εκθέτει με ωμό τρόπο τη φιλοσοφία και τις προθέσεις του κυβερνητικού επιτελείου. Με τις κυνικές και απροσχημάτιστες ρυθμίσεις τού ήδη ψηφισμένου νόμου ο νεοφιλελεύθερος βασιλιάς αποδεικνύεται γυμνός.
Αλλά ο κ. Χατζηδάκης δεν έχει καμιά δυσκολία να υπερασπιστεί αυτές τις απόψεις μέχρι τις ακραίες συνέπειές τους. Υπήρξε, από την πρώτη στιγμή που ασχολήθηκε με την πολιτική, φανατικός θιασώτης του πιο σκληρού νεοφιλελεύθερου δόγματος, όπως ακριβώς το είχαν εφαρμόσει τα «παιδιά του Σικάγου», η περιβόητη ομάδα των Chicago Boys του Μίλτον Φρίντμαν στη Χιλή του Πινοσέτ.
Είναι αλήθεια ότι στην πρώτη φάση της ανάμιξής του με τα κοινά ο κ. Χατζηδάκης είχε δείξει ότι πιστεύει και στον πολιτικό φιλελευθερισμό. Υπήρξε από εκείνους που πρωτοστάτησαν στη διαγραφή του Μάκη Βορίδη από τον σύλλογο φοιτητών της Νομικής Αθηνών για «φασιστική δράση». Η γενική συνέλευση των φοιτητών πραγματοποιήθηκε στις 14.3.1985. Ο εικοσάχρονος τότε Χατζηδάκης εκπροσωπούσε τη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ.
Το τέλος της ευαισθησίας
Το σημείο καμπής στην καριέρα του ασφαλώς πρέπει να τοποθετηθεί οχτώ χρόνια αργότερα, τον Φεβρουάριο του 1993, όταν στο πρώτο τεύχος του περιοδικού «Ομικρον» της ΟΝΝΕΔ δημοσιεύτηκε άρθρο του δημοσιογράφου Τάκη Μίχα, στο οποίο γινόταν κριτική στην πολιτική της Νέας Δημοκρατίας για το Μακεδονικό, υποστηριζόταν ότι είχε εγκαταλειφθεί από το κυβερνών κόμμα ο φιλελευθερισμός και υπήρχε μια αναφορά στον Μεγαλέξανδρο ως «άθλιο σφάχτη των λαών».
Ο Χατζηδάκης ήταν τότε πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ και βέβαια τα εσωκομματικά βέλη στράφηκαν κυρίως εναντίον του. «Περιμένω την άμεση καθαίρεση της ηγεσίας της ΟΝΝΕΔ» δήλωνε ο Αντώνης Σαμαράς, που ακόμα δεν είχε αποχωρήσει από το κόμμα (17.2.1993), ενώ ο στενός του συνεργάτης Δημήτρης Σταμάτης ζητούσε και την ποινική δίωξη των υπευθύνων για το «κατάπτυστο άρθρο» (16.2.1993).
Προκειμένου να τον προστατεύσει, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης τον συμπεριέλαβε την επόμενη χρονιά στις λίστες των υποψήφιων ευρωβουλευτών και έτσι ο κ. Χατζηδάκης μετακόμισε στις Βρυξέλλες από το 1994 έως το 2007.
Το σοκ από την υπόθεση αυτή και οι νέες εμπειρίες του από την εφαρμοσμένη πολιτική της ευρωπαϊκής Δεξιάς βοήθησαν τον νέο πολιτικό να ξεπεράσει τις νεανικές ευαισθησίες του. Στο διάστημα αυτών των χρόνων υποστήριξε με θέρμη τις ιδιωτικοποιήσεις κάθε είδους, ενώ πρωταγωνίστησε στην απόπειρα παράκαμψης του άρθρου 16 του Συντάγματος.
Η κυβέρνηση Κώστα Καραμανλή επιχείρησε το 2007 να αναγνωρίσει τα πάσης φύσεως «κολέγια» ως ιδιωτικά ΑΕΙ, επικαλούμενη την Ευρωπαϊκή Οδηγία 26/2005. Ομως οι ρυθμίσεις αυτές υπήρξαν αποτέλεσμα συγκεκριμένης τροπολογίας που κατατέθηκε τον Ιανουάριο του 2004 στο Ευρωκοινοβούλιο από τον Κωστή Χατζηδάκη. Στην προσωπική ιστοσελίδα
του ο τότε υπουργός Μεταφορών πρόβαλε την υιοθέτηση του διαβήματός του από τον αρμόδιο επίτροπο Μπολκεστάιν ως μεγάλη επιτυχία.
Για να διαβάσετε ολόκληρο το κείμενο του Δημητρη Ψαρρά, πατήστε ΕΔΩ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου