Σχεδόν όλα τα μέσα ανήκουν με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο σε επιχειρηματίες φίλα προσκείμενους στη Νέα Δημοκρατία ή σε ανθρώπους που εξαρτούν είτε την επιβίωση είτε το «παντεσπάνι» τους από το δημόσιο χρήμα. Χρήμα το οποίο...
η κυβέρνηση σκορπίζει αφειδώς για να εξαγοράσει αυτά τα Μέσα.
Δύο βασικές προϋποθέσεις που πρέπει να πληροί κάθε μέσο ενημέρωσης είναι η ανεξαρτησία από το κράτος και από τα κάθε είδους οικονομικά συμφέροντα. Μ’ αυτόν τον τρόπο μπορεί να θεωρηθεί ότι παρέχει αξιόπιστη και έντιμη ενημέρωση. Δεν λέω αντικειμενική, γιατί ο όρος αυτός εγείρει πολλές συζητήσεις. Η προσέγγιση της αλήθειας γίνεται πάντα υπό κάποια προοπτική και πάντα με τους περιορισμούς που επιβάλλουν η θέση, οι απόψεις, οι εμμονές και η ιδεολογία των δημοσιογράφων του.
Ωστόσο, σήμερα η πλειονότητα των ΜΜΕ διεθνώς ανήκει σε γιγαντιαίους επιχειρηματικούς ομίλους ή μεγιστάνες του πλούτου, οι οποίοι τα ποδηγετούν με τη «γραμμή» τους υπηρετώντας αποκλειστικά τα δικά τους καιροσκοπικά οικονομικά συμφέροντα. Και φυσικά δεν μιλώ για χώρες όπου τα ΜΜΕ είναι άμεσα ή έμμεσα ελεγχόμενα από το κράτος και τους ηγέτες, οι οποίοι τους επιβάλλουν τι μπορούν και τι δεν μπορούν να πουν ή να γράψουν.
Σήμερα στην Ελλάδα έχει διαμορφωθεί μια κατάσταση –την οποία η σημερινή κυβέρνηση έχει φτάσει στις ακραίες της συνέπειες– που θα μπορούσαμε να αποδώσουμε με τον όρο «πολυφωνική μονοφωνία». Δηλαδή υπάρχουν δεκάδες (για να μην πω εκατοντάδες) μέσα ενημέρωσης –κάτι που παραπέμπει τυπικά σε πλουραλισμό– τα οποία όμως εκπέμπουν όλα το ίδιο μήνυμα χρησιμοποιώντας διαφορετικές (;) εκφράσεις. Το μήνυμα αυτό συνοψίζεται στον εξωραϊσμό της κυβερνητικής πολιτικής και στο λιβάνισμα του πρωθυπουργού με όρους προσωπολατρίας τύπου Βόρειας Κορέας.
Σχεδόν όλα τα Μέσα ανήκουν με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο σε επιχειρηματίες φίλα προσκείμενους στη Νέα Δημοκρατία ή σε ανθρώπους που εξαρτούν είτε την επιβίωση είτε το «παντεσπάνι» τους από το δημόσιο χρήμα. Χρήμα το οποίο η κυβέρνηση σκορπίζει αφειδώς για να εξαγοράσει αυτά τα Μέσα.
Η αδιαφανής διανομή των χρημάτων ακόμα και σε ανύπαρκτα ή ανυπόληπτα και υποκοσμιακά «ΜΜΕ» αποτελεί ευθεία επίθεση της κυβέρνησης στην ανεξαρτησία του Τύπου, η οποία πρέπει να αντιμετωπιστεί ως τέτοια. Οι δημοσιογραφικές ενώσεις και οι πολίτες οφείλουν να δράσουν εδώ και τώρα, ώστε να αναγκαστεί η κυβέρνηση να δώσει λόγο για τη διασπάθιση είκοσι εκατομμυρίων ευρώ σε μια περίοδο που ο κόσμος της εργασίας αγωνιά για το αύριο.
Η πολιτική του παλαιού δικομματισμού Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ στον χώρο του Τύπου εδραίωσε στο καθημερινό μας λεξιλόγιο τον όρο «διαπλοκή», ο οποίος παραπέμπει στη δυσώδη σχέση κυβερνήσεων - τραπεζών - ΜΜΕ με θαλασσοδάνεια δανεικά και αγύριστα και επικράτηση της προπαγάνδας και της παραπληροφόρησης προς όφελος της πολιτικής εξουσίας.
Τα προηγούμενα χρόνια η τεχνογνωσία για την εξαγορά ΜΜΕ κατακτήθηκε με το αμαρτωλό ΚΕΕΛΠΝΟ και τις περίφημες «καμπάνιες» του με «κοινωνικά μηνύματα». Η σημερινή κυβέρνηση, μέσα στην πρεμούρα της να ξεπεράσει εκείνα τα κατορθώματα αλλά και στην αίσθηση αλαζονείας που τη διακρίνει, μπλέχτηκε σ’ ένα κουβάρι και βρίσκεται εγκλωβισμένη σε αδιέξοδο.
Ο πρωθυπουργός βρίσκεται αιχμάλωτος μιας δύσκολης εξίσωσης: ή πρέπει να αποπέμψει τον Στέλιο Πέτσα για τον άθλιο χειρισμό του στο θέμα ή να τον κρατήσει και να χρεωθεί προσωπικά την ευθύνη. Και στις δύο περιπτώσεις όμως δεν θα βγει κερδισμένος: θα παραμείνει υπόλογος για τις δικές του επιλογές προσώπων και για την ενορχήστρωση της εξαγοράς του Τύπου.
Η ενημέρωση που εξαρτάται από κυβερνητικά «δωράκια» είναι αναξιόπιστη, προβληματική και ύποπτη και κυρίως βρίσκεται «απέναντι» από τη βασική αποστολή της, που δεν είναι άλλη από την άσκηση ελέγχου της εξουσίας.
Τάσος Τσακίρογλου
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου