26.7.20

«Ο Άλλος Άνθρωπος» που κάνει κάθε άνθρωπο να χαμογελά...

Λίγα μέτρα μακριά από την πλατεία Βικτωρίας, εκεί που δέκα μέρες πριν ορισμένοι επιχείρησαν να ποτίσουν με δηλητήριο την κοινωνία και να της υποδείξουν ως υπαίτιο των δεινών της τον κατατρεγμένο, o Κωνσταντίνος Πολυχρονόπουλος, εμπνευστής της Κοινωνικής Κουζίνας «Ο Άλλος Άνθρωπος», γινόταν την...

 ίδια μέρα, με την εικόνα του ν’ αγκαλιάζει ένα μαύρο μωράκι από το Κονγκό, ένα μοναδικό (αντί)παράδειγμα αλληλεγγύης.

Λίγα μέτρα μακριά από την πλατεία Βικτωρίας, εκεί που δέκα μέρες πριν ορισμένοι επιχείρησαν να ποτίσουν με δηλητήριο την κοινωνία και να της υποδείξουν ως υπαίτιο των δεινών της τον κατατρεγμένο, o Κωνσταντίνος Πολυχρονόπουλος, εμπνευστής της Κοινωνικής Κουζίνας «Ο Άλλος Άνθρωπος», γινόταν την ίδια μέρα, με την εικόνα του ν’ αγκαλιάζει ένα μαύρο μωράκι από το Κονγκό, ένα μοναδικό (αντί)παράδειγμα αλληλεγγύης.

Ο Κωνσταντίνος Πολυχρονόπουλος δεν είναι πλέον άγνωστος. Είναι ο άνθρωπος πίσω από τη μεγάλη κατσαρόλα. Ο άνθρωπος πίσω από το τραπέζι που έχει ακουμπισμένο πάνω του δεκάδες περιποιημένες μερίδες. Εκείνος που θα μαγειρέψει για τον όποιον άλλο άνθρωπο, χωρίς να εξετάζει από πού είναι, ούτε τι χρώμα έχει.

Τις προάλλες, κι ενώ τον δημόσιο λόγο μονοπωλούσε η τοξική κουβέντα για τους πρόσφυγες «που έχουν κατακλύσει πάλι την πλατεία Βικτωρίας», σχηματίστηκε στον αντίποδα μια αλυσίδα αλληλεγγύης ως φυσικό αποτέλεσμα της πολύχρονης δράσης του «Άλλου Άνθρωπου» και των ανθρώπων που τον ακολουθούν και τον στηρίζουν.

Αρχικά, μια κοπέλα που συμμετέχει στην πρωτοβουλία εντόπισε στην Κυψέλη άστεγη μια γυναίκα από το Κονγκό μαζί με τα δύο της παιδάκια, ένα κοριτσάκι 9 ετών κι ένα αγοράκι 3 μηνών. Η οικογένεια βρισκόταν εκεί μαζί με άλλους πρόσφυγες από το Κονγκό, οι οποίοι αντιμετώπιζαν αντίστοιχες δυσκολίες. Προηγουμένως οι τρεις τους προσπαθούσαν να τα βγάλουν πέρα για τέσσερις μήνες σε δομή «φιλοξενίας» στη Σάμο και αργότερα μετακινήθηκαν στην Αθήνα. Η οικογένεια έχει λάβει προσωρινό άσυλο, ωστόσο από το κράτος δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη για την περαιτέρω προστασία της.

Με το που έγινε γνωστή η κατάσταση της οικογένειας, τα μέλη του «Άλλου Άνθρωπου» κινητοποιήθηκαν. Αρχικά η οικογένεια στεγάστηκε σε ένα υπόγειο 30 τ.μ. στην Κυψέλη μαζί με ακόμα δύο οικογένειες προσφύγων. Στη συνέχεια ο Λάμπρος, ένας μουσικός που ζει μόνιμα στις ΗΠΑ και διαθέτει σπίτι στα Εξάρχεια, προθυμοποιήθηκε να φιλοξενήσει την οικογένεια για όσο θα ήταν απαραίτητο. Αμέσως μετά, ύστερα από νέα έκκληση, μια κοπέλα που αντιμετωπίζει σκλήρυνση κατά πλάκας, χωρίς να το σκεφτεί δεύτερη φορά, προσέφερε υπόγειο διαμέρισμα που διαθέτει στην Κυψέλη για να στεγαστεί σε πιο μόνιμη βάση η οικογένεια, χωρίς να έχει ζητήσει το παραμικρό αντάλλαγμα.

«Πληρώσαμε το ρεύμα και το νερό, το μπογιατίζουμε να μην βγάλει υγρασία, θα φτιάξουμε μετά τα έπιπλα και την Τετάρτη η οικογένεια θα μπει μέσα. Τώρα που μιλάμε το σπίτι βάφεται».

Όλα αυτά ξεκίνησαν από τη φωτογραφία που έβγαλε και δημοσίευσε ο «Άλλος Άνθρωπος» με την οικογένεια ενώ ακόμη βρισκόταν στο πεζοδρόμιο. Μια φωτογραφία για την οποία ζήτησε πρώτα την άδεια της μητέρας. Η ανταπόκριση του κόσμου ήταν συγκλονιστική. «Αποδεικνύεται ότι ο κόσμος, όταν δει την ανάγκη, βοηθάει πραγματικά» σχολιάζει ο Κωνσταντίνος.

Οι φωτογραφίες που βγήκαν μετά ήταν διαφορετικές. Σε μία από αυτές είναι η μάνα που στέκεται γονατισμένη στο ίδιο πεζοδρόμιο αγκαλιά με το μικρό της και με σηκωμένο το ένα χέρι προς τον ουρανό, κοιτάζει ψηλά ανακουφισμένη και χαμογελά. Η άλλη είναι με τον Κωνσταντίνο, που κρατά τον μικρούλη γιο και χαμογελά από την καρδιά του. Λέει: «Ξέρεις τι είναι να βλέπεις ένα μωρό που σ’ αντικρίζει πρώτη φορά στη ζωή του να γουρλώνει τα μάτια και μετά να σου χαμογελάει; Δεν υπάρχουν, ρε φίλε, τα συναισθήματα. Αισθάνεσαι ότι αγαπάς όλο τον κόσμο. Κι αυτό δεν είναι απίστευτο, όπως λένε. Είναι η πραγματικότητα. Η πραγματικότητα είναι ωραία».

Να θυμίσουμε σ’ αυτό το σημείο ότι η κοινωνική Κουζίνα «Ο Άλλος Άνθρωπος» συνεχίζει τη δράση της με μαγειρέματα σε Θησείο και Αιγάλεω. Επίσης, την ερχόμενη Παρασκευή 31 Ιουλίου, στις 6 το απόγευμα, θα βρίσκεται στο Μάτι. «Δεν θέλαμε να πάμε μαζί με τους πολιτικούς και τους παπάδες. Αυτοί πού ήταν τότε; Εμείς πάμε για τους ανθρώπους που ήταν εκεί. Γι’ αυτούς που αντίκρισαν τα καμένα πτώματα. Γι’ αυτούς που επιμένουν και θέλουν το Μάτι να ξαναγίνει όπως ήταν. Να πρασινίσει. Δεν ξεχάσαμε κι ούτε πρόκειται ποτέ»...

 left.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια: