«Δέκα χρόνια από την τραγωδία της #marfin. Τρεις ανθρώπινες ζωές θυσία στον βωμό της...
μισαλλοδοξίας και του διχασμού. Τιμούμε τη μνήμη τους και εύχομαι να μην ξαναζήσουμε ποτέ στη χώρα μας εκδηλώσεις ακραίας πόλωσης και τυφλής βίας».
Είναι θετικό ότι η κ. Πρόεδρος θυμήθηκε τα θύματα εκείνης της εγκληματικής ενέργειας και τίμησε την μνήμη τους. Δεν είναι όμως καθόλου θετικό το γεγονός ότι τοποθετήθηκε τόσο μεροληπτικά και τόσο αποσπασματικά αναφορικά με το έγκλημα.
Η κ. Σακελλαροπούλου αποδίδει τον θάνατο τριών, όπως λέει, ανθρώπων στην μισαλλοδοξία και στον διχασμό εκείνων των ημερών ή εκείνης της ημέρας, της 5ης Μαΐου του 2010. Ξεχνάει και μεροληπτεί.
Τι ξεχνάει;
Ξεχνάει ότι τα θύματα δεν ήταν τρία αλλά τέσσερα καθώς ο ένας από τους τρεις νεκρούς ήταν μια έγκυος γυναίκα.
Ξεχνάει ότι η τραγωδία έγινε στη διάρκεια μεγάλων λαϊκών διαδηλώσεων ενάντια στην δανειακή σύμβαση που μας έβαλε στα μνημόνια και η οποία υπογράφηκε τρεις ημέρες αργότερα από την τότε κυβέρνηση. Ουδείς, όμως, εκείνο το διάστημα τόλμησε να χρεώσει ευθύνη για την τραγωδία στους διαδηλωτές και στους φορείς που οργάνωσαν τα συλλαλητήρια. Η γενίκευση της ευθύνης και οι αναφορές περί «συλλογικού εγκλήματος», «τυφλού μίσους» και «διχασμού» είναι κατασκευές εκ των υστέρων που όμως δεν εδράζονται σε κανένα πραγματικό γεγονός και υπηρετούν πολιτικές σκοπιμότητες.
Ξεχνάει ότι σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος και οι κοινωνικές οργανώσεις καταδίκασαν τη δολοφονία και δεν ήταν λίγοι εκείνοι που μίλησαν για στημένη προβοκάτσια.
Στη βάση όλων αυτών τίθεται το ερώτημα: πως μπορεί η ανώτατη Πολιτειακή παράγοντας της χώρας να μιλάει για «θυσία στον βωμό της μισαλλοδοξίας και του διχασμού» και να ταυτίζεται με τις εκ των υστέρων κατασκευές. Ποιοι ήταν οι φορείς της μισαλλοδοξίας και του διχασμού; Μπορεί η δολοφονική δράση μιας μικρής ομάδας ανθρώπων, ενδεχομένως και στημένων προβοκατόρων, να συνιστά κλίμα μισαλλοδοξίας και διχασμού;
Που μεροληπτεί η κ. Πρόεδρος;
Μεροληπτεί καθώς στο μήνυμά της δεν λαμβάνει καθόλου υπόψιν της το γεγονός ότι από την ελληνική δικαιοσύνη κρίθηκαν ένοχοι- για φόνο εξ’ αμελείας των τριών υπαλλήλων, για τις σωματικές βλάβες άλλων 21 υπαλλήλων και για πολλαπλές παραλείψεις στα μέτρα πυρασφάλειας και στην εκπαίδευση του προσωπικού- ο διευθύνων σύμβουλος της Marfin, ο υπεύθυνος ασφαλείας του κτιρίου και η διευθύντρια του καταστήματος. Ουδέποτε όμως αυτοί καταδικάστηκαν για τον φόνο εξ αμέλειας του αγέννητου παιδιού.
Μεροληπτεί γιατί παρακάμπτει το γεγονός- ενώ ως πρώην ανώτατη δικαστικός πρέπει να το γνωρίζει- ότι η ελληνική δικαιοσύνη έχει αποφανθεί ότι ««Ο θάνατος των υπαλλήλων της Marfin θα είχε αποφευχθεί εάν δεν είχε τεράστια προβλήματα ασφαλείας το συγκεκριμένο κατάστημα της οδού Σταδίου». Εκτός κι αν εκεί βλέπει- δεν το πιστεύουμε- η κ. Σακελλαροπούλου το διχασμό και την μισαλλοδοξία. Στην εργοδοτική συμπεριφορά που εξανάγκασε τους εργαζόμενους να πάνε να εργαστούν και να μην εγκαταλείψουν τη θέση τους, χωρίς να έχουν πυρασφάλεια και με την έξοδο κινδύνου κλειδωμένη.
Εν κατακλείδι, είμαστε απολύτως βέβαιοι ότι η κ. Πρόεδρος ειλικρινώς τιμάει την μνήμη των νεκρών της Marfin. Γιατί όμως δεν λέει τίποτα για το γεγονός ότι οι αποζημιώσεις των συγγενών των θυμάτων εκκρεμούν ακόμη στη δικαιοσύνη. Ως πρώην ανώτατη δικαστικός κάτι θα έπρεπε να πει γι’ αυτό το ζήτημα έστω και ως παρότρυνση στους πρώην συναδέλφους της. Έστω και ως αυτοκριτική για τον χώρο από τον οποίο προέρχεται. Κυρίως όμως για την δικαίωση των οικογενειών των ανθρώπων που χάθηκαν...
Γιώργος Πετρόπουλος
Πηγή: efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου