είναι βέβαιο πως τον καιρό του κορονοϊού, η κατάληψή τους αποκτά διττό νόημα.
Το πρότυπο το έθεσε η Αρχαία Ελληνική Αγορά. Ο αστικός δημόσιος χώρος όπου όλοι οι άνθρωποι που νογούνται λεύτεροι έχουν ίσο λόγο και κρίνουν τα κακώς κείμενα. Και αν στη Ρώμη και το Βυζάντιο το ρόλο αυτό τον έπαιζε συχνά και ο Ιππόδρομος, μετά τη Γαλλική Επανάσταση οι πλατείες ξαναγυρίζουν στο αρχαίο πρότυπο, γίνονται αγορές, τόποι διαμαρτυρίας, τόποι απαίτησης απόδοσης δικαιοσύνης, άρα γίνονται τόποι θυσίας και επίδειξης του πιο βάρβαρου προσώπου της εκάστοτε εξουσίας, τόποι επίδειξης ωμής δύναμης και εκτελέσεων.
Από την πλατεία Συντάγματος και τον ελληνικό αγώνα για Σύνταγμα, την εποχή του Όθωνα, ως την πλατεία Ομονοίας στην Ακρά της Γκάνας, την πλας ντε λα Κονκόρ του Παρισιού το Μάη του ’68 ως την Πάτερνοστερ του Λονδίνου και του Occupy, την Σαγιέντ που έγινε Αζαντί (Ελευθερίας) της Τεχεράνης το ’79 και την Ταχρίρ του Καϊρου πριν λίγα χρόνια, από την πλατεία των Ανακτόρων της Αγίας Πετρούπολης ως την πολίτικη Τακσίμ, από το ξέσπασμα των κομμουνάριων στην πλας Βαντόμ, το 1871, ως την πλατεία Αξιοπρέπειας το 2019 στη Χιλή, οι πλατείες που χτίστηκαν ή και βαπτίστηκαν προς δόξαν τυράννων και εξουσιαστών γίναν τόποι αντίστασης, λαϊκής ανάτασης και πολιτικής αντιπαράθεσης, κάποτε νικηφόρες για μας. Και είναι πλατείες που τα ονόματά τους, ειδικά όταν τις ξαναβαπτίσαμε την ώρα της εξέγερσης, ταυτίστηκαν με τους αγώνες για Αξιοπρέπεια και έγιναν σύμβολα σε ολόκληρο τον κόσμο. Αντιμετωπίστηκαν παντού με τον ίδιο τρόπο. Η παρουσία των δυνάμεων καταστολής στα σκαλιά του μνημείου του Λίνκολν, η επίδειξη της βαρβαρότητας έναντι των φωνών για δημοκρατία και δικαιοσύνη, οι μασκοφόροι συντεταγμένοι απέναντι στον ανοικτό χώρο της ειρηνικής λαϊκής διαμαρτυρίας είναι υπενθύμιση της μόνιμης απάντησης της εξουσίας στις πλατείες, όπου γης.
Για να διαβάσετε ολόκληρο το κείμενο, πατήστε ΕΔΩ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου