Στην προσπάθεια απαγόρευσης διαδηλώσεων στην Ελλάδα δεν προσβάλλει απλώς την ιστορία αυτής της χώρας αλλά και τη μνήμη του πατέρα της.
Ο Γεώργιος Γεννηματάς ξεκίνησε την...
πολιτική του δράση από τα φοιτητικά του χρόνια όταν οργάνωνε, παράνομες για την εποχή, διαδηλώσεις για το Κυπριακό.
Όπως εξηγούσε στην Εφημερίδα των Συντακτών ο Τάσος Κωστόπουλος «οι διαδηλώσεις για το Κυπριακό ξεκίνησαν στην Αθήνα τον Νοέμβριο του 1951, δύο χρόνια μετά το τέλος του εμφυλίου και τριάμισι πριν από την έναρξη του ένοπλου αγώνα της ΕΟΚΑ… Αν η επίσημη ηγεσία του κινήματος συγκροτούνταν από τους νικητές του πρόσφατου εμφυλίου, η αιχμή του δόρατος στο πεζοδρόμιο επανδρώθηκε από την κοινωνική βάση και τον εύθραυστο οργανωτικό ιστό των ηττημένων».
Σε αυτή τη δεύτερη ομάδα θα βρεθεί ο Γεώργιος Γεννηματάς παίζοντας, όπως λέγεται, καθοριστικό ρόλο στην οργάνωση αρκετών διαδηλώσεων.
Εντυπωσιακές φαίνεται να ήταν οι ομοιότητες στον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπιζε τους διαδηλωτές το οργανωμένο κράτος της εποχής (που στελεχώνονταν από τους νικητές του εμφυλίου και τους πρώην συνεργάτες των ναζί) και ο σημερινός υπουργός δημόσιας τάξης Μιχάλης Χρυσοχοϊδης.
Χαρακτηριστική ήταν η επίσημη ανακοίνωση των εισαγγελέων για τα επεισόδια του συλλαλητηρίου της 19/1/1952:
«Αντελήφθημεν την αξιέπαινον ψυχραιμίαν των αστυνομικών οργάνων κατά τας εξορμήσεις των διαδηλωτών διά ξύλων, λίθων και άλλων αντικειμένων. Είδομεν τους διαδηλωτάς να επιτίθενται κατά των πυροσβεστικών αντλιών, να αποκόπτουν τους σωλήνας των καταβρεκτήρων και να χειροδικούν κατά των πυροσβεστών. Η αστυνομική δύναμις επέδειξε την προσήκουσα ψυχραιμίαν, παρά τας βιαιοπραγίας και την βιαιότητα των διαδηλωτών. («Ελευθερία» 20/1/52).
Μάλιστα, όπως μας θυμίζει ο Τάσος Κωστόπουλος «μετά το πολύνεκρο συλλαλητήριο της 9ης Μαΐου 1956 και τη συνακόλουθη διακήρυξη του Καραμανλή ότι στο εξής θα πατάσσει αμείλικτα «πάσαν αναρχικήν εκδήλωσιν», οι δημόσιες συγκεντρώσεις για το Κυπριακό απαγορεύτηκαν πλήρως, κάθε δε σχετική απόπειρα καταστελλόταν στη γέννησή της από την αστυνομία».
Οι διαδηλωτές φυσικά δεν κάμφθηκαν από τις απαγορεύσεις της αστυνομίας και συγκρούονταν μαζί της σχεδόν σε κάθε διαδήλωση για το Κυπριακό μέχρι και τη δεκαετία του ’60. Οι διαδηλωτές, διαβάζουμε στην ΕΦΣΥΝ «χρησιμοποιούν τα κοντάρια των πλακάτ, νεράντζια, πέτρες και κάθε λογής οικοδομικά υλικά που βρίσκουν στα γιαπιά της πρώιμης -ακόμη- «ανοικοδόμησης» του κέντρου… Πάνω απ’ όλα, στο στόχαστρο των διαδηλωτών μπήκαν πάντως τα (ιδιωτικά) τραμ, τρόλεϊ και κίτρινα λεωφορεία της αγγλικής εταιρείας «Power & Traction» – ο μονοπωλιακός έλεγχος της οποίας πάνω στην ηλεκτροδότηση της χώρας, έργο του δικτάτορα Πάγκαλου και του «δημοκράτη» (ακόμη) υπουργού Συγκοινωνιών Ιωάννη Μεταξά, αποτελούσε το κατεξοχήν (τότε) σύμβολο ημιαποικιακής απομύζησης της ελληνικής κοινωνίας από το ξένο κεφάλαιο».
Αρης Χατζηστεφάνου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου