Εάν αποσυνθέσεις την Ελλάδα...

... στο τέλος θα δεις να σου απομένουν...

Γεια σας πιτσιρίκια,
Ας θυμηθούμε τα λόγια του γλυκανάλατου νομπελίστα ποιητή μας:
“Εάν αποσυνθέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι. Που σημαίνει: με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις”.
Η Ελλάδα βρίσκεται σε διαδικασία...

αποσύνθεσης.

Μένει να δούμε τι θα προκύψει.

Δεν ξέρω για εσάς αλλά, προσωπικά, εγώ δεν περιμένω να δω ούτε ελιές ούτε αμπέλια.

Ποτέ δεν μου άρεσε ο Ελύτης. Έγραφε μεν ωραία αλλά πολύ ουδέτερα.

Βέβαια, τον εκτίμησα μόνο όταν διάβασα την συνέντευξή του, μετά την γνωριμία του με τον Πικάσο.

“Το καλοκαίρι του ’51 που η τύχη το ‘φερε να ζήσω για δεύτερη φορά κοντά στον Picasso (στη Γαλλία). Ο Picasso με το παράδειγμά του, μ’ έβγαλε από πολλά συμπλέγματα, κυρίως από τη δυσκολία συναρμογής ανάμεσα στο Δυτικό και το Ανατολικό πνεύμα. Ο Picasso ήταν σχεδόν ένας αρχαίος Έλληνας κοντά μου. Μισόγυμνος, γεροδεμένος, μαυρισμένος από τον ήλιο, κατοικούσε, στο πείσμα των εκατομμυρίων του, σ’ ένα μικρό ταπεινό σπιτάκι του Vallauris, απ’ αυτά που θυμίζουν τα δικά μας τα νησιώτικα. Κυκλοφορούσε μ’ ένα βρακί, ζωγράφιζε, κατέβαινε στο Golf-Juan μπάνιο, έτρωγε τον περίδρομο, κι έπεφτε με τα τέσσερα, για να κάνει το αλογάκι στην Paloma, το μικρό του τότε κοριτσάκι. Την αίσθηση που οι Έλληνες είχανε απαρνηθεί –του ήλιου και του έρωτα στην πρώτη, στην αρχική τους σημασία-, την ασκούσε σαν παλιός μυθικός βασιλιάς που το μεγαλείο του δεν βρίσκεται στην ισχύ και στην εξουσία, αλλά στις απλές κι άνετες χειρονομίες του.”


Δεν έχουν αλλάξει και πολλά από τότε.

Ακόμα συμπλεγματικοί, ρατσιστές, θρησκόληπτοι και γενικά χαμένοι στην μετάφραση είμαστε.

Εγώ, πάντως. την περιγραφή του Πικάσο την ζήλεψα.

Μπορώ άνετα να με φανταστώ με ένα βρακί όλη μέρα χειμώνα καλοκαίρι σε ένα νησί να την περνάω φίνα με μικρή παρέα και καλό κρασί.

Είμαι χαρούμενος γιατί και φέτος θα ζήσω το όνειρό μου έστω και για 10 μέρες στην αγαπημένη μου ερημιά.

Είμαι περισσότερο χαρούμενος γιατί και φέτος οι αγαπημένοι μου θα με ακολουθήσουν, καθώς δείχνουν να την απολαμβάνουν το ίδιο.
Με πολλή αγάπη

Γιώργος

(Αγαπητέ Γιώργο, όντως δεν μπορείς να αποσυνθέσεις την Ελλάδα γιατί είναι σε αποσύνθεση. Και έχει αρχίσει να μυρίζει κιόλας. Ο Ελύτης ήταν πολύ ατσαλάκωτος. Έπαιρνε πολύ στα σοβαρά τον εαυτό του ο Ελύτης. “Παγώνι” τον είχε χαρακτηρίσει ο Ηλίας Πετρόπουλος, ο οποίος, βέβαια, τους είχε θάψει όλους. Λογικό ήταν ο Ελύτης να εντυπωσιαστεί από τον τρόπο που ζούσε ο Πικάσο, αφού ο Ελύτης προερχόταν από την μικροαστική ελληνική κοινωνία, που έχει μεγάλη σημασία -ακόμα και σήμερα- “τι θα πει ο κόσμος”. Υποθέτω πως ο Ελύτης είχε ένα πρόσωπο στην Ελλάδα και ένα άλλο στο εξωτερικό. Για παράδειγμα, έχω διαβάσει πως του άρεσε η ρουλέτα αλλά ποτέ δεν έπαιξε στην Ελλάδα. Γιατί τι θα πει ο κόσμος; Σου εύχομαι να είσαι με ένα βρακί όσο περισσότερο μπορείς. Εγώ είμαι με ένα βρακί -ή και χωρίς βρακί- κάθε καλοκαίρι, αν και φέτος δεν έχω φορέσει το βρακί ακόμα. Αλλά πού θα πάει; Να είσαι καλά και να περάσετε όμορφα. Την αγάπη μου.)...

pitsirikos