπιακού - Παναθηναικού με φουλ το ΟΑΚΑ και προφανώς την γλυτώσαμε ξυστά (λίγες ημέρες μετά επιβλήθηκαν τα αυστηρά και σωτήρια μέτρα). Η αρχική καλοτυχία οδήγησε απλώς στην πρόσφατη άφρονα τελετή για την κατάκτηση του ποδοσφαιρικού πρωταθλήματος, στην ίδια περιοχή. Ύβρις;
Η αποστασιοποίηση Τσιόδρα - Κικίλια και η θρυλούμενη αντικατάσταση, πιθανώς υποκρύπτει μια πολιτική στροφή σε λύσεις Σουηδίας και ετοιμάζει το πλαίσιο και τους ανθρώπους. Ξεχωριστό κεφάλαιο εδώ αποτελούν οι εγειρόμενες αμφισβητήσεις για την εγκυρότητα μετρήσεων και ανακοινώσεων του ΕΟΔΥ.
Η πολιτική παρουσιάζει συχνά έλλειμμα σοβαρότητας. Με ελάχιστες γνωστές εξαιρέσεις διασπείρουν, δια της συμπεριφοράς τους, το μήνυμα του πολιτευτή Καλοχαιρέτα «Ετελείωσε!» Η αποθέωση υπήρξε με τα δημόσια φιλάκια και τις αγκαλίτσες του Πρωθυπουργού στα παιδάκια. Δεν εξαιρώ ωστόσο και την αντιπολίτευση που επέτρεψε σε μεμονωμένη βουλευτή της να ερωτά για τάχα υπερβολικά μέτρα στα σύνορα, ωστόσο η κύρια ευθύνη είναι στην Κυβέρνηση. Είναι χαρακτηριστικό ότι παρά το κάζο Βούσιτς στην Σερβία και την αναζωπύρωση της πανδημίας δια των εκλογών, συνεχίζεται η αφελής συζήτηση περί διπλών μάλιστα εκλογών εν μέσω παγκόσμιας κορύφωσης της πανδημίας...
Παναγιώτης Τζανετής
tvxs.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου