“Να δεις, Γιώργο, τί σκληρό πράγμα είναι η πολιτική”...

O Γιώργος Βαρεμένος αποχαιρετά τον Δημητρη Κρεμαστινό...

In memoriam

Πριν γνωρίσω από κοντά στη Βουλή τον αείμνηστο Δημήτρη Κρεμαστινό, είχα την εντύπωση ότι ήταν ένας...
επιστήμονας που έτυχε να βρεθεί στο διάβα του Α. Παπανδρέου (σε μια δύσκολη στιγμή για τον ηγέτη του ΠΑΣΟΚ) και να εμπλακεί στα ψηλά κλιμάκια της πολιτικής. Όχι πως η τύχη δεν έπαιξε το ρόλο της, αλλά διαπίστωσα ότι ο Δημήτρης είχε μέσα του την πολιτική με έναν ιδιαίτερο, γλυκό θα έλεγα, τρόπο, τον ίδιο ακριβώς με τον οποίο προσέγγιζε τους ασθενείς του. Το επιβεβαίωσα για μιάν ακόμη φορά, λίγο πριν μπει στο νοσοκομείο για την μοιραία περιπέτεια, όταν του τηλεφώνησα για βοήθεια σε έναν συνάνθρωπο και ανταποκρίθηκε με τον προαναφερθέντα τρόπο, ο οποίος ήταν έμφυτος.

Πριν από αυτό, του είχα πει πόσο σημαντικό ντοκουμέντο ήταν μία, ιστορική κατά τη γνώμη μου, συνέντευξη που έδωσε στο κανάλι της Βουλής και αποκάλυπτε με έναν συγκλονιστικό τρόπο τα διαδραματισθέντα στο Ωνάσειο. Πώς, δηλαδή, όταν ένας ηγέτης για φυσικά αίτια απογυμνώνεται από την ισχύ του, εγκαταλείπεται από όλο το σύστημα που τον περιτριγύριζε, παραμονή Πρωτοχρονιάς, μέσα στη μοναξιά ενός δωματίου νοσοκομείου, στο οποίο κυριαρχεί η ησυχία νεκροθαλάμου. Η χορεία των αυλοκολάκων, που δεν λείπει από πουθενά, είναι αυτή που θα εγκαταλείψει πρώτη τον καπετάνιο, σαν σε ένα βυθισμένο καράβι και θα τρέξει να πιάσει άλλο στασίδι, στο ίδιο κόμμα ή σε όποιο άλλο βρει ευκαιρία.

Καθώς κουβεντιάζαμε σχεδόν συνωμοτικά, χαμήλωσε το βλέμμα και μου είπε: “Να δεις, Γιώργο, τί σκληρό πράγμα είναι η πολιτική”. Κι εγώ απομακρύνθηκα με την αίσθηση ότι κουβέντιασα μ’ έναν άνθρωπο που συνέπιπτε στην άποψη ότι η πολιτική χωρίς συναίσθημα είναι ένας κυνισμός αφόρητος.

Καλό σου ταξίδι!

πηγη Facebook