Είναι ένα από τα θέματα των ημερών. Όχι «βαρύ» όσο τα πολύ σοβαρά που μας ταλανίζουν (Ερντογάν, κορωνοϊός, εργασιακά, βία), αλλά και αυτό πολύ σοβαρό γιατί δείχνει πόσο έχει βουλιάξει ένα κομμάτι της κοινωνίας. Ένα...
κομμάτι που προέρχεται από τη νεολαία «εδικής συμπεριφοράς», ειδικής ανατροφής, ειδικών συνθηκών ζωής και διασκέδασης όπως ο άθλιος που δημοσιοποίησε ένα βίντεο με προσωπικές
στιγμές της Ιωάννης Τούνη. «Είναι πολύ άσχημο που ζούμε σε μια κοινωνία που όλοι είναι πρόθυμοι να διασύρουν κάποιον προκειμένου να κερδίσουν το ελάχιστο», λέει με λυγμούς η ίδια στην δημόσια εκμυστήρευση της προσωπικής της περιπέτειας. Πολλοί της συμπαραστάθηκαν (και όχι μόνο γυναίκες) αλλά και πολλοί της επιτέθηκαν με μίσος. Σε αυτούς (και όχι μόνο), απαντά με άρθρο του στο oneman.gr ο Νίκος Σταματίνης. Τίτλος του κειμένου «Μια απάντηση στο “καλά, θα κάνουμε ηρωίδα και την Τούνη;”». Μερικά αποσπάσματα ακολουθούν:
Δεν μπορώ ούτε να φανταστώ πόσο αδιανόητα πιεστικό είναι να είσαι ένα δημόσιο πρόσωπο και να υπάρχει ένα βίντεο που σε εμφανίζει να κάνεις σεξ. Να προσπαθείς να το εξαφανίσεις και αυτό να πετάγεται ξανά και ξανά μπροστά σου. Και αντί να είσαι το θύμα της υπόθεσης να γυρνάς στο ίντερνετ και να βρίσκεις επιπλέον υβριστικά σχόλια. Το χειρότερο; Απαξίωση της ίδιας της ύπαρξής σου. Της ηθικής σου ακεραιότητας. Αυτό είναι που περνάει η Ιωάννα Τούνη, κατά δήλωσή της, εδώ και 3 χρόνια. Αυτό είναι που περνάνε και πάρα πολλές ακόμα γυναίκες (σε κάποιες περιπτώσεις και άντρες) σε όλον τον κόσμο (...)
(...) Έχουμε, λοιπόν, μάθει να λέμε για το μίσος που ξερνοβολάει κάθε τόσο το ίντερνετ. Και πράγματι υπάρχει μπόλικο από αυτό. Ομολογουμένως. Αυτή η πρόσβαση στον ελεύθερο σχολιασμό των πραγμάτων και των προσώπων έχει γίνει λούνα παρκ μίσους. Ξέρεις τι είναι αυτός που μούτζωνες κάποτε στην τηλεόραση, τώρα να σε ακούει; Να έχεις επίδραση, ως μάζα, στην ψυχοσύνθεσή του; Έλα όμως που αυτό το μίσος δεν είναι έτσι γενικό και αόριστο. Συνήθως έχει ταυτότητα. Και, παρότι έχει χαρακτηριστικά ξεσπάσματος, αναδεικνύει ηγεμονικές ιδεολογίες. Εν προκειμένω, λοιπόν, το μίσος αφορούσε την Τούνη και όχι αυτόν που τράβηξε το βίντεο. Το ξέσπασμα δεν ήταν γενικά και αόριστα ξέσπασμα. Ήταν ξέσπασμα σεξιστικό. Σε περισσότερες της μιας εκδοχές (...)
(...) Από τη μια, στην ποινικόποιηση του ίδιου του σεξ, όταν σχετίζεται με γυναίκες. Από την άλλη στο πρόσωπο της ίδιας της Τούνη. ΓΙατί κάτω από κάθε “μπράβο” που ακούστηκε για το θάρρος της και που έχει σημασία είτε γίνεται από άντρες είτε, κυρίως φυσικά, από γυναίκες υπήρξε και ένα “καλά, τώρα θα κάνετε ηρωίδα την Τούνη;”. Και εδώ νομίζω είναι ένα κομμάτι στο οποίο πρέπει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να σταθούμε. Σε αυτή την περίφημη ‘ηρωοποίηση’ της Ιωάννας Τούνη. Μια ηρωοποίηση που, λέει, προκύπτει από το γεγονός ότι υποστηρίζεται. Και ιδίως δε υποστηρίζεται από φεμινίστριες. Πράγμα που φαίνεται παράταιρο. Αλλά, σόρι. Δεν είναι (...)
(...) Δεν είναι καθόλου λίγες οι περιπτώσεις που γυναίκες έφτασαν στην αυτοκτονία,επειδή δεν άντεξαν στην πίεση ενός sextape. Άλλες αναγκάστηκαν να βάψουν τα μαλλιά τους, να φύγουν από το σπίτι τους. Χάλασαν σχέσεις, καριέρες, ψυχολογίες. Δυστυχώς, αυτό που τις εξώθησε να φτάσουν σε αυτό το σημείο είναι τα άπειρα χαχανητά και τα απαξιωτικά γελάκια. Η αντίληψη ότι το να παρακολουθήσεις το sextape μιας γυναίκας σε κάνει κοινωνό μιας ομάδας. Είτε αφορά το χωριό σου είτε τη μικρή πόλη σου είτε στην περίπτωση της Τούνη ολόκληρη τη χώρα. Αν ψάχνετε, λοιπόν, πραγματικές ‘κουλτούρες ακύρωσης’ ίσως να κοιτάτε τόσον καιρό σε λάθος σημείο (...)
** Δείτε εδώ ολόκληρο το κείμενο του Νίκου Σταματίνη στο onman.gr.
harddog-sport.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου