μεταμνημονιακής-καταχρεωμένης χώρας. Η σειρά των απειλών αλλάζει αναλόγως του πως τις βιώνει κάθε ηλικιακή και κοινωνική ομάδα, πάντως όλες απειλούν όλους.
Παρά την τριπλή συγκυρία των απειλών, νοιώθουμε σχετικά καλά και παραδόξως αμέριμνοι. Θεωρούμε ότι θα τα καταφέρουμε πάλι, με το βλέποντας και κάνοντας. Στα μεν εθνικά οι προκλήσεις αντιμετωπίζονται με πρωτοφανή “ανωτερότητα” και φυσικά κλιμακώνονται, στα δε οικονομικά βαυκαλιζόμαστε με τους ευρωπαϊκούς κρουνούς που αυτοί την φορά θα μας πνίξουν στο χρήμα. Eκεί που σπάμε κάθε ρεκόρ είναι στην προετοιμασία για το δεύτερο κύμα.
Πάντα υπάρχουν και χειρότερα, αν αναλογιστούμε τους αδελφούς Σέρβους που πήγαν μέσα στην πανδημία να κάνουν εκλογές με αποτέλεσμα να φουντώσει το κακό, να χάσουν την ζωή τους πολλοί άνθρωποι, να ξεσπάσουν ταραχές για το νέο lockdown, να απωλέσουν την σοβαρότητα τους όσοι κι εδώ πρότειναν δημοσίως την προσφυγή σε διπλές μάλιστα κάλπες εν μέσω πανδημίας. Νικητής ανεδείχθη φυσικά ο κοροναϊός.
Είμεθα «Βυζαντινοί»;
Κατά τα άλλα «business as usual». Κλίμα βόρβορου συνεχίζει να διαποτίζει την πολιτική ζωή, με τελετουργικό βυζαντινού χαρακτήρα. Στο Βυζάντιο αυτός που έχανε την εξουσία συχνά έπρεπε να διαπομπευθεί στον Ιππόδρομο, περιφερόμενος πάνω σε έναν γάιδαρο με το κοινό να τον πασαλείβει με λάσπες ή ακαθαρσίες στο πρόσωπο. Από τα ανοικτά δάκτυλα εκείνης της χειρονομίας έλκει την καταγωγή της και η χειρονομία της μούντζας.
Χαρακτηριστικό είναι ότι ακόμη και στα εσωτερικά της ΝΔ επικρατεί παρόμοιος βυζαντινισμός. Ιδιαίτερα τα θρυλούμενα για την σχέση θείου – ανηψιού θυμίζουν τον Ιουστινιανό Β', τον Ρινότμητο. Τον νεαρό αυτοκράτορα που έμεινε στην ιστορία ακριβώς γιατί κατάφερε τελικά να έλθει στην εξουσία, παρά τον ατιμωτικό ακρωτηριασμό στον οποίο τον είχαν υποβάλλει οι συγγενείς του. Ελλείψει ΜΜΕ τότε, ένας σίγουρος τρόπος να βγάλεις τότε από το παιγνίδι απειλητικούς συγγενείς ήταν η έγκαιρη τύφλωση ή κάποιος άλλος ακρωτηριασμός που θεωρείτο ασυμβίβαστος με μελλοντική στέψη. Οι πλείστοι πράγματι δεν τα κατάφερναν κι έμεναν απλώς με τις κομμένες μύτες. Ο εν λόγω δεν ήταν πάντως γιός της Θεοδώρας
Είναι απορίας άξιο ποιός τα χρειάζεται όλα αυτά ενώ αντιμετωπίζει αληθινή τριπλή απειλή; Μπροστά στην κορύφωση που συμβολίζει η ισλαμοποίηση της Αγίας Σοφίας η κυβέρνηση δεν δείχνει πάντως να χρειάζεται την ομοψυχία ως εθνική ασπίδα ούτε καν ως μήνυμα προς τους απέναντι. Ίσως γιατί κάτι τέτοιο θα απαιτούσε μια κάποια διαφάνεια στους χειρισμούς, όπως στην πρόσφατη τηλεφωνική επικοινωνία με τον Ερντογάν που φαίνεται ότι μας επιβλήθηκε, με ταπεινωτικές μάλιστα προϋποθέσεις, για να δώσει ωστόσο τη θέση της αμέσως μετά στην 'ανεξάρτητη' απόφαση του τουρκικού δικαστηρίου. Γνώριζε άραγε τις προθέσεις Ερντογάν περί Αγίας Σοφίας ο πρωθυπουργός ή εξαπατήθηκε από τον συνομιλητή; Τι να περιμένουμε από τους Μπάιντεν και τους Μπορέλ αν οι δικοί μας μιλάνε μεταξύ τους μόνο για Μιωνή και Καλογρίτσα;
Για να διαβάσετε ολόκληρο το κείμενο του Παναγιώτη Α. Τζανετή, πατήστε ΕΔΩ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου