Πρέπει να έχουν περάσει πάνω από 10 χρόνια από τότε που ξεκίνησα να σε παρακολουθώ, παιδί του λυκείου ακόμα, και χωρίς υπερβολή θα έλεγα πως ελάχιστες είναι οι αναρτήσεις σου που δεν έχω διαβάσει.
Ενθουσιάστηκα από την αρχή με τη γραφή σου, συμφώνησα πολλές φορές με τις...
απόψεις και τις διαπιστώσεις τις δικές σου, αλλά και των υπολοίπων αναγνωστών σου. Με έπιασα να συμμερίζομαι απόλυτα τους προβληματισμούς τους, με αποκορύφωμα αυτούς του Μιχάλη πριν μερικές μέρες, που υπήρξαν και η αφορμή για να σου γράψω επιτέλους.
Πρώτη φορά είπα μέσα μου “Μεγάλε δεν είσαι μόνος σου, υπάρχουν κι άλλοι νέοι άνθρωποι με ακριβώς τους ίδιους προβληματισμούς”.
Έχω βαρεθεί να με λένε γραφικό κάθε φορά που μιλάω για την μαφία που λυμαίνεται τον τόπο (τα έχει πει ο Χάρρυ Κλυνν), για τον βιασμό του περιβάλλοντος και πώς μας επηρεάζει (αν και έχω κάνει σχετικές σπουδές), για την απουσία δικαιοσύνης (ό,τι πιο εύστοχο έχεις γράψει ποτέ), για το ότι ουσιαστικά δεν έχουμε δημοκρατία και πολλά άλλα που καθορίζουν τις ζωές μας.
Είναι λυπηρό το ποσοστό των νέων συνανθρώπων μου, που όχι μόνο δεν προβληματίζονται στο ελάχιστο, αλλά αντικρούουν με περισσή αυτοπεποίθηση και βεβαιότητα τις σκέψεις μου.
Νιώθω συχνά πως είμαι υπερβολικά αντιδραστικός -εντάξει είμαι λίγο παραπάνω από όσο πρέπει μερικές φορές-, αλλά όσο περνούν τα χρόνια με πιάνω να αμφισβητώ όλο και πιο πολλά πράγματα γύρω μου και να επιζητώ την αλήθεια, χωρίς συμβιβασμούς και υποχωρήσεις.
Έχω βαρεθεί να βλέπω παντού γύρω μου νέους που ψάχνουν απεγνωσμένα μια δουλειά να ξεκινήσουν την “καριέρα τους”, μια καριέρα που προβλέπει 10-12 ώρες δουλειά τη μέρα με αντάλλαγμα έναν μισθό που τις περισσότερες φορές δεν αρκεί ούτε για τα βασικά και όταν αυτός είναι μεγαλύτερος και παχυλός συνοδεύεται από την απαίτηση να μην έχεις άλλες ασχολίες παρά μόνο τη δουλειά.
Όλα αυτά γιατί;;; Για να μπορέσεις μετά από 30-40 χρόνια (αν ζεις) να χαρείς την ησυχία σου και το μεγάλο σου σπίτι; Αν είσαι τυχερός και πάρεις σύνταξη.
Μα είναι ζωή αυτή;;; Να ζεις για 3 βδομάδες άδεια τα καλοκαίρια και για τη ζωή μετά τα 65;
Φίλη που αμείβεται με 700 € για 10 ώρες δουλειά γραφείου τη μέρα να μου λέει πως “δεν μπορεί άλλο στο σπίτι με την καραντίνα και θέλει να γυρίσει στη δουλειά της”. Είναι δυνατόν;
Να παίρνω τηλέφωνο άλλους που δουλεύουν από το σπίτι και να μου λένε πως δούλευαν από τις 9.00 το πρωί ως τα μεσάνυχτα γιατί “δεν είχα τίποτα άλλο να κάνω”.Θλίψη.
Είναι δυνατόν άνθρωποι 25 και 30 χρόνων να μην έχουν τίποτα καλύτερο να κάνουν;
Έχω βαρεθεί να ακούω πως δεν υπάρχουν εναλλακτικές, “τι άλλο να κάναμε;” μου λένε, “αφού δεν υπάρχουν λεφτά για περισσότερα τεστ”, “πρέπει να πάρουμε κι άλλα δάνεια”, “κακώς δε σταμάτησαν να πληρώνουν τους καθηγητές και του δημόσιους υπαλλήλους, αφού δε δουλεύουν”, “και τι να κάνουμε, να αφήσουμε τόσο πετρέλαιο επειδή είναι ζώνες Natura;”, “κι αυτός ο Βαρουφάκης πολύ νάρκισσος είναι, δεν μου αρέσει η φάτσα του, άσε που μας χρέωσε και 100 δισ.”, “δηλαδή συμφωνείς με τη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ την Πρωτομαγιά;; Ούτε στη Βόρεια Κορέα να είμαστε”, “τι εννοείς πως της Μαρφίν δεν την έκαψαν οι αναρχικοί και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ;”, “καλά έκαναν και έδωσαν λεφτά στα κανάλια, να μην πληγούν οι εργαζόμενοί τους” και πολλά άλλα “όμορφα” που δεν μου έρχονται τώρα.
Οι “βεβαιότητες”, που λέει και ο Μιχάλης, που προωθούνται συστημικά και δεν αμφισβητούνται από τους νέους είναι το πιο θλιβερό της υπόθεσης.
Ίσως δεν είμαι καλός σε αυτό, αλλά δεν έχω καταφέρει να αφυπνίσω κανέναν, μόνο να με θεωρούν αντιδραστικό και γραφικό έχω καταφέρει.
Μία νέα γενιά που δεν ξέρει τι πάει να πει αμφισβήτηση, νέοι άνθρωποι με πτυχία και μυαλό, που τα χρησιμοποιούν μόνο για διεκπεραιωτικές και βαρετές δουλειές, επειδή “όταν τα βλέπεις στο λογαριασμό στο τέλος του μήνα είναι ωραία η αίσθηση”.
Καμία διάθεση για δημιουργία, για αλλαγή, για διεκδίκηση, σκάνε και κολυμπάνε.
Η δουλειά δεν τους αφήνει χρόνο και διάθεση για καλύτερη ενημέρωση, για στοχασμό, για προβληματισμό, για αμφισβήτηση του τρόπου ζωής τους.
Μια επίπλαστη ευτυχία, μέσα στη ρουτίνα και τον συμβιβασμό, την ώρα που κάποιοι άλλοι αυξάνουν κατά μερικά δις τις περιουσίες τους και κάποια δις άλλων πασχίζουν για ένα πιάτο φαγητό και ένα ποτήρι νερό.
Και το θεωρούν φυσιολογικό.
Όλα λάθος.
Αλλά δεν πειράζει, θα τη βρω την ισορροπία μου, δεν θα με πιάσει κατάθλιψη.
Είμαι από τους τυχερούς αυτού του κόσμου, γι’αυτό και έχω την ευχέρεια να κάνω όλες αυτές τις σκέψεις και τους προβληματισμούς.
Στο κατώφλι των 30 είναι μία πολυτέλεια αυτή.
Σπούδασα πολλά χρόνια, δούλεψα λίγο από εδώ κι από εκεί, προσπαθώντας να κάνω τα χόμπι μου επάγγελμα, αλλά τώρα με τον ιό και την επερχόμενη κρίση θα σφίξουν τα πράγματα.
Ελπίζω τουλάχιστον να έχουμε ένα ήσυχο καλοκαίρι -όσο γίνεται με τόσες σκέψεις-, και να μην τα τινάξει όλα ο Κούλης παρέα με τον κορωνοϊό στον αέρα.
Δεν υπάρχει ομορφότερο πράγμα από τα ελληνικά νησιά το καλοκαίρι και εύχομαι -αν και κουτσερεμένη η σεζόν- να τα ευχαριστηθείς.
Ευχαριστώ που εν μέσω της παράνοιας που επικρατεί τόσα χρόνια δίνεις βήμα σε ανθρώπους όπως ο Άρης, ο Ηλίας, ο Βασίλης, ο Μιχάλης, ο Κώστας και πολλοί άλλοι, για να μην νιώθουμε ότι είμαστε μόνοι στις σκέψεις μας.
Αξέχαστος θα μου μείνει φυσικά ο ΝΙΖ.
Φιλικά,
Ένας Αργοναύτης
Υ.Γ.1 Απαντώντας στον Κώστα, προτεκτοράτο είναι μία ρεαλιστική και εύστοχη διαπίστωση σχετικά με το πολίτευμά μας, αλλά σκέφτηκα και κάτι πιο ευφάνταστο,”Κοινοβουλευτική Καναλαρχούμενη Ολιγαρχία”, ακούγεται και πιο επίσημο.
Υ.Γ.2 Ίσως τσαντιστείς, αλλά μάλλον θα γελάσεις αν σε έχω καταλάβει έστω και λίγο τόσα χρόνια! Όταν άκουσα τη φωνή σου στα βίντεο με τις ημέρες καραντίνας, απογοητεύτηκα (το ίδιο είχα πάθει και με τη δική μου φωνή όταν την πρωτοάκουσα ηχογραφημένη). Οπότε, ευτυχώς που γράφεις. Σε βλέπω να ψηφίζεις κρυφά και Κούλη στις επερχόμενες εκλογές για να απογειωθεί κι άλλο το blog, όχι σαν την ελληνική οικονομία, βζζζζιιιν!
Καλά μπάνια και εύχομαι να πας και στη Ζάκυνθο, τίποτα πιο όμορφο από το να έχεις ρίζες και αναμνήσεις σε ένα ελληνικό νησί.
(Καλώς τον! Αγαπητέ φίλε, σε ζηλεύω που με διαβάζεις από την εποχή που πήγαινες στο Λύκειο. Θα ήθελα κι εγώ να με διάβαζα, όταν πήγαινα στο Λύκειο. Πριν από λίγες μέρες, μου έγραψε ένας 16χρονος – σε λίγο θα μου στέλνουν μέιλ και τα παιδιά από τα νηπιαγωγεία- αλλά δεν ήθελε να δημοσιευτεί το κείμενό του. Πλάκα έχει που διαβάζουν το μπλογκ άνθρωποι από 15 μέχρι 85. Δεν ξέρω πώς γίνεται αυτό. Βλέπω πως σε απογοητεύει η γενιά σου. Η μαύρη αλήθεια είναι πως είστε για τα μπάζα. Δεν ξέρω πως κατάφεραν οι άνθρωποι της γενιάς σου να είναι πιο συντηρητικοί ακόμα και από τους γονείς τους. Θέλει μεγάλη προσπάθεια αυτό. Εσύ μην κοιτάς τι κάνουν οι άλλοι. Εσύ ζήσε τη δικιά σου ζωή. Νομίζω πως αυτή είναι η γενιά που δεν θα αντιδράσει ποτέ και σε τίποτα· μακάρι να κάνω λάθος. Επίσης, είναι μια γενιά που έχει την εντύπωση πως όλοι της χρωστάνε. Οπότε, θα περάσει μαύρες μέρες. Και μπορεί να ξυπνήσει. Αν και νομίζω πως τους αρέσει να είναι δούλοι. Όσο για τη φωνή μου, δεν πειράζει που δεν σου αρέσει. Εκεί που με καίει, αρέσει. Πάντως, με αυτή τη φωνή, έκανα εκπομπές για δυο χρόνια στον μεγαλύτερο σταθμό της χώρας, έκανα εκπομπή με τον Τζίμη Πανούση -από τις πιο ευτυχισμένες στιγμές της ζωής μου- και κάνω podcast σχεδόν κάθε μέρα. Αν ψάξεις στο YouTube, θα με βρεις και να τραγουδάω με αυτή τη φωνή. Επίσης, με αυτή τη φωνή, έχω πει πολλά “όχι” σε δουλειές σε ΜΜΕ ολιγαρχών. Δεν έχει σημασία η φωνή, σημασία έχει να έχεις ένα φανταστικό σώμα και ένα υπέροχο πρόσωπο, όπως έχω εγώ. Χαχαχαχαχαχα! Θα πάω στη Ζάκυνθο. Πάω κάθε χρόνο. Και αλλού θα πάω. Να πας κι εσύ. Να έχεις ένα όμορφο καλοκαίρι. Την αγάπη μου. Και να διαβάζεις βιβλία. Όλα.)...
pitsirikos.net
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου