Η ανακοίνωση του κυβερνητικού σχήματος, οι πολιτικές επιλογές και οι στροφές, οι κυβερνητικές κρίσεις, τα εσωκομματικά ● Η κυβέρνηση έχει τώρα μπροστά της την οικονομική κρίση και την έξαρση των απολύσεων. Η πανδημία την...
απάλλαξε από την υπερφιλόδοξη προεκλογική υπόσχεση για 4% ανάπτυξη.
To κυβερνητικό σχήμα που ανακοινώθηκε την επομένη των εκλογών της 7ης Ιουλίου είχε τον μεγάλο αριθμό των 21 εξωκοινοβουλευτικών στελεχών, είχε μόλις πέντε γυναίκες και είχε και υπουργούς και υφυπουργούς που προέρχονταν από το εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ και που μαζί με τους γενικούς γραμματείς φτιάχνουν μια ολόκληρη... πράσινη συνιστώσα.
Από τη δομή της κυβέρνησης ασφαλώς ξεχωρίζει η απόφαση του Κυριάκου Μητσοτάκη να εντάξει το πολύ σοβαρό ζήτημα του προσφυγικού αλλά και της αντεγκληματικής πολιτικής κάτω από τη σκέπη του σκληρού δόγματος του νόμου και της τάξης, δημιουργώντας ένα υπερυπουργείο Προστασίας του Πολίτη υπό τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη. Η μεταφορά εκεί της αρμοδιότητας για τις φυλακές είναι βέβαια πρωτοφανής και αντίθετη με τις συστάσεις του Συμβουλίου της Ευρώπης, ενώ για την κατάργηση του υπουργείου Μετανάστευσης χρειάστηκαν να περάσουν έξι μήνες προκειμένου ο πρωθυπουργός, αισθανόμενος και την πίεση της βάσης της Ν.Δ. για τους χειρισμούς του στο προσφυγικό, να παραδεχτεί το λάθος του και να αποφασίσει να το επανασυστήσει.
Υπερσυγκεντρωτική δομή
Αλλά τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην άσκηση εξουσίας θα είχε βέβαια η νέα υπερσυγκετρωτική δομή του διογκωμένου πλέον μεγάρου Μαξίμου, η οποία ονομάστηκε Προεδρία της Κυβέρνησης και ανέλαβε τον συντονισμό του κυβερνητικού έργου και τον έλεγχο των υπουργών, ενώ ο έλεγχος στο ίδιο το κράτος θα γινόταν μέσω της δημιουργίας του λεγόμενου «επιτελικού κράτους».
Στο πρώτο υπουργικό συμβούλιο ο Κυρ. Μητσοτάκης, επιχειρώντας να εμφανιστεί πολέμιος της οικογενειοκρατίας, απαγόρευσε στους υπουργούς και υφυπουργούς την πρόσληψη συγγενών πρώτου και δεύτερου βαθμού, αλλά διατήρησε για τον εαυτό του το δικαίωμα να τοποθετήσει στη θέση του διευθυντή του γραφείου του τον ανιψιό του Γρηγόρη Δημητριάδη (γιο της αδελφής του, Κατερίνας Μητσοτάκη).
Ασφαλώς το γεγονός ότι τα ανίψια θεωρούνται τυπικά συγγενείς τρίτου βαθμού δεν μπορεί να αμβλύνει τις εντυπώσεις, ενώ τελικά φάνηκε ότι πέρα από την επικοινωνιακή διάσταση του θέματος, η επίκληση της καταπολέμησης της οικογενειοκρατίας από τον κ. Μητσοτάκη έγινε μόνο και μόνο προκειμένου να αφήσει εκτός κυβερνητικού σχήματος την αδελφή του Ντόρα Μπακογιάννη, την οποία ήθελε να αποστρατεύσει.
Πρόσωπα
Ηχηρή απουσία από την κυβέρνηση ήταν βέβαια αυτή της Ολγας Κεφαλογιάννη. Η κ. Κεφαλογιάννη είπε «όχι» στην πρόταση του κ. Μητσοτάκη να αναλάβει υπουργός Τουρισμού, καθώς οι δυο τους είχαν παλαιότερα συζητήσει για συνένωση των υπουργείων Τουρισμού και Πολιτισμού με μια αναπτυξιακή λογική, την οποία τελικά ο πρωθυπουργός επέλεξε να μην πραγματοποιήσει.
Επιγραμματικά αναφέρουμε ότι αντιδράσεις τότε είχαν υπάρξει τόσο για την τοποθέτηση στη θέση του υφυπουργού Περιβάλλοντος, του Δημήτρη Οικονόμου, ο οποίος μέχρι πρότινος εμφανιζόταν ως σύμβουλος της Lamda Development στις διαπραγματεύσεις που η εταιρεία έκανε με την Πολιτεία για το θέμα της επένδυσης του Ελληνικού, όσο και για τον διορισμό στη θέση του γεν. γραμματέα Δημόσιας Τάξης του Κωνσταντίνου Τσουβάλα, που είχε αποπεμφθεί από αρχηγός της ΕΛ.ΑΣ., μαζί με τον αρχηγό της Πυροσβεστικής, μετά τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι, γεγονός που επιβεβαίωσε την προεκλογική πολιτική εκμετάλλευση της τραγωδίας από τη Ν.Δ.
Εκκλησία
Μία από τις πρώτες κινήσεις του Κυρ. Μητσοτάκη ήταν ο οριστικός ενταφιασμός μαζί με τον αρχιεπίσκοπο της συμφωνίας που είχε ανακοινώσει ο κ. Ιερώνυμος μαζί με τον Αλ. Τσίπρα, και η απόφαση να επιστρέψουν στο μηδέν το ζήτημα του μαθήματος των Θρησκευτικών και, το κυριότερο, το θέμα της περιουσίας της Εκκλησίας. Αίσθηση είχε προκαλέσει και η απόφαση του πρωθυπουργού να τοποθετήσει επικεφαλής της επιτροπής «Ελλάδα 2021», για τις εκδηλώσεις οι οποίες θα γίνουν για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση, τη Γιάννα Αγγελοπούλου, φανερώνοντας τις προθέσεις του για ένα ριμέικ της φιέστας των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004.
Η Συμφωνία των Πρεσπών
Αλλά από νωρίς φάνηκε και η στροφή του κ. Μητσοτάκη στο θέμα της Συμφωνίας των Πρεσπών. Ηδη από την τοποθέτηση στη θέση του γεν. γραμματέα Αθλητισμού του πρώην βουλευτή του Ποταμιού, Γιώργου Μαυρωτά, ο οποίος, όπως και το κόμμα του, είχε κρατήσει συνεπή στάση απέναντι στις θέσεις του, ψηφίζοντας τη Συμφωνία.
Παράλληλα, ενώ προεκλογικά η Ν.Δ. χαρακτήριζε τη Συμφωνία «επαίσχυντη», μετεκλογικά έριξε τους τόνους και άρχισε να ζητά από τη Βόρεια Μακεδονία την πιστή εφαρμογή της, την ώρα που υπουργοί της κυβέρνησης άρχισαν να δηλώνουν για τη Συμφωνία ότι «αν εφαρμοστεί απαρέγκλιτα και από τις δύο πλευρές, μπορούμε να ελπίζουμε σε ένα καλύτερο μέλλον».
Ο Σαμαράς
Η στάση αυτή του πρωθυπουργού αποτέλεσε βέβαια «άδειασμα» προς τον Αντώνη Σαμαρά, στου οποίου τη σκληρή ατζέντα είχε προσχωρήσει προεκλογικά, ενώ ακόμα ένα «άδειασμα» προς τον πρώην πρωθυπουργό ήρθε για την υπόθεση Novartis. Εκεί, αντίθετα με τις επιδιώξεις Σαμαρά, ο πρωθυπουργός επέλεξε τελικά να μη βάλει στο κάδρο της προανακριτικής τον Αλ. Τσίπρα, υπολογίζοντας ότι αν το κάνει θα ενισχύσει το προφίλ του πολιτικού του αντιπάλου και θα πλήξει το «συναινετικό» προφίλ που καλλιεργούσε για τον εαυτό του, και αποφάσισε σύσταση προανακριτικής επιτροπής μόνο για τον Δ. Παπαγγελόπουλο.
Το θέμα μάλιστα είχε νωρίτερα διχάσει το εσωτερικό της Ν.Δ., με στελέχη της κεντροδεξιάς της πτέρυγας να διαφωνούν έντονα με τη διενέργεια εξεταστικής ή προανακριτικής επιτροπής και με τις σχετικές επιδιώξεις των σαμαρικών. Αλλά το επιδεικτικό γύρισμα της πλάτης του κ. Μητσοτάκη στον κ. Σαμαρά είχε φανεί ήδη από την επιλογή του Μαργαρίτη Σχοινά για τη θέση του Ευρωπαίου επιτρόπου, την οποία ο πρώην πρωθυπουργός επιθυμούσε διακαώς. H σκληρή αντίδραση του πρώην πρωθυπουργού, που πλέον είχε στρέψει το βλέμμα στη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας, δεν θα αργούσε να έρθει...
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου