Άραγε, η κατηγορία σε βάρος της εισαγγελέως στην πολύκροτη δίκη, ότι η αγόρευσή της ήταν έντονα συναισθηματική και άρα ασύμβατη με τη θέση της, θα αποδιδόταν με την ίδια ευκολία αν ήταν...
άντρας;
Από τη συζήτηση των τελευταίων ημερών προκύπτει ότι δεν είναι ασυνήθιστος ο συναισθηματικός λόγος από τη μεριά των εισαγγελέων στα ελληνικά δικαστήρια, ούτε οι σκληροί χαρακτηρισμοί εναντίον των κατηγορουμένων ή τα απαξιωτικά σχόλια σε βάρος των συνηγόρων υπεράσπισης. Γιατί εδώ ενόχλησε τόσο;
Ίσως επειδή το συναίσθημα εκφράσθηκε από μια γυναίκα εισαγγελέα, σε μια δίκη με θύμα μια άλλη γυναίκα. Αρκετά συχνά ο γυναικείος λόγος προσπερνιέται ως άλογος ή μερικός γιατί εμφορείται από συναίσθημα, σε αντίθεση με τον ανδρικό που εκφράζει υποτίθεται, τη λογική και την καθολικότητα, επειδή είναι δήθεν, ψυχρός και αποστασιοποιημένος.
Πρόκειται για μαγική εικόνα, δεν απουσιάζει το συναίσθημα από τον λόγο των ανδρών, απλώς σημασιοδοτείται και αξιολογείται διαφορετικά από ότι στον λόγο των γυναικών. Όταν το συναίσθημα εκφράζεται από γυναίκα αντιμετωπίζεται ως κάτι το ανεπεξέργαστο, το «φυσικό», το παράλογο. Όταν εκφράζεται από άνδρα γίνεται δεκτό ως ευαισθησία, ενσυναίσθηση ή και υψηλή συναισθηματική νοημοσύνη που δεν αντιβαίνει τον Λόγο, αλλά τον εμπλουτίζει.
Κυρίως όμως περνά απαρατήρητο γιατί έχουμε «εκπαιδευτεί» να συνδέουμε ντε φάκτο τον ανδρικό λόγο με τη λογική, ενώ τον γυναικείο με το συναίσθημα, δηλαδή την απουσία λογικής. Έτσι, ακόμη και όταν ο λόγος ενός άνδρα, εισαγγελέα πχ., βρίθει από φθηνό συναίσθημα, το προσπερνάμε ή το εκλογικεύουμε. Αντίθετα, το παραμικρό ψήγμα συναισθήματος στον γυναικείο λόγο, είναι «απόδειξη» παραλογισμού και μεροληψίας.
Με δυο λόγια, πολλές φορές ο «ανεπίτρεπτα» συναισθηματικός λόγος δεν πηγάζει από το στόμα της ομιλούσας, αλλά προϋπάρχει στα αυτιά του ακροατή.
Δημητρης Τσιρκας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου