Καθόμασταν με τον Καρέμ στο σκαλοπάτι κουρασμένοι. Μασουλούσαμε από ένα άψητο τοστ, δεν είχαμε προλάβει να φάμε, περνούσαν καραβάνια οι άνθρωποι, τα τηλέφωνα χτυπούσαν ασταμάτητα, που χρόνο. Γυρνά και...
μου λέει: «Δεν έχει χειρότερο από το ξεριζωμό. Μόνο για τα παιδιά μου ζω να βρουν κάπου να ριζώσουν». Δεν ήταν η πρώτη φορά που το άκουγα. Μα εκείνη τη στιγμή μου παίζει παράξενο παιχνίδι ο νους μου και έρχεται μπροστά μου η εικόνα της θείας Μαρίας στην Κάλυμνο- καθόμασταν στο κατώφλι της και έβλεπε τη θάλασσα. Δε μιλούσε, είχε τα χέρια σταυρωμένα στην ποδιά της και σε κάποια στιγμή λέει ξαφνικά «Δε θα δω ποτέ το καράβι που θα φέρει πίσω το Μικέ μου από το Βέλγιο. Με τον καημό του θα πεθάνω. Δεν έχει χειρότερο από τον ξεριζωμό». Παγκόσμια ημέρα του πρόσφυγα και σκατά. Δεν έχετε ιδέα. Χαιρετισμούς στα καρντάσια που θα κάνουν σήμερα στην πλατεία Σαπφούς αυτό που μπορούν. Χαιρετίσματα σε όσους ανά το κόσμο βάζουν πλάτες κάθε μέρα. Χαιρετίσματα Καρέμ, θεία Μαρία δε σε ξεχνώ.
Γιώργος Τυρίκος - Εργάς
(Από το fb)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου